Yazar Nazım Peker, Türkiye’deki asgari ücret belirleme sürecini ve açıklanan yeni rakamın toplumsal yansımalarını eleştirel bir dille ele almaktadır. Metinde, çalışan nüfusun büyük bir kısmının bu ücretle geçinmek zorunda kalmasına rağmen, artış oranının beklenen enflasyonun ve açlık sınırının altında kalması temel sorun olarak vurgulanmaktadır. Karar mekanizmasındaki asimetrik yapı ve işçi temsilcilerinin sürece dahil edilmemesi, belirlenen tutarın meşruiyetini ve vicdani boyutunu sorgulanır hale getirmektedir. Yazar, ekonomik yönetimin dar gelirliyi yoksullukta eşitleme eğiliminde olduğunu savunarak, hayat pahalılığı karşısında bu maaşın temel insani ihtiyaçları karşılamada yetersiz kalacağına dikkat çekmektedir. Sonuç olarak, siyasi manevraların ve komisyon kararlarının ardındaki gerçek yaşam mücadeleleri üzerinden karamsar bir tablo çizilmektedir.
Gelişmiş ülkelerde asgari ücretli sayısı, çalışanların sayısının çok çok altındadır. Bizdeki asgari ücretli sayısı ise çalışanların %50’sine yakın olduğu söyleniyor; konunun uzmanlarınca.
İki yıldır asgari ücret, gerçek enflasyona göre değil de tahmini enflasyona göre belirlenmekte. Bu da çalışanların bırakın insanca geçinmesini, açlık sınırının bile altında maaş almasına neden olmaktadır.
Ekonomi yönetiminin aldığı hiçbir ciddi önlem yoktur, enflasyonu önleme projesinde.
Sudan ucuz bahaneler sosyal medyada dolaşmakta:
Çok verilirse çok harcanırmış da enflasyon yükselirmiş.
Çok para verilince, insanları bozarmış, ahlaken bir sapma olurmuş gibi.
İnsanın aklına enflasyonla mücadele programının; kişileri yoksullukta eşitleyip, alış-veriş yapamaz hale getirmek mi, açlıkla terbiye etmek mi? Geliyor.
Sn. Erdoğan çok zeki ve akıllı siyasetçi. İşi iyi biliyor.
Yüz akı olacak işleri, kendisi bizzat yapıyor.
Sıkıntılı, keyfe keder işleri de komisyonlara havale edip, “benim zerre miktar dahlim yok” algısında.
Bunlardan birisi “Terörsüz Türkiye komisyonu”, öbürü de “Asgari Ücret Tespit Komisyonu”
Komisyon nasıl oluşuyor, Türk-İş başkanının kaygı ve sıkıntısı da buradan kaynaklanıyor.
Hükümeti temsilen 5, İşçi sendikalarını temsilen 5, İşveren (patronlar) temsilcilerinden 5 üyeden olmak üzere 15 üyenin katılımıyla oluşuyor. En az 10 üyenin katılımıyla toplantı yapılabiliyor. Bakan Işıkhan’da bunun için: “İşçi temsilcilerinin katılmaması bir sorun değil” demişti.
İşçi temsilcileri bu yıl “sözümüz dinlenmiyor, önerimiz kale alınmıyor” gerekçesiyle katılmadı. Hükümet ve Tisk temsilcilerinin önce ikramlarla sonra da birdenbire asgari ücret; işverenlerimizi ve çalışanlarımızı mağdur etmeyecek şekilde hakkaniyet ölçüleri içinde belirlendi denilerek: 28 bin 75 Lira olarak tespit edilmiştir. Hayırlı olsun denerek açıklanıverdi.
Burada Sn. Erdoğan’ın dahli var mı?
Bence de yok. Çünkü Komisyon böyle karar almıştır.
Gelelim Türkiye gerçeklerinde, bu paranın dertle derman olup olmayacağına.
İşçi arkadaşlar genelde kirada otururlar. Ev kiraları herkesin bildiği bir gerçek.
İşçi kardeşlerimiz genelde genç nüfus olup, çoluk-çocuk sahibidirler. Onların çocukları da okul çağındadır genelde.
Genç kuşak oldukları için eğlenmek, gezmek, lokantada yemek yeme özlemindedirler.
Bu 28 bin 75 lira, hangi dertlerine deva olacak?
Elimizi vicdanımıza koyup, vicdanlıca düşünelim. TÜİK’in hormonlu enflasyonu bile % 31.7 iken; asgari ücretin % 27 artırılması, nasıl oluyor da enflasyona ezdirmedik, ezdirmeyeceğiz oluyor? Ayrıca ilk kez asgari ücret, açlık sınırının bile altında kalmıştır.
Ya hedef enflasyonunun 2025’deki gibi tutmaz ise ne olacak? Bu kardeşlerimiz nasıl yaşayacaklar, nasıl çocuk yapıp, okutacaklar?
Siz olsanız böyle bir maaşla, böyle bir riske girer miydiniz?
Sonuçta devlet bizim, biz de bu devletin bireyleriyiz. Devleti yönetenler ki dindar insanlar.
Böylesini uygun görmüşler.
Hayırlı olsun. İnşallah iyi olur, inşallah kimselere muhtaç olmadan yaşarlar.
Esen Kalınız.
