A Guzum
Bordalar goralı, sufalar viran,
Galmamış bulları arayıp soran,
Esgi muhabbetler aklımda galan,
Gonum gomşum tarih oldu a guzum.
Nöğürdüysem göynüm razı olmadı,
Seki sıvanmadı, guyu dolmadı,
Kefgiler hep tarih oldu a guzum...( Adil Ceylan)
Türkçe’m benim ne kadar güzelsin sen ya. Seni yüzyıllardır konuşuyoruz, duyuyoruz, yazıyoruz. Sana doymak ne mümkün. Yukarıdaki dörtlükler Ermenekli bir şairimizden kalemine dökülenler. Ne güzeldir bu seda. Ermenek ağzının en güzel örneklerinden birini sizlerle paylaştığım için ben de çok mutluyum.
Sahi, ben sürekli sizlere Ermenek’ten bahsediyorum. Hiç bana sormuyorsunuz:
Ermenek neresi?
Kısaca sizlere Ermenek’in neresi olduğunu ve önemini sizlerle paylaşmak istiyorum.
Ermenek: “kahraman insanların yeri, yiğit yeri” veya "cennet bağları" olarak adını tarihte duyurmuş bir saklı cennettir.
Tarihler Oğuzların Anadolu’ya yayılışını gösterir. Oğuzlardan Karaman Beyi Nure Sofu yolunu bu saklı cennete çevirir. Ermenek’e yerleşir. 1255’te ölümünden sonra oymağının liderliğini üstlenen oğlu Kerimüddin Karaman Bey Ermenek başkent olmak üzere Karamanoğulları Beyliğini resmen kurar.
Daha sonra bu beyliğin başına Karamanoğlu Mehmet Bey geçer. Bu tarihi akışı elbette sizlerle devam ettirmek isterdim; lakin bugün yazmak istediğim şey Karamanoğlu Mehmet Beye odaklı.
Karamanoğlu Mehmet Beyin sesi çınlıyor kulaklarımda. Siz duymuyor musunuz?
13 Mayıs 1277
“BUGÜNDEN SONRA DİVANDA, DERGAHTA, BARİGAHTA, MECLİSTE VE MEYDANDA TÜRKÇE’DEN BAŞKA DİL KULLANILMAYACAKTIR.”
Karamanoğlu Mehmet Bey
İşte bu Ferman, Türkçe’nin önemini iliklerimize kadar hissettiren bir fermandır.
Divan edebiyatımızın mihenk taşı şairlerinden Fuzûli’nin de ilikleri titremiş olsa gerek ki: “Ey Arap, Acem ve Türk milletlerine feyiz veren Rabbim! . . Sen Arap kavmini dünyanın en fasih konuşan kavmi yaptın, Acem hatiplerinin sözlerini İsa’nın nefesi gibi cana can katan bir güzelliğe ulaştırdın! Ben, Türküm ve Türkçe söylemek istiyorum, benden iltifatını esirgeme Tanrım.” diye ettiği duayı herkes bilir.
Bugün Türkçe’mizi öyle bir köşeye attık ki kimsenin eline, diline, kulağına alası yok.
Nedir gardaşım bu kendimizle derdimiz. Bizim olan her şeyi bir yerlere fırlatıyoruz. Kendimizi ne zaman fırlatacağız, çok merak ediyorum.
Şu günde geldiğimiz noktayı görse Karamanoğlu Mehmet Bey, tez kellelerimizi alırdı. Hele birilerini lime lime ederdi. Fuzûli duysa, hiciv yağmuruna tutardı bizleri.
Neyse Ermenek’e tekrar dönmek istiyorum. Ermenek’e bağlı Balkusan Köyünde her yıl 13 Mayıs’ta Türk Dil Bayramı kutlanır.
Neden Balkusan?
Çünkü Karamanoğullarının kurucusu Kerümiddin Karaman Bey ve Türk Dilinin mimarı olan oğlu Mehmet Bey’in ve kardeşi Mahmut Bey’in türbesi Balkusan köyündedir.
Bu yıl 736. Türk Dil Bayramı!
736 yıl boyunca bugüne, BU BAYRAMA, gereken önem verilmemiş bu yıl gereken önemin verilmesini can-ı gönülden istiyorum. Bütün dünyaya bugünü duyurmak istiyorum. Bütün Türkçe âşıklarını Ermenek’e, Balkusan’a davet ediyorum.
Özellikle AKP Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan’ı, yani Başbakanımızı bu Yiğit Diyara davet ediyorum. Gel ki sana diyecekleri namertçe değil yiğitçe yüzüne söyleyebileyim. Türkçe’min güzel ahengiyle, anlamlı dizeleriyle sesleneyim. Götüreyim seni Karamanoğlu Mehmet Bey’imin türbesine. Dinleteyim sana haykırışları. Gerçi, sen nerden anlayacan bu haykırışları, sen nerden bilecen Mehmet Beyimi. Sahi, sen Türkçe biliyor musun? (Pek anlamıyorsun da bizleri)
Bu diyarlar yiğidin harman olduğu yerlerdir.
Gelin, Görün, İşitin Türkçe’nin sedasını!
Türk’ün, Türkçe’nin baştacı olduğu yerlerdir.
Bektaşi sohbetlerinin döndüğü, Mevlevi sofralarının açıldığı, Yörüklerin dağ taş demeden otağ kurduğu, dostun gardaş sayıldığı topraklardır.
13 Mayıs Pazartesi günü Türkçe Aşıklarını Balkusan’da bekliyor olacağım.
Şimdilik galın sağlıcakla…
