Milliyetçilik yapısal bir olgu ve toplumsal bir değerdir. Bu yüzden milliyetçiliği yok sayamaz, yok edemez ve aşağılayamazsınız. Herkes milliyetçi olmak zorunda değildir ama isteyen olur, kimse engellenemez. Birisi sizin millî kültür ve yapınızı kirletirse; o kişiyi eleştirme hakkınız vardır.
Atatürkçü düşünce bir değerdir, Türkiye Cumhuriyeti bu değerin ürünüdür. Türkiye Cumhuriyeti’nin bir yurttaşı olarak Atatürkçülüğü benimsemeyebilirsiniz ama bu devletin bir yurttaşıysanız, Türkiye’de yaşıyorsanız, Atatürkçülüğe saygı duymak zorundasınız.
Atatürk, ilkeli ve özverili bir devlet adamıdır. Bu yüzden, “Atatürkçüyüm” diyen birisinin ilkeli ve özverili olması gerekir. İlkeli ve özverili olmadığı halde Atatürkçülük yapanlara: “Dur. Kandırma. Oynama.” demek gerekir.
Şimdi başlığımızın öznesi olan Sinan Oğan’a gelelim. Sinan Oğan: “Milliyetçiyim, Atatürkçüyüm” dediği halde milliyetçiliğin de Atatürkçülüğün de tersini yaptı ve bu yüzden eleştirilmeyi hak etti. Bunu birkaç örnekle anlatayım.
Sinan Oğan Recep Erdoğan’ı destekleme açıklamasını Grand Mercure yazılı bir sahnenin önünde yaptı. Siz bunu yadırgamamış olabilirsiniz ama ben yadırgadım. Çünkü GRAND MERCURE Türkçe değil. Bunun ne anlama geldiğini çoğumuz bilmeyiz. Bir millet kendi diliyle milletleşir. Bir başka milletin diliyle insan gibi yaşayamazsınız. Bu görüntü Sinan Oğan’ın bilinçli bir Türk milliyetçisi değil, sıradan bir “milliyetçi” olduğunu gösterir.
“Türk milliyetçisi, Atatürkçü” olduğunu söyleyen bu Sinan Oğan, Cumhurbaşkanlığı yarışını kaybedince: Recep Erdoğan’ın öncülüğünü yaptığı milliyet düşmanı, siyasal İslamcı, bölücü bir ittifaka katıldı. Recep Erdoğan ile birlikte, Dolmabahçe Sarayı’nda poz verdi. Saray pozu diyebileceğimiz o pozla ilgili olarak birkaç bilgi vereyim.
İstanbul’daki Osmanlı sarayları Türklerin eşitlikçi ve doğal kültürünü değil; Avrupalıların kapitalist ve aristokratik kültürünü yansıtır. Osmanlı’nın İstanbul’daki saraylarında hep anası yabancı padişahlar otururdu. O saraylar Harem daireleriyle çok kadınlı padişahlarla, kardeş ve şehzade cinayetleriyle bilinir, anılır. Dolmabahçe Sarayı, Topkapı Sarayı dendikçe benim aklıma: Azınlıklarla mutlu yaşayan padişahlar, Anadolu’da sefil yaşayan Türkler gelir.
Sinan Oğan Mustafa Kemal Atatürk’ün görkemsiz, çileli ve millî Ankara’sını bıraktı, kozmopolit ve işbirlikçi saray âlemine geçti. Sinan Oğan sen nasıl bir milliyetçi ve Atatürkçüsün ki, Mustafa Kemal Atatürk’ün idam fermanının verildiği Neo-Barok tarzlı bir sarayda politika yapmaya başladın? Sinan Oğan sen nasıl bir Türk milliyetçisi ve Atatürkçüsün ki, 19 Mayıs günü Samsun veya Ankara’da Mustafa Kemal’in yanında değilsin? Sinan Oğan sen, Recep Erdoğan’dan sonra milliyetçiliği ayaklarının altında çiğneyen birisi oldun. Bundan sonra seni böyle tanıyacak, böyle anacağız.
***
Bugün Ümit Özdağ ile Kemal Kılıçdaroğlu yedi maddelik bir metin üzerinde anlaştıklarını açıkladılar. Özdağ ve Kılıçdaroğlu kamuoyunun karşısına çıktıklarında, arkalarına Mustafa Kemal Atatürk’ün kalpaklı bir fotoğrafı vardı. Bunu çok anlamlı buldum. Her ikisine karşı, ayrı bir sevgi-saygı duydum. Atatürkçülük de, milliyetçilik de işte budur dedim. Yedi maddelik protokoldeki “vazgeçilmez” olarak nitelenen anayasa maddeleri, Türkiye’yi Arabistan-Acemistan yapmayacağız vurgusu gönlümüzü rahatlattı.
Ümit Özdağ ve Kemal Kılıçdaroğlu hâl diliyle dediler ki: “Biz Mustafa Kemal’in izindeyiz. Derdimiz saray, mal ve mülk değildir. Biz Türkiye’yi temizleyeceğiz, misafir işgalcilerden kurtaracağız. Biz soysuzlaşmayı da yoksullaşmayı da durduracağız.”
İstanbul’daki Dolmabahçe Sarayı’nda ortak görüntü veren Recep Erdoğan ve Sinan Oğan ile Ankara’daki Zafer Partisi’nin önünde ortak görüntü veren Ümit Özdağ ile Kemal Kılıçdaroğlu’nun farkını görmek gerekiyor.
Yeni cumhurbaşkanımızı kör taassupla, bayağı propagandaların etkisiyle değil; gerçekleri görerek, aklımızla seçmek gerekiyor.
Bu konuyla ilgili yazacaklarım bitmedi, sürecek.
