Sayın Erdoğan dün ne demişti: “Barzani bizim muhatabımız olamaz.” Bugün ne yaptı? Barzani’yi krallar gibi karşıladı… Onu gözleriyle sevdi, sözleriyle sevdi, o da yetmedi dokunarak sevdi…
Beraberce katıldıkları nikâh töreninde atılan, Barzani’nin poşusuna takılan konfetileri sevgi gösterisi yaparak elleriyle tek tek temizledi. Sosyal medyada dolaşan bu resimden şunu okudum; Barzani Erdoğan sayesinde (kedileriyle birlikte) bitlendi. (Anadolu da ‘bitlendi’ tabiri; bir zamanlar hiçken şimdi abat oldu, kanlandı anlamında söylenir.)
Biliyoruz ki Barzani aşiretinin zenginliği Türkiye sayesindedir. Ve yine biliyoruz ki, bir çok ticaret alanı gibi Mersin’deki serbest bölge bile AKP eliyle, Barzani’nin emrinde.
Diyarbakır resimlerinde sadece bunu okumadık elbette, koskoca bir Türk Milleti’nin, Erdoğan sayesinde bir aşiret reisine kendini beğendirmek için ne hallerle düşürüldüğünü gördük. Vatanseverler kelimenin tam anlamıyla bir felaket yaşadı ve yaşıyor. O gün ülke çapında “milli yas” vardı.
Milli afet, “kasırga, hortum, volkan patlaması, deprem, kuraklık… gibi” doğal afetlerin yurt çapında gerçekleşmesi halinde, bütün yurdu kötü etkiledikleri için aldıkları isimdir. Bu listeye artık iktidarın Diyarbakır’da ki, AKP-PKK el ele gösterisini de eklemek gerektiği kanaatindeyim.
Türk Milleti doğal afetler dışında, o kadar büyük acılar gördü ki, gencecik Mehmetçiklerini on on toprağa verdiği günler oldu… Dolayısıyla acı eşiğimiz çok yüksek. Lakin Diyarbakır’da, Türk Milletinin aldığı tahribat, sadece yüreklerde iz bırakmadı; tarihimiz, kimliğimiz, onurumuz, çoluğumuz çocuğumuz ve de geleceğimiz aynı derecede yara aldı… Yıllar sonra bile etkisini göreceğimiz türden bir büyük felaket yaşandı! Ve hala Sayın Erdoğan ve ekibinin iktidar hırsı ile PKK’ya ve onun yandaşlarına karşı düştükleri acziyet, sınırlarını genişleterek bu felaketi yaşatmaya devam ediyor…
Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu, "Ülkesinden uzak tutan tüm o yanlış politikalar nedeniyle Şivan Perwer’den özür diledim" diyebiliyor. Hükümetin başı geyik sohbetlerde, hükümetin dışişleri bakanı ise otobüste dost sohbetlerinde, özür dileme yarışında…
Şimdilik kapı arkalarında dilenen af; yakındır, büyük ve kapsamlı olarak hazırlanan yasal düzenlemeyle ortaya dökülecek. Bu öyle bir af ki, sanki hükümet Türk Milleti adına malum şahıslara, “ne olur bizi affedin” der gibi. Bu da, sadece şahsiyetsizlik değil, kimliksizlik(!) ve de vatansızlık oluyor elbette!.. Kimse Türk Milleti adına bu türden bir karar vermesin. Bu milli bir felaket olur ki, bu dünyada da öteki dünyada da iki elimiz yakanızda olacaktır, haberiniz ola!
Yürekler topluca isyanda, gözyaşları topluca akmakta ve de devlet hala susmakta… Eyvah ki ne eyvah!
Türk milletinin kaderiyle oynayanlar bilin ki, “Bu coğrafyanın çileli halkı yasını tutmasını bildiği kadar, bir gün hesabını sormasını da bilecektir.”
Türk Milleti; Türk’ün normal hayat ve faaliyetlerini durdurup, kesintiye uğratan ve de acil müdahaleyi gerektiren olayların oluşturduğu büyük bir kriz halinde. Unutmayalım coşkular da, yas’lar da bulaşıcıdır, çok çabuk yayılır…
İşte muhalefetin becerisi şimdi ve bu nokta da başlıyor. Konu; Milli afetler nasıl yönetir?.. Allah yardımcımız olsun…
