Makale, Türkiye’nin kuzeyindeki Karadeniz’in jeopolitik önemini ve zenginliğini ele alarak, bölgenin kaynaklarını hedef alan emperyalist güçlerin hileli sömürge çabalarına odaklanmaktadır. Yazar, Ukrayna savaşı, NATO genişlemesi ve Karadeniz’deki şüpheli patlamalar gibi olayların Türkiye sınırlarına doğru taşınan büyük bir savaş iradesinin parçası olabileceği uyarısında bulunmaktadır. İçerik, Türkiye’nin yardım ettiği Ukrayna ve Lübnan gibi ülkelerden gördüğü nankörlüğe dikkat çekmekte ve Osmanlı’nın Birinci Dünya Savaşı’na giriş süreçlerini hatırlamanın gerekliliğini vurgulamaktadır. Ayrıca, ABD elçisinin yorumları ve Barzani’nin izinsiz faaliyetleri gibi egemenlik ihlallerine karşı gösterilen cılız tepkileri eleştirmekte ve Ege’de yeniden ısınan Yunan tehditlerine karşı sert bir duruş sergilenmesi gerektiğini belirtmektedir. Son olarak, metin, Vatikan ve Fener Rum Patrikhanesi arasındaki yakınlaşmanın potansiyel tehlikelerine değinerek, Türkiye aleyhine kurulan siyasi ve teolojik oyunlara karşı bilgece ve proaktif bir istihbarat ihtiyacını dile getirmektedir. Bu genel değerlendirme, Türkiye’nin komşularıyla olan ilişkilerinde ve uluslararası güç dengelerinde dikkatli ve kararlı olması gerektiği düşüncesiyle tamamlanmaktadır.
Karadeniz Türkiye’nin kuzeyinde bulunan büyükçe bir denizdir. Yeraltı kaynakları ve deniz ürünleri bakımından oldukça zengindir. Emperyalist ülkeler gözlerini kara deniz dikmiş sömürmek için her yolu denemekteler. Ukrayna savaşı ve Karadeniz’e sınırı olan ülkelerin NATO’ya alınması, AB’ye kabulü bu yollardan sadece ikisidir. Daha birçok hileli ve dolambaçlı yollar da deniyorlar. Karadeniz’de münhasır ekonomik alanlarımızda patlatılan gemiler yeni, denemelerin habercisi gibi görünüyor. Osmanlının 1.dünya savaşına nasıl sokulduğunu yeniden hatırlamakta ve unutmamakta sayılamayacak kadar yararlar var.
Bir de Türkiye kimlere el uzattıysa, nankörlük gördü. Türkiye kalın kafalı dostlarına her nankörlüğün bir cezası olduğunu uygulamalı olarak öğretse yeridir düşüncesindeyim. Bunlardan ikisi Lübnan ve Ukrayna’dır. Bir iradenin savaşın ateşini önce sınırlarımıza sonra da üzerimize taşıyor olabileceği düşüncesindeyim. Karadeniz’de patlayan gemiler ile Suriye’de patlayan İsrail bombaları arasında bir bağıntı olduğu kanaatindeyim. Suriye’deki İsrail isteklerinin nerelere ulaşabileceğini iyi hesaplamak gerek.
Tom Barrack ABD Türkiye büyük elçisi ve Suriye temsilcisi (Osmanlı torunu olduğunu vurguluyor) Heybeli ada ruban okulunun açılacağını söylemesi, Irak’ı tehdit etmesi sineye çekilesi bir durum değildir. Dedelerinin terk ettiği Osmanlının son durumuna benzer bir halimiz mi var? Kendini sömürge valisi mi sanıyor. Verilen tepki bence cılız oldu.
Ardından Barzani’nin egemenliğimizi yok sayarak topraklarımızda izinsiz olarak silahlı adamlarıyla dolaşması, Cumhur ortağı devlet bahçeliye havlaması sıradan rasgele olaylar olmasa gerek. Bence cezası kesilse güzel olur.
Ege’de Yunan tehditleri yeniden ısındı. Haddini bildirmenin vaktinin yaklaştığı düşüncesindeyim. Yunanistan’ı Lozan ve diğer anlaşmalara zorlamak. Havlamalar sürü halinde ve koro ritminde ise havlatanlara bir göz atılsa her halde kıyamet kopmaz.
Papa’nın dedelerinin Kayseri’den gittiğine dair söylentiler var. Cumhur ortağı Bahçeli’nin bazı faaliyetlerinden rahatsızlık duyduğu gazetelere yansıdı. Tom Barrack gibi dedesi topraklarımızdan gitmiş. Bu benzerlik tesadüf mi!.
Vatikan aracılığı ile Fener Rum Patrikhanesi’nin baskılanabileceğine ihtimal vermek, olayı basite almak gibi geliyor. Osmanlı devletinin kiliseler arasındaki dengeyi nasıl kurduğunu arşivlerden çıkararak iyi bellemek yararlı olur hissindeyim. Ahmet Demirci’nin Patrikhane ile ilgili analizi dikkatimi çekti. Yerinde ve isabetli tespitler yapmış.[1]
Görklü Çalap’ımızın görkemli selamları; her türden saldırıyı durduran- ülkemiz yararına her türden dengeleri kuran- aleyhimize kurulan her oyunu bozan- oyunların yönünü değiştiren bilge kişilerin üzerine olsun vesselam.
[1] https://igam.org.tr/vatikan-ve-fener-rum-patrikhanesi-yakinlasmasinin-turkiye-icin-ulusal-proaktif-
