Kadın sever elbet, ama frenleri güçlüdür. Kalbi coşar, ama mantığı dizginleri bırakmaz. Sevilmek ister, ama teslim olmaktan korkar. Kadınlar, âşıkken bile bir mesafe bırakır araya. Erkek ise başka bir denklemdir. Bir liman arar çoğu zaman,ama denizlerden vazgeçemez. Bazen geçmişin izini sürer, bazen geleceğin yükünü taşır. Ekonomi, sorumluluk, özgürlük…Bir rüzgâr yeter, rotasını değiştirir. Teknesini dalganın keyfine bırakır.
Bazen biri girer hayatınıza.
Ne bir tesadüf kadar geçicidir,
ne bir kader kadar kalıcı.
Konuşmalar akar, gülüşmeler dokunur havaya.
Zaman usulca ilerler,
ama bir türlü bir isim koyulmaz o hâle.
Ne sevgilisinizdir ne yabancı.
Bir şeyler hep askıda kalır.
Eksik bir cümle gibi…
Yarım bırakılmış bir şarkı gibi…
Çoğu zaman kadın başlar bu oyunun kuralını yazmaya.
Beğenmemiştir belki,
ışığınız onun karanlığına değmemiştir.
Hayalindeki adam siz değilsinizdir,
belki yaşınız, geçmişiniz, hatta düşleriniz
onun kurduğu hikâyeye uymuyordur.
Kadın sever elbet, ama frenleri güçlüdür.
Kalbi coşar,
ama mantığı dizginleri bırakmaz.
Sevilmek ister,
ama teslim olmaktan korkar.
Kadınlar, âşıkken bile bir mesafe bırakır araya.
Erkek ise başka bir denklemdir.
Bir liman arar çoğu zaman,
ama denizlerden vazgeçemez.
Bazen geçmişin izini sürer,
bazen geleceğin yükünü taşır.
Ekonomi, sorumluluk, özgürlük…
Bir rüzgâr yeter, rotasını değiştirir.
Teknesini dalganın keyfine bırakır.
Ama tüm bu denklem,
tek bir şey eksikken geçerlidir:
Gerçek aşk.
Çünkü aşk varsa…
Mantık susar.
Korkular yavaşça erir.
Kriterler, listeler, ölçütler buhar olur.
Gerçek aşk bazen sessizdir,
adı bile konmaz.
Ama hissedilir, derinde bir yerde.
Yine de unutulmamalıdır:
Gerçek aşk, fırtınada bir tekne gibidir.
Güçlüdür ama kalıcı değildir.
Beklemez sonsuza dek.
Ya demir alır gider,
ya da batar sessizce.
