Ehil olmayan, liyakatsiz insanlara, hiçbir makamın, değerin, emanetin teslim edilmemesi dileğiyle.
Adam uzun yıllar devesiyle taşımacılık yapmış. Yaşlanan deve yolun sonuna gelmiş. Artık öleceğini anlayınca; “Sahibimi çağırın da helallik vereyim.” demiş.
Devenin sahibi; ‘Ne hakkı varmış ki bende?‘ demiş. Ama yine de merak etmiş. Dayanamayıp devesinin yanına gitmiş.
‘Ne hakkın var ki bende?‘ demiş.
Deve; “Öyle deme! İlk olarak benim taşıma gücüm belliyken bunun iki katı çuval yüklerdin bana. Bu hakkımı helal ediyorum sana. Benim günlük 10 kg yiyeceğe ihtiyacım varken, sen hep 8 kg verir, kalanı vermezdin. Bu hakkımı da helal ediyorum.
Ayrıca; Üç günlük yolu iki günde gitmem için sopayla döverdin beni. Bu hakkımı da helal ediyorum. Dahası; Bir de yavrum olmuştu. Onu kesmiş, misafirlerinle bir güzel yemiştiniz. Bu hakkımı da helal ediyorum.
Amma bir hakkım var ki onu asla helal etmeyeceğim.”
Sahibi merakla sormuş; ‘Nedir o ?‘
“Her seferinde her yolu en iyi ben bildiğim halde, tüm yükü de ben taşıdığım halde, yularımı bir eşeğe verirdin. Onu önüme koyardın.
Beni bir eşeğe mahkûm ederdin ya, işte bu hakkımı asla helal etmeyeceğim!” demiş.
Ehil olmayan, liyakatsiz insanlara, hiçbir makamın, değerin, emanetin teslim edilmemesi dileğiyle.
