Merhum Orhan Veli, “Beni bu güzel havalar mahvetti, Böyle havada istifa ettim Evkaftaki memuriyetimden.” demiş ya, bizim gençlerimizi de KPSS havaları mahvetti. Memuriyete uzaklardan bakmak zorunda kaldı yüz binlercesi…
Memuriyet seçimlerden arta kalan, tatlı bir yalan olarak kaldı.
Ağızlara çalınan bir parmak bal oldu sadece…
Cılkı çıkan dershaneler, ağzıyla kuş tutana bile para-pulu kurban etti!…
Bir çok cevval genç, seni kadroya alacağız yalanlarıyla bedavaya çalıştırıldı!…
Ah, KPSS ah!…istisnasız her sene biçtiğin umutlar, yeşermekten vazgeçti, senin ne anladığın var, ne anlayacağın!…
Sana ulaşmak kolay değil.
Sana ulaşanın seni aşması…
Senden geçmesi…
Seni kazanması…
Kazandıktan sonra bir yere atanması öylesine zor ki…
Kolaylaştırmıyor, zorlaştırıyorsun her şeyi…
Öğretmen olamayan gençlerin bir kısmı ellerinde kapı gibi diplomaları ile eğer imkân bulabilirlerse ancak "Ücretmen" olabiliyorlar.
Ücretmen ne mi?
Öğretmen olamayan öğretmen adaylarının hasbelkader ücretli öğretmenlik yapabilme bahtiyarlığına erişmesi sonucu aldıkları dolmuş parası-ekmek arası ücretin yeni mesleki adı!…
Bu ismi de onlar koymuşlar zaten!…
Genç kardeşlerimiz aldıkları bu ücretlerle…
Dirsek çürüttükleri…
Hayal kurdukları…
Rüyasını gördükleri…
Ve diploma aldıkları mesleklerini unutmama adına boş derslere giriyorlar ve belli bir ücret aldıkları içinde ücretmen sıfatını kazanıyorlar!…
Bu kardeşlerimize öğretmen denemediği için, onlarda kendilerine " Ücretmen" demişler.
Bu ücretmenlerin öğretmen olabilme şansları ne yazık ki yok denecek kadar az.
KPSS denen engelli koşunun engelleri ve çengelleri az uz değil.
Geçenler nasıl geçtiklerine inanamıyorlar. 2000 yılından bu yana KPSS’ye girip yeterli puanı almaya muvaffak olamayan gençlerin bir kısmı öğretmenlikten çoktan vazgeçti.
Artık 13. yılına giren “nasıl öğretmen olunmaz” üzerine taktikler ve teknikler geliştiren bir uygulama ile karşı karşıyalar. Had safhada yığılmaların olduğu branşlar için derece yapanların belki bir ihtimali var. Son 12 yıldır KPSS’yi kazanamayan, şansız ve bahtsız bir nesil bu nesil…
Anlayacağınız çok istedikleri halde öğretmen olamadılar.
Onun yerine ne oldular diye soracaksanız hemen söyleyelim;
Kimi limonmen…
Kimi maydanozmen…
Kimi pazarmen oldu…
Aralarında garsonmenler, tezgahtarmenler, boyacımenler, aşcımenler ve amelemenler var.
Bu çocuklara öğretmen olmayı men etmişseniz, bu garipler "hangimen" olacaklardı ki!…
Mesela evlenemiyorlar. Oğlunuz ne iş yapıyor diye sorulduğunda, ne diyecek bu aileler?
Sınav mı kazanmadılar, okullarını zamanında mı bitirmediler, diploma mı almadılar?
Mecburen, şuralarda, şuralarda okuttuk, ancak ücretmen olabildi evladımız diyebiliyorlar!…
Amma diyorlar, bu yıl harıl harıl çalışıyor. KPSS kurslarına gidiyor. Zaten kızınızla da orada tanışmışlar.
Kız anası, kız babası, kızın halası, teyzesi kızımıza nasıl bakacak diye soruyorlar haliyle… Ücretmenlik yaparak mı?
Ya da emeklimen olan babasının desteği ile mi?
Sonra nerede oturacaklar?
Ev kirasını nasıl ödeyecekler?
Nasıl geçinecekler?
Yarın çocukları olursa nasıl bakacaklar?
Yakacak parasını neyle karşılayacaklar?
Dananın kuyruğunu çok önceden koparmaya meyyal olan baraj sorularından geçmek ne mümkün.
Denizi görmeden çaylarda, derelerde boğuluverir insan. Hele ücretmen iseniz, çoktan çaylarda, derelerde ziyan oldunuz demektir.
Şimdi ne yapsın ücretmen?
Aldığı üç kuruş ücretin yarısı dolmuşa, otobüse gidiyor. Sonra da çok bilmişlerimiz, ekâbirlerimiz ücretmenin ücretini veren bir kurum zaten var, daha ne hakkı istiyorlar diyebiliyor.
Ücretmenin kaç kuruş aldığını bile bile üstelik!…
Ücretmen nasıl mı geçinecek?
Bu gençler, haftada 8-10 saat ücretmenlik, sabahları simitmenlik, semt pazarlarında limon yada maydanozmenlik yaparak ayakta durmaya ve yaşamaya çalışıyorlar.
Avrupa’nın en genç ve enerjik nesline sahibiz övünmelerinin üzerinden on sene filan geçti. Dikkat ederseniz artık böyle cümleler kurmamaya özen gösteriyoruz!…
Otuzlu yaşları çoktan geçen ücretmenler kendilerini boş gezenin boş kalfasımen olarak görmeye başladılar.
Velhasıl, ücretmenlerin hali hal değil amma nerede onları görecek göz, nerede işitecek kulak!…
