Bir hanımefendi anlatıyor:
“Biraz fasulye ve biraz pilav alarak bakır bir tepsiye koydum.
Üzerine patlıcan, salatalık ve birkaç tane kayısı ekledim…
Tam dışarı çıkacaktım ki babam sordu:
“- Nereye gidiyorsun kızım ?”
“Ninem bunları kimsesiz yaşlı adama götürmemi söyledi” diye cevap verdim.
Bunun üzerine babam:
“- Şöyle yap.
Mutfaktan birkaç tabak daha getir.
Her bir şeyi ayrı tabağa koy ve tepsiyi güzelce düzenle.
Yanlarına kaşık, bıçak ve bir bardak su da koy, öyle götür” dedi.
Dediklerinin hepsini yaptım ve elimdekileri dedeye götürdüm.
Dönünce babama neden böyle yapmamı istediğini sordum.
Babam :
“Yemek ikram etmek ‘Mal’ sadakasıdır.
Bir şeyi düzgün vermek ise ‘Gönül’ sadakasıdır.
Birincisi karnı doyurur; ikincisi ise kalbi doldurur.
Birincisi, kimsesiz dedeye, yardım isteyen dilenci hissini verir.
İkincisi, yakın bir dost, iyi bir misafir olduğu hissini verir.” diye cevap verdi ve devam etti:
“-Maldan vermek ile gönülden vermek arasında büyük bir fark vardır.
Gönülden olanın hem Allah katında hem de insanlar yanında değeri daha büyüktür.” dedikten sonra biraz durdu.
Sonra gözlerimin içine bakarak sözlerini şöyle tamamladı:
“- Bak yavrucuğum. Yapacağımız ikramlar, sevgi ve iyilikle birlikte olsun.
Sakın aşağılayıcı ve küçük düşürücü olmasın“.
AYDİL EROL ABİ’Yİ DE KAYBETTİK
Aydil Erol Abi dünya gurbetini terk edip Hakka yürümüş. Atsız Hocanın öğrencisiydi. Şairdi. Yazardı. Editördü. Nüktedandı. Türk dünyasına ve Türkçeye aşıktı. Türkçe’nin sultanlarındandı.
Rahmetli Kemal Çapraz’ın çıkardığı Ufuk Ötesi Dergisinde birlikte yazmak nasip olmuştu. Adam gibi adamdı.
Bünyamin Aksungur Ağabeyin ifadesiyle, onun Türk milliyetçilerinde az görülen çok önemli iki özelliği vardı:
- Sevdiği, sevilecek güzel insanları fırsat bulduğu her yolla kamuoyuna tanıtmaya çalışmak.
- Birbirini tanımayan güzel insanları birbiriyle tanıştırmak.
Sebahattin Simşir, nüktedanlığını, yardımseverliğini, bilgiyi paylaşmasını, dostlarını dostlarına tanıştırmasını, Türkçülüğünü, kendisi için istediğini bütün dostları için isteyen bir şahsiyet olduğunu belirtmiştir. Onun, hizmetleri, birbirinden güzel eserleri ve bu özellikleri ile Allah’ın sevgili kulu olduğuna inanıyorum.
Kastamonu ve Türk dünyası kıymetli bir kalemini kaybetti.
Allah rahmet eylesin. Mekânı cennet, başımız sağ olsun.
Yayınladığı maniler arasında şu dörtlüğe yer vermesinden sonra, (Ufuk Ötesi, Nisan 2003, Yeniçağ 15.02.2003) “Karen Fogg Çocukları” deyimi basında geniş yankı gördü:
Yediler sucukları
giydiler gocukları
memleketi satacak
Karen Fogg Çocukları
