“Ya istiklâl ya ölüm!”diye başladı şavaş
Ne cephane, ne asker, tümden bitmişti vatan
İlk hedef Akdeniz’di, toplandık yavaş yavaş
Kaç kere küllerinden doğmuştu senin atan
Yeniden şahlanmaktı, devlet olmaktı niyet
Payidar kalmak için tek çare cumhuriyet
Nice canlar verildi tane tane toprağa
Kaç tane ocak söndü, baş eğmedik düşmana
Egemenlik kazındı her dala, her yaprağa
Kağnısıyla seferber oldu her “Elif Ana!”
Şan ve şerefi için ayaklandı hürriyet
Çağdaş olmanın yolu sadece Cumhuriyet
Allahu ekber dedik, çoluk çocuk hepimiz
Yüreklerde göndere çekildi kutlu sancak
Ati için tek vücut, tek can, tek yürektik biz
Ay yıldızlı bayrağın göğe yakışır ancak
Yanmış yıkılmış bir yurt, yorgun düşse de millet
Kurtuluş reçetesi, sadece Cumhuriyet
Dedi “Mustafa Kemâl, hasta da biz, hekim de!
Bu millet yönetmeli kendi kendini artık."
Bin dokuz yüz yirmi üç, yirmi dokuz Ekim’de
Tarih sayfalarına devlet olarak vardık.
Çalkalandı tüm ülke, dize geldi esaret
Yaşasın hürriyetim, yaşasın Cumhuriyet!
