Azerbaycan bağımsızlık hareketinin sembol isimlerinden, Prof Dr. Hanım Halilova konuşuyor.
Mücadele günlerini anlatırken, yaşanan vahşetin izleriyle beraber, vatan, millet için ölümü göze almışlığın diriliği, her şeyin önüne geçmiş belli ki!..
Anlatılanlar, günümüzün çöküş ve kırılmalarının, çaresini de uhdesinde taşır özellikte.
Yakın zamanımızın, Türk olmanın, Türkçe konuşmanın, birlik olmanın, vatan kurmanın, esareti reddetmenin, zulme karşı çıkmanın, namusunu korumanın mücadelesini, istiklal mücadelesini dinliyoruz. Gerçekleştirmek uğruna her türlü bedelin ödendiği bu değerlerin, bugün ülkemizde pervasızca heba edilişini düşünüp, kahroluyorsunuz.
***
Uğrunda can vermenin, her fedakarlığı yapmanın kutlu olduğu milli ve manevi değerlerin yüceliğini ilan ediyorsunuz yeniden!..
Kendi öz değerlerini ihya ve inşa etmenin aslında insan olmak, yaşamanın ta kendisi olduğunu hissediyorsunuz iliklerinize kadar…
Türk Milliyetçiliğinin kapsayıcılığı ve bütünleştirici özelliği ile taşıdığı değerlere, bugün ne kadar ihtiyacımız olduğunu, tekraren idrak ediyorsunuz.
Türkiye’nin Türk Birliği için, ne ifade ettiğinin derinliğinde, irkiliyorsunuz.
Türk birliği için Türk Milliyetçilerinin ne denli önemli olduğunu yaşıyorsunuz, titreyerek!
Bölgemiz gelişmelerinin merkezinde oluşumuzu fark ediyorsunuz, yapmadıklarımızla…
…………………….
Bugün yaşadığımız parçalanmışlık, tehdit ve bölünme tehlikelerinin sıcaklığı geliyor aklınıza. Türk demenin dışlandığı, vatan duygusunun tahrip edildiği, milli olmanın garipsendiği, şahadetin indirgendiği, birlik duygusunun kavram kargaşasında heba edildiği, dönemi yaşıyoruz.
Uğrunda her bedelin ödendiği değerlerimizin insafsızca tüketilişini izliyoruz.
Üzerimizde oynanan, oyun büyük – plan kahpe…
Bildiğiniz bir daha titretiyor sizi; Türk’e neden saldırılıyor, değerlerimiz neden tüketiliyor…
***
Halilova Türk olarak, anavatanına seslenip feryat ediyor…
“Büyüklüğünüzün farkında değilsiniz! Büyüklüğümüzün farkında değiliz!..”
Bu ruh halinde;
Türk Milleti mensubiyetinin şuurunda olanlarda, küçük dalgalanmalara, kırıntı sebepler üretmeye, isyan etmemek mümkün mü?
Amaçsız debelenmeler, bizleri çilemize sahip çıkma iradesinden alıkoyarken, yanmamak mümkün mü?
Varlık sebebimiz, yüce değerlerimizi belirleyici kılmak için, öncesinde kaybetmeyi mi bekleriz, milletçe!..
İllâ düşmeniz mi gerekir kalkmak için!….
