Zafer Partili İsmail Koncuk, Osmangazi Köprüsü ile ilgili “Bu iş ne amaçla yapıldı? Devlet bürokrasisi içinde hesap yapmayı bilmeyen uzmanların olduğunu kabul etmek mümkün olmadığına göre bu köprünün inşası için seçilen yöntemin başka bir amacı olmak lazım gelir” dedi.
Zafer Partisi Genel Sekreteri İsmail Koncuk, TBMM’de gerçekleştirdiği basın toplantısında gündeme ilişkin değerlendirmelerde bulundu.
Osmangazi Köprüsü’nün yapımıyla ilgili Ishikawajima Heavy Industries firmasından edinilen bilgileri paylaşan Koncuk, köprünün inşasının 40 ay sürdüğünü ve Türkiye’den 1.2 milyar dolar tahsil edildiğini belirtti.
“O tarihte borçlanma maliyeti üzerinden yıllık %4.5 faiz ödenerek, köprünün inşa maliyeti 1.3 milyar dolar olarak kesinleşmiştir” diyen Koncuk, “Bu iş ne amaçla yapıldı? Böyle bir devlet yönetimi ile vatandaş nasıl zenginleşecektir?” diye sordu.
İsmail Koncuk, açıklamalarına şöyle devam etti:
“3996 sayılı Kanunun 6.maddesine göre, bu yatırımların tümünün finansmanı işletmeci şirketin özriski kapsamında kendisi tarafından karşılanması gerekirken, ihaleyi alan konsorsiyuma Kanun ve ihale sözleşmesine aykırı olarak, önce kamu bankalarından kredi kullandırılmış, peşinden de yurtdışı borçlanma için Borç Yüklenim anlaşması imzalanıp, Hazineden 5.4 milyar dolar kefalet çıkartılıp, yurtdışı borçlanmasına devlet garantisi verilmiştir. Bu borçlar halen devlet borç kütüğünde kayıtlı olup, devlet borcu olarak Hazinenin sırtında durmaktadır.
Yapımcı konsorsiyum yatırımlarını 1 Temmuz 2016 tarihinde tamamlayarak Köprüyü 1 Mart 2020 tarihinden 3 yıl 9 ay önce açarak, 2 milyar 160 milyon dolar fazla ödemeyi cebe indirmiştir.
1973 yılında inşası tamamlanan Boğaziçi Köprüsü ve 1987 yılında tamamlanan FSM köprüsünden bu zamana kadar toplam 3,5 milyar araç geçişi sağlanmış ve yaklaşık 4 milyar Dolar gelir elde edilmiştir. Boğaziçi Köprüsü için harcanan 23 milyon Dolar ile FSM Köprüsü için harcanan 125 milyon doları bugüne getirdiğimizde iki köprünün toplam maliyeti 1.5 milyar Dolar olmaktadır. Bu iki köprü her 10 yılda bir kendi maliyetini karşılayarak bu zamana kadar yaklaşık 4 kez kendilerini ödemiştir. Osmangazi köprüsü için yıllık garanti geçiş ücretlerinden alınan 650 milyon dolar ile köprü geçişleri kendini 2 yılda ödeyecek olması ortada iken nasıl 14 yıl 4 ay işletme süresi verilmiştir.
Osmangazi Köprüsünün günümüzdeki 42,5 Dolar olan tek yön geçiş ücretlerini hemen hemen aynı uzunlukta olan dünyanın en önemli geçişlerinden biri olan Golden Gate ile karşılaştırdığımızda soygunun asıl boyutu ortaya çıkmaktadır. Binek otomobil olarak Golden Gate’ıngeçiş ücreti 6,5 dolardır. Bir başka önemli geçiş yolu olan Manş Tünelinde trenlerle taşınan arabaların geçiş ücret 45-69 Pound arasındadır. 50 kilometrelik bu yolun kilometresi orada en pahalı tarifeden 2 Dolardan az iken 2,6 kilometre olan Osmangazi köprüsünün kilometre başına geçiş ücreti 16,35 Dolar olmaktadır. Bu fark hangi nedenle ortaya çıkmıştır.
“10 KAT PARA ÖDEME NEYLE İZAH EDİLEBİLİR?”
Bu hesaplara göre toplam 1.3 milyar Dolara mal olan Osmangazi köprüsünün 2034 yılına kadar tek yön geçiş ücreti 65 Dolara ulaşacak ve ortalama işletme süresince ortalama olarak 55 Doların altına inmeyecektir. Bu durumda her yıl 14.600.000 araç geçiş garantisinden 18 yıl 1 ay boyunca her yıl 730 milyon Dolar ödenerek toplam ödeme net bugünkü değeri 13,1 milyar Dolar para ödenmiş olacaktır. Bu durumda 1.3 milyar Dolara mal edilerek 10 kat para ödeme neyle izah edilebilir.
O günkü Hazine Borçlanma Maliyetleri olan % 5 faizle 20 yıllık borç alınsaydı. Toplam faiz ve anapara için 2.5 milyar Dolar faiz ve 1.2 milyar dolar anapara olarak 3.7 milyar dolar ödemiş olacaktı. Bu durumda bile ödeme 4 kat daha pahalıdır. Bu köprüyü devlet kendisi yaparak 10 yılda parasal geri dönüşü sağlamayı amaçlasaydı köprü geçiş ücretleri garanti edilen araç sayısı için sabit olarak 15 Dolar yeterli olacaktı. 20 yıllık geri dönüş süresi beklentisi için ise 6-8 dolar arasında bir geçiş ücreti yeterli olacaktı.
“BU AMAÇ NEDİR?”
Şimdi sormak gerekiyor: bu iş ne amaçla yapıldı? Devlet bürokrasisi içinde hesap yapmayı bilmeyen uzmanların olduğunu kabul etmek mümkün olmadığına göre bu köprünün inşası için seçilen yöntemin başka bir amacı olmak lazım gelir. Bu amaç nedir? Böyle bir devlet yönetimi ile vatandaş nasıl zenginleşecektir?”
