Bu yazı, Atsız Burucu’nun “Sevginin Gerçek Ağırlığı” adlı metninden alınmıştır ve modern ilişkilerin yüzeyselleşmesini eleştirmektedir. Yazar, günümüz ilişkilerinin sosyal medya paylaşımları, romantik jestler ve hoş sözler gibi dış kabuğa odaklandığını savunur. Metin, bir ilişkinin sağlamlığının hediye, aynı evde yaşama veya “seni seviyorum” gibi sözlerde değil; zor zamanlarda gösterilen sadakat, eylem tutarlılığı ve karakter ile kanıtlandığını vurgular. Gerçek sevginin rahatlıkta değil, zorluklarla beraber büyümekte ve kişinin potansiyelini açığa çıkarmasına destek olmada yattığı belirtilmektedir. Sonuç olarak, yazar ilişkilerde sahici olanı bulmanın ve korumanın önemini vurgular.
Günümüz dünyasında ilişkiler giderek daha çok görüntüye, daha çok dış kabuğa, daha çok sahneye dönüyor. Sosyal medyada paylaşılan bir fotoğraf, kulağa hoş gelen bir hitap ya da romantik bir jest; tüm bunlar çoğu insana ilişkinin “yürüdüğünü” hissettiren yüzeysel işaretler hâline geldi. Oysa gerçeğin ağırlığı, bu cilalı işaretlerde değil; insanın davranışlarında ve sadakatinde saklıdır.
Bir kadının erkeğine “canım” “hayatım” ya da “aşkım” demesi, kulağa yumuşak gelir ama çoğu zaman içi boştur. Bir hediye vermesi bile ilişkinin sağlamlığını kanıtlamaz; çünkü hediye, duygudan çok alışkanlığın bir parçasına dönüşebilir. Hatta bir çocuğun annesi olmak ya da aynı eve taşınmak bile, ilişkinin özünü her zaman doğrulamaz. Modern ilişkilerde yan yana yaşamak, gerçek anlamda birlikte olmakla sık sık karıştırılır.
Bugün birçok insan için en büyük aldanış, sosyal medyada paylaşılan bir fotoğrafın “gerçeklik belgesi” sanılmasıdır. Ancak fotoğraf, anı gösterir; bağı değil. Aynı şekilde “Seni seviyorum” demek de çoğu zaman dilden dökülen bir refleks hâline gelmiştir; sözün gerçekliği, ancak eylemin tutarlılığıyla sınanır. Hatta evlilik bile başlı başına güvence değildir. Nikâh bir başlangıçtır, sadakat ise bir seçim.
Gerçek sevgi; rahatlığın, eğlencenin, pembe bulutların içinde değil; zor zamanların karanlık dehlizlerinde belli olur. Seni yeri geldiğinde eleştiren ama asla yüzüstü bırakmayan; omzuna ihtiyacın olduğunda değil, herkes kaçarken yanında kalan; seninle birlikte büyüyen ve seni daha iyi bir insana dönüşmeye zorlayan kadın… İşte değeri ölçülebilir olan, sadece budur.
Çünkü güzellik solar, sözler uçar, hevesler dağılır.
Ama doğru insan, senin bugünkü hâlini sevmekle yetinmez; içindeki potansiyeli açığa çıkarman için sana yol olur. Kimi zaman sana ayna, kimi zaman sana destek, kimi zaman sana direnç olur. İşte bu yüzden sevgi, romantizmin değil; karakterin işidir.
Gerçek ilişkiler süslü sözlerle değil, emekle; paylaşılan evlerle değil, paylaşılan yüklerle; fotoğraflarla değil, beraber göğüslenen fırtınalarla doğrulanır.
Ve bu çağın hızla tüketilen ilişkiler dünyasında, insanın aradığı tek şey belki de şudur: Sahici olanı bulmak, sahici kalmak ve sahici kalabileni yanında tutmak.
