Siyasileri ve özellikle hükumettekileri dinlememek ruh sağlığıma iyi geliyor.
Ne dediklerini haberlerde yer aldığı kadar biliyorum.
Haber dinlemek de işkenceye döndü ama habersiz kalmaya kendimi ikna edemem.
Çünkü memleket derdi içine işleyenler her durumda sahnededirler.
Cumhurbaşkanı konuşmuş.
Bunun tabii ki haber değeri yok, gün yirmi dört saat konuşabilir, konuşuyor da.
Ekranların bazen dörtte biri, beşte biri, bilemediniz onda biri ona ve ondan bahsetmeye tahsisli.
Ortalama günde üç saat ekranda.
Dünya tarihinde bu kadar konuşan bir siyasetçi ve devlet adamı olduğunu sanmıyorum.
Açık ara dünya rekoru bizde.
Bir haber kanalında rastladım ve konuşmasını merak ettim.
Dün İbni Haldun Üniversitesi’nin açılışında yaptığı konuşma.
Bu üniversitenin kimin olduğu, nasıl açıldığı, niçin açıldığı konuşmada açık açık veriliyor.
O konular bana büsbütün tatsız ve tuhaf geliyor ama ben başka bir şeye takıldım.
Cumhurbaşkanımız yine kültürde başarısız olduk demiş.
Fikrî iktidarımızı kuramadık demiş.
Cumhuriyet’in “fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür” anlayışına çatmış.
Bunun yanlış sonuç doğurduğunu anlatmış.
Köklerimizden uzaklaştık demiş.
18 yılda biz de beceremedik demiş.
Topyekün bir eğitim reformundan bahsetmiş.
Yine yap boz’u işaret etmiş.
Konuşmaya dikkatle baktım:
Birçok doğruyu da ideolojik bakışla söylemiş.
Evet ideolojik bakışla.
Aklı fikri kendi kafasındaki kalıplaşmış düşünce olan kimsenin dar kalıplar düşündüğünü söyleyen olmamış, diyeceğim de metinde buna benzer ifadeler de var.
Karışık bir metin.
Doğrularla ideolojik bakışlar yer yer çatışıyor.
Bu konuşma beni pek üzdü.
Bildiğim halde üzdü.
Şaşmamam gerektiğini bildiğim halde üzdü.
18 yıl Türkiye’yi yöneten anlayışın fikir ve kültür deyince sadece tam tarif edemediği kendi dediğini anlaması beni dehşete düşürüyor.
Tarihten, kültür ve sanattan, fikirden, hayattan, insandan dünyadan uzak değilse de kendine korunaklı bir köşe yapmaya çalışan bir zihniyet bu darlıkta bunalır kalır.
Olan budur.
“Hala her şey bizim olacak, bizim dediğimiz gibi olacak.
Ben kültürün, sanatın, fikrin benim istediğim ve dediğim gibi olmasını isterim.
Değilse kültür de sanat da fikir de saymam” diyeceksek varacağımız yer yoktur.
Kültür deyince neyin kastedildiği bütün dünyada bellidir.
Tarifi değişse de içi değişmez.
İnsanlığın bütün yapıp etmeleri bir tarafıyla kültürdür.
En net görüntü hayattadır.
Yaşama kültürü her şeyi gösterir.
Sayın Cumhurbaşkanı’na geldikleri kültürü düşündürmek için bir örneği hatırlatmak yeter.
18 yılda cebi dolanlar, mevcut yaşama standartlarıyla yetinmek istemezler.
Başka hayatlara göz dikerler.
Güce, para ve kadına düşenleri tutamazsınız.
Sıkı durun o örneği söylüyorum:
Abdurrahman Dilipak’ın 2017’de yazdığı bu örnek tam bir aynadır.
Diyor ki: “Umreye gidiyorum diye uçak kiralayıp Moskova’ya kadına ve kumara gidenler, İslamcılığın geldiği noktayı gösteriyor.”
Bu bir istisna olsa üzerinde durmayalım.
Neler neler duyuyoruz.
İşte sizin fikir dediğiniz bizi bu hale getirdi demezler mi sayın Cumhurbaşkanı?
Cumhuriyet’in sizce sapkın fikirlerine çatmaktansa bir an durup düşünseniz, bunu göreceksiniz.
Utançtan kahredecek binbir görüntü içindeyiz.
Siz hala Cumhuriyet’e, ona buna çatmayın lütfen!
Popüler kültüre, batıya, gençliğe de çatmayın.
Kültür adamlarına, sanatçılara da çatmayın.
Çatmayın!
“Neyi yanlış yaptık da böyle oldu?” demezseniz kendinizi de bizi de zora sokarsınız.
Nitekim, içerde dışarda zordayız.
Çok zordayız.
Ben fikrimi kısadan söyleyeyim: Lütfen, yıkmaktan vazgeçin ve yapmayı düşünün!
Bu konuşmada hala yıkılamayanlara işaret var.
Kültür alanı bunun için gündeminizde.
Ciddî kültür ve sanat adamları bizim adamlar arasından yetişmedi.
Çünkü kültürde para, imkân, teşvik yetmez, fikir de hür olmalıdır.
Kültür yapar, bizde yıkım hakimdir ve kültür buradan kaçar.
Bu manzarayı yaratan sizsiniz, sizi yeterince ikaz etmeyen biziz.
“Fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür” nesiller yetiştirmekte zayıf kaldık.
Yazıklar olsun bize!
