Günümüz Türkiye’sinde iktidar olmak, ülkeyi yönetmek, ülkeyi çağa taşımak, medeniyeti yakalamak, ülke insanını mutluluk ve refaha ulaştırmak: yürek ister, çaba ister, gayret ister, çap ister, çalışmak ister, emek ister.
Bütün bunları kim yapacak?
Gereği de var mı?
AKP’nin iktidar olmasında en büyük etken pısırık, uyuşuk ve kendini bu asil millete anlatamayan muhalefetin tutum ve davranışıdır.
Muhalefet olmak mı güzel ve rahat?
İktidar olmak mı güzel ve daha rahat?
Sizce hangisi ve siz, hangisi olmak isterdiniz?
Eğer idealleriniz yoksa ülkeyi sevme, ülkeyi kalkındırma, ülke insanını çağdaş medeniyet seviyesine taşıma gibi bir özelliğiniz ve iddianız yoksa; iktidar olmanın ne manası var?
Değil mi?
İktidarda olmanın bin bir türlü derdi, sıkıntısı, meşakkati, dedikodusu var.
Hele hele günümüz Türkiye’sinde..
İç ve dış terör olayları, gelen şehitler, ekonomik sıkıntılar, perişan edilmiş devlet kurumları, siyasallaşmış hukuk, eğitim, diyanet…
Kim uğraşacak bunlarla, emeğe mi yazık değil?
Oysa muhalefet!
Oh be! Beş karık bostan yan gel yat Osman misali.
Ara sıra konuşursun, üç dört ayda bir iktidara şöyle yandan çakarsın. Fazlada yüklenmezsin ha! Ne olur ne olmaz halk seni sevip iktidara filan taşıyıverir.
Salıdan salıya “kendin söyler kendin dinlersin” kabilinden de sallarsın. Olur biter. Eleştirmeden ve akıl yürütmeden uzak, körü körüne şak şakçıların da: “Bak nasıl da çaktı?” diye alkışladı mı iş tamam!
Maaş aynı, menfaat ve kamudan faydalanma aynı, saltanat aynı. İktidar olmaktan pek bir farkı da yok… Ne edecen iktidar olmayı?
Şehir şehir dolaşmak, ülke ülke gezip ülkenin çıkarlarını korumaya çalışmak, derdini anlatmak, derdinden başka dert mi yok!
Sabah 10-11 gibi gelirsin genel merkeze “Oh sıcacık”, açarsın TV’ni.. Programları seyredersin.
İktidar olup da rahatından olmanın âlemi ve mantığı ne?
Yaşasın muhalefet olmanın dayanılmaz hazzı!
İktidar olup ülkenin kahrını çekeceğine, Muhalefette kal, ülke senin kahrını çeksin.
Esen kalınız.
