Göz göre göre işlenmiş bir cinayettir deprem! Hiç kimse kaderin ardına sığınacak cümleler kurmasın! Kaderin cilvesine bakın ki “deprem kader, fakirlik cennet müjdesi”dir bizim ülkede! Ama ne fakirliği yere göğe sığdıramayanlar zırhlı araçlarından vazgeçer, ne de bir tane yetkili/etkili doğal afetlerde can kaybına uğrar.
6 ŞUBAT, YETKİLİLERİN ALNINDA KARA LEKE OLARAK YERİNİ ALDI!
99 Deprem’ine İstanbul’da yakalandım kızım henüz iki yaşındaydı. Sarsıntı anında banyodaydım ve koşarak uyuyan kızımın üzerine kapandım. Tavan üzerimize çökerse kızım belki benim sayemde yaşar kurtulur diye umuyordum. Tavan çökmedi kızım “ev at mı anne dıgıdık dıgıdık yapıyor” dedi. ÖLMEDİK!
Yer: Kahramanmaraş/Ebrar Sitesi
Tarih: 02.06.2023
Saat: 04.17
Dilek, deprem anında üç yavrusunun üzerine mi kapandı bilmiyorum tek bildiğim üç güzel yavrusu, çok sevdiği eşi ve kendisi bir yıldır aramızda yok!
Kim bu Dilek?
Dilek bu vatan için bir kardeşini şehit vermiş ciğeri yaralı bir kardeşimdi. Bu da yetmezmiş gibi şehit kardeşinin ardından diğer kardeşi de büyük bir kaza geçirmiş yatağa bağlanmıştı. Bizim tanışma zamanımız işte tam bu ana denk gelmişti. Kardeşimden öte gördüğüm vatansever üç çocuğunu en iyi şekilde yetiştiren milli şuur ile yoğuran ailesine dört elle sarılmış bir anneydi. Aynı zamanda anaokulu öğretmeniydi. Şefkatli elleri ile birçok çocuğa dokundu ama şu an dokunamıyor.
Gelelim Dilek’in annesine. Çileli kadın zaten bir evladını şehit vermiş, diğer evladı elim bir kaza ile yatağa bağlanmış. Tutunduğu tek dalı kızı, torunları ve damadı ise sabah 04.17’de ellerinden kayıp gitmiş.
On binlerce can verdiğimiz Kahramanmaraş depremlerinde, sadece benim bildiğim bir hayat hikâyesi bu…
Kim bilir yürek burkan ne hayatlar ne hikâyeler enkaz altında kaldı!
Ebrar Sitesi’ne kurban verdik insanlarımızı!
Hiç kimse çıkıp ASRIN FELAKETİ(!) naraları atmasın…
Bu asrın felaketi Japonya’da neden gökdelenleri vurmuyor?
Deprem can almaz! Hırsızı, arsızı, yolsuzu can alır! Arkadaş, o binalara kim ruhsat? Kim, hangi müteahhitten duygusal(!) destek aldı?
Göz göre göre işlenmiş bir cinayettir deprem! Hiç kimse kaderin ardına sığınacak cümleler kurmasın! Kaderin cilvesine bakın ki “deprem kader, fakirlik cennet müjdesi”dir bizim ülkede! Ama ne fakirliği yere göğe sığdıramayanlar zırhlı araçlarından vazgeçer, ne de bir tane yetkili/etkili doğal afetlerde can kaybına uğrar.
Kahramanmaraş Ebrar Sitesi’nin yapı ruhsatını onaylayan isim şimdi İstanbul Çevre ve Şehircilik İl Müdürü! Hani büyük deprem bekleyen İstanbul var ya işte o İstanbul’un!
Ebrar Sitesi’nde 1400 can gitti!
Gelelim deprem sonrasına…
Türk Askeri 99 depremlerinde yaralarımızı sarmak için vakit kaybetmeden sahaya indi. Bütün varlığı ile vatandaşa güç verdi! Sahra hastaneleri kuruldu ve elindeki tüm imkânları seferber etti! Peki, ne oldu da 6 Şubat’ta askerimize “sahaya in emri” verilmedi?
Neden bir yıldır bu insanlar hala çadırlarda, konteynerlerde?
Deprem sonrası susuzluk neden yaşandı?
Sağ mı, ölü mü belli olmayan, ortadan kaybolan fakat bugün itibariyle ölü sayılacak canlar ne olacak?
Ceset bulunamadığı için enkazlar arasında bulunan bir et parçasından alınan numune ile kimliği tespiti yapılan naaşı olmayan cenazeler ne olacak?
Anladık deprem için mukadderat diyerek sıyrılıyorsunuz da deprem sonrası kendini sersefil bir yaşam içinde bulan ve yalnız kalan onca insan ne olacak?
Bu soruların cevabını ve hesabını kim yada kimler verecek?
Toprağın altına yatıp nasıl hesap vereceksiniz? Orada mevki ve makamlarınız, korumalarınız, zırhlı araçlarınız olmayacak!
Asrın felaketi değil, denetlenmeyen binalar can aldı!
Tabut binalara verdiğiniz ruhsatlar ile elleriniz kana bulandı, umarım vatandaş yerel seçimlerde bu acıları unutmaz!
6 ŞUBAT, YETKİLİLERİN ALNINDA KARA LEKE OLARAK YERİNİ ALDI!
(Dilek kardeşim, evlatları, eşi ve tüm depremde kaybettiğimiz canlar anısına…)
