Atatürk’ten sonra gelen iktidarların boşluğu sebebiyle Türkiye önce 27 Mayıs 1960 askeri darbesini yaşanmıştır.
Daha sonra Talat Aydemir’in darbe teşebbüslerine muhatap olmuştur.
Türkiye’nin kaybı büyüktür.
1-Başbakan ve iki bakan idam edilmiştir.
2-Türkiye dışarda ciddi bir itibar kaybına uğramıştır.
3-Harp okulu öğrencileri ve askeri kadrodan yüzlerce insan ihraç edilmiştir.
Türkiye içeride ve dışarıda prestij ve menfât kaybına uğramıştır.
Peki tamam bu ihtilâli yapanlar yanlış yapmışlardır.
Ya 10 sene iktidarda durup darbeye muhatap olanları nasıl değerlendirmeliyiz?
12 Mart 1971 askeri muhtıra;
Artık askeri müdahaleler Türkiye’de bir kere yol olmuştu.
Süleyman Demirel’in başbakan olduğu AP tek başına iktidardadır.
Genel kurmay başkanı ve kuvvet komutanları başbakanın istifa etmesi için muhtıra verildiler.
Tamam muhtıra verenler yanlış!
Peki İktidarın yanında yer almayan, muhtırayı mecliste okuyan, TRT’de yayınlayanlar, Cumhurbaşkanı, muhalefet partileri çok mu doğru?
12 Eylül 1980 faşist askeri darbesi!
Kenan Evren ve arkadaşları ne Türk Devletini ne de Türk Milletini düşünerek bu darbeyi yapmadılar.
Darbe Türkiye’ye bir savaştan daha fazla zarar verdi.
Darbecilerin yaptığı ortada.
Peki Cumhurbaşkanı’nı seçemeyen, parlamentoyu çalıştırmayan siyasilere ne demeli?
Bütün bu yaşananlara rağmen 28 Şubat sürecinde siyasetin tek ses olamamasını anlamak zor.
2002 yılından beri farklı bir süreç yaşanıyor. Eskiden ordu mensupları eliyle Türk Milletine operasyon çekiliyordu.
Bu süreçte cemaatler eliyle Devlet kurumlarına operasyon çekilmeye başlandı.
Bunlar yargı, ordu, dışişleri vb. gibi devlet yapıları.
Kimse kimseye yalan yere yükleme yapmasın.
CHP’nin darbe yapmaya ne niyeti, nede öyle bir gücü var.
Bu gerçekçi bir iddia değildir.
Türkiye’de darbe olursa ya da olacaksa bunu yapacak olan yine bir cemaattir.
Kimse olmaz demesin.
Tarihimizde birçok örnekleri var.
- Babaî İsyanları,
- 31 Mart Vakası
- 15 Temmuz sadece bunlardan üç tanesi.
Bunun gibi birçok cemaat isyanını ve devleti ele geçirme kalkışmasını Türk Milleti yaşadı.
Şu anda Türkiye’de cemaatler o potansiyele mâlesef ulaştılar.
Türk siyaseti buna göz yumdu.
Maalesef bu yaygaracı aklın bunu öngörmediği, öngörüyorsa da tedbir almadığı bir gerçektir.
