Günlerdir önem kazandırılan İmralı buluşması nihayet gerçekleşti. Eli kanlı bölücü ve yaverleri talimatlar için bir araya geldi. Başlı başına garabet olan buluşmaya biçilen rolünde yüksek tutulması ayrı bir çöküş sürecidir. Bu karanlığın perdelenmesi için gündemde öne çıkarılacak konu ilk mesajla birlikte kendini belli ederken, teröristlere “o çocukları serbest bırakın” mesajı manşetlerden veriliyordu.
Belli ki yeni gündem kaçırılan yiğitlerimizin bırakılması üzerinden karartılacaktı…
Devlet başkanı edası ile verilen bu talimatın devamında “iki tarafında tutsakları var” cümlesi asıl olan düşünceydi. Karşılık olarak beklenildiği üzere, sadece alkış alıp olumlu bulunması şaşırtıcı değildir. Hapisteki vatan haini ile kaçırılan vatan evladının, iki taraf ve tutsaklar ifadesinde denk tutulmasının tepki görmemesi zihinlerdeki bölünmüşlüğün nerelere geldiğinin işaretidir.
***
Bir önceki yazımızda anlattığımız gibi kaçırılan insanlarımızdan yaklaşık iki yıldır haber yoktu.
İnanılamaz bir şekilde yok sayılan bu durum gündemden saklanmıştı. Aileler perişan halde sahipsiz bırakılmış, kapıları dahi çalınmamış, ara sıra anlık haberlerle acıları dillendirilse de, unutulup gitmişlerdi.
Kaçırıldıklarından beri aileler yürek sızıları ile baş başa bırakılırken, bugün bunları yaşatan kahpe bölücülerden istenen yardımı meşru kılışın yolu da açılıyordu aynı zamanda. Sonunda on binlerce kişinin ölümünden sorumlu caniden medet umar hale geliş, hiç yadırganmaz özelliğe ulaşmıştı.
İnsanların acı, sevgi, yürek sızıları üzerinden ihaneti meşru kılmaya ilk defa başvurulmuyordu.
Şimdilerde ise bu vicdani öncelik, bölücü başı katilden, bir insanilik türetme telaşında belli ki sonuna kadar kullanılacaktır. Kaçırılan insanlarımızın kurtarılması, ailelerinin acısının dindirilmesi muhakkak ki hepimizin ortak sevincidir. Böylesi insani bir duyguyu milletçe yaşamak ne kadar yücelmekse, bu kurtuluşun bebeklerin dahi kanına giren cani bir mahlûkun insanileştirilmesi amacına alet edilmesi o kadar kahredicidir.
Bu kahredici durum bir umut kapısı olarak tasarlanmıştır. Kaçınılmaz olarak getirildiğimiz nokta, hakkaniyet üzere çıkışı olmayan yol olarak karşımızdadır.
Oynanan oyun göründüğünden çok daha büyüktür.
Zihinler harap edilmekte, vicdanlar iğfal edilmekte, akıl çaresizliğe teslim edilmektedir.
Sıkça ifade edilen toplum mühendisliğinden daha başka, daha aşağılık bir haldir bu defa yaşananlar…
Adını koymakta zorlanıyorum…
Malum koronun pervasızca alkışladığı bu iğrençliğe, söyleyebileceğim sadece;
Bu türedi insanlıktan kahroluyorum, iğreniyorum!..
