Devlet on düşünür, bir yapar.
Yaptığını değiştirmesi de aynı şekildedir, on düşünür bir değiştirir.
Bu dediğim eski Türkiye’deydi.
Bu dediğim binlerce yılın anlayışıydı.
Yeni Türkiye’de aklına eseni yapmak esastır.
Birileri, “Belli bir ajanda adım adım uygulanıyor” diyorlar.
Ben de diyorum ki “O ajanda dediğinizde bir devlet düşüncesi var mı ben ondan emin değilim“.
Çünkü, o kadar çabuk, sabahtan akşama yap-boz oynanıyor ki burada ancak “bir oynayayım da gör!” ajandası vardır.
Baroyu beğenmiyoruz, kapatalım gitsin.
Tabipler Birliği de aykırı ses çıkarıyor, kapatın gitsin!
15 Temmuz mu oldu, o halde şu askere haddini tam bildirmenin zamanıdır.
Herşeyini elinden alayım, bir bozayım, ipini elime tam alayım da kıpırdasın da göreyim!
Ya askerlik? Ya kurallar?
Geçin onları!
Bu akılla yıkılır.
Yapılamaz.
Nitekim bozulan, yıkılan hiçbir şeyin yerine yeni bir şey yapmış görünmüyoruz.
Sadece bozduk.
Millî Eğitim’e bakın yeter.
Neredeyse her yıla bir sistem değişikliği yaptık.
“Bunu da beğenmedim” diyen istediği gibi değiştirdi.
Oynayan oynayana.
Buradan başarılı bir eğitim-öğretim çıkacağını düşünen varsa aklına şaşarım.
Çelik-çomak oyununda bile kurallar vardır.
Bu devletçilik oyununda kuralların hiç önemi yok.
O haldeyiz.
Tek tek devlet kurumlarını ele alan bir kişi hemen hemen aynı şeyi görür.
Sağlık sistemi öyledir.
Ordu öyledir.
Maliye öyledir.
Dışişleri içler acısı haldedir.
Diyanet hele Diyanet…
Kültür, seviye, görgü… ehliyet, liyakat hak getire…
GATA’daki başhekim yardımcısı istisna değildir.
Bu adamın hangi görevlere getirildiğine bakın anlarsınız.
Bu bir tepeden tırnağa yanlışa batmışlık halinin sızan görüntüleridir.
Bunları görmek ve çaresini düşünmek zorundayız.
Yönetenlerimiz, herkesi baskıladıkları için söylenecekleri de duyamıyorlar.
Aynaya bakma âdetleri zaten yok.
Baksalar da göremezler.
Onun için sosyal medyada her kurum hakkında böyle bazı fikirler söylenmeli.
Olan, yapılan eleştirilmeli.
Belki her bir kurum ayrı ayrı ele alınmalı.
Bilenler usulünce yazmalı.
Olanlar, yapılanlar bilinmeli.
Başka türlü bu yap bozun değiştirilmesi mümkün değildir.
Bunları söyleme için de sosyal medyadan başka mecra da yok.
Bu memleket bizim.
Damad Hazretleri’ne bakın diyeceğim de sakın bakmayın!
O söz konusu ise söz bitiyor.
Neresinden tutsan dökülüyor.
Bir kere onu dinleyen, Türkiye ne halde anlar.
Utandıkça utanıyoruz.
O sanki “dalgasında”.
Bu manzarayı gören söylesin!
Konuşun, konuşun!
Partileri geçin, memleket dökülüyor, konuşun!
Bu memleket yönetenlerin, onun bunun, bir zümrenin değil, bizim, hepimizin!
