“Ermeni Soykırımı” aşkının Almanya’da nüksetmesini zamanlamasına dikkat etmekgerekir. Bilindiği gibi son zamanlardaTürkiye ile Almanya arasında adeta balayı yaşandığı havası veriliyordu.Şansölye Merkel son birkaç ay içinde beş kez Türkiye’yi ziyaret etmiş veYıldız’da yaldızlı koltuklarda poz vermişti.
Bu bağlamda Almanya’nın önderliğinde Türkiye ile AB ülkeleri arasında “geri dönüş” anlaşması imzalanmıştı. Bu anlaşmanın sonucu olarak Türkiye üzerinden Avrupa’ya yönelik mülteci akımı bıçakla kesilir gibi durmuştu. Bu süreçte Alman uçakları da İncirlik’teicrayı sanata başlamıştı.
Almanya ile Türkiye arasında Türkiye-AB ilişkileri konusunda her şeyin iyi gittiği de her fırsatta dile getiriliyordu. Gerçeğin hiç de böyle olmadığı Almanya’nın yaptığı soykırım münasebetsizliğiyle ortaya çıkmış oldu.
Sorun Almanya’nın Ermeni aşkı da değildir. Zira 1915olaylarının yüzüncü yılı geçen seneydi. Bu tasarının o dönemde değil de Türkiyeile Almanya arasında adeta balayı yaşandığı bir dönemde gündeme gelmesiüzerinde durulması gereken bir husustur.
Amerikan gazetesi NYT’nin, Almanya’nın Ermeni Soykırım tasarısını kabul etmesini “Almanya’nın Cumhurbaşkanı Tayip Erdoğan’ın tehditlerine karşı durarak doğruyu yapması”olarak nitelemesi ise Almanya’nın gerçekte bu tasarıyı kabul ederek ne yapmak istediğini ortaya koymaktadır.
Hırsız evin içindeyse kilit işe yaramaz!
Almanya’nın Fransa’nın, İngiltere’nin ya da Rusya’nın Türk tarihine ve Türk milletine iftira atması doğaldır. Ermenileri Türklere karşı örgütleyen, silahlandıran, ayaklandıran ve kullanan onlardı. Sömürgeci güçler emperyalist emelleri için tehdit olarak gördükleri her milleti “barbar” ve vahşiilan ettikleri bilinmektedir.
Türkleri tarih boyunca düşman görmüş olanların bugün de Türkmilletine haksızlık etmesi yadırganacak bir husus değildir! Yadırganması gereken şey Almanya’daki Türk toplumunun oradaki varlığı sayesinde Alman meclisine girmiş olan Cem Özdemir ve Türkiye asıllı diğer milletvekillerinin beşinin oylamaya katılarak, beşi de oylamaya katılmayarak bu hain ve ahlaksız tasarıya “evet”demiş olmalarıdır.
Türk milletini soykırım yapmakla suçlayan ihanet belgesineTürk adı taşıyan Cem Özdemir’in mimarlık yapmış olması tasarının kabul edilmesinden önemlidir. Türk milletine düşman her emelin aracı haline gelmiş olanların malum güçler tarafından nasıl devşirildiği üzerinde durulması gereken bir diğer bahistir.
2001 yılında “Soykırım parlamentoların işi değildir” diyen Cem Özdemir bugün bu alçak tasarının savunuculuğunu yapmışsa bunun üzerinde durulması gerekir. Eskiler “hırsız evin içindeyse kilit işe yaramaz”ı bunun için derler.
Dün başka bugün başkalaşmış olanlar!
İşin Türkiye tarafı da çok parlakdeğildir. Almanya’nın kararına“Bu tasarı ve karar Ermenileri ilgilendirmiyor” diyerekbugün tepki gösteren AKP İstanbul Milletvekili Markar Esayan daha önce Sabah gazetesindeki köşesinde “1915’te yaşananların 1948 BM Soykırım Beyannamesindeki şartları karşıladığını düşünürüm.” diye yazmıştı. Ahmet Davutoğlu’nun danışmanı Etyen Mahçupyan da “1915’te Ermenilere yapılanlara soykırım dememek imkânsız” demişti.
Unutulmasın ki Türkiye’de daha geçtiğimiz yıllarda Ermenilerden özür kampanyaları düzenlenmişti.
Bu tasarının çok önceleri hazırlandığı, Almanya’daki bütün siyasi partilerin üzerinde tartışarak mutabık kaldıkları, Alman meclisine sunmak için uygun zaman kolladıkları bilinmekteydi. Türkiye’deki hükümetin bu süreç içinde tarihi ters yüz eden bu saçma tasarının Alman meclisinden geçmemesi için ne yaptığını ve nasıl bir lobi faaliyeti yürüttüğünü de Türk Milleti merak ediyor.
Dahası Almanya’da yaşayan üç milyon Türkün üç-beş bin Ermenikadar neden etkili olamadığını da Türk vatandaşlarına hükümetin ikna edici bir şekilde ifade etmesi gerekiyor.
Bütün bunlar olup-biterken neredeydi Türk-Alman ya da Alman-Türk dostluk guruplarınız? Neredeydi STK’larınız, lobileriniz, diplomasiniz, hükümetiniz vb.… neredeydi…nerede?
