Bugünün dünyasında din, bilim, hukuk, sanat ve halklailişkiler faaliyetleri tek yanlı ve hiyerarşik bir biçimde yürütülüyor. Küreselgüç odakları, çıkarlarına uygun işleyen kültürel, ekonomik ve siyasal düzenisürdürebilmeleri için bunu yapmaya mecburlar.
‘Evet’ deme övgü düzme özgürlüğü
Yoksulun, hastanın, sömürülenin, haksızlığa uğrayanın,mağdurun, aç ve açıkta olanların durumu egemenlerin düzeninde nadiren gündemegelebiliyor. Bardağın boş olan tarafını gündeme getirenlere ise aşırı, aktivistve radikal nitelemesi yapılıyor.
Küresel dünyanın çarpık düzeni, aşırı abartı,güzelleme, övgü içeren propagandalarla sürdürülmeye çalışılıyor. Sisteminsürdürebilirliği adeta kitle iletişim ve propaganda makinesinin alkışına,övgüsüne, desteğine ve onayına bağlanmış durumda…
Türkiye’deki durum dünyadan çok da farklı değil.Olması lazım gelenin olduğu, yapılması lazım gelenin yapıldığı, atılmasıgereken adımların atıldığı bir ülke profili iktidar odaklarınca inşa ediliyor.
Türkiye’de bugün bilim insanı, din adamı, ekonomist,tv programcısı ya da bürokrat farkına varmadan olanı biteni övüyor.
Televizyonların, gazetelerin, baroların vesairsivil toplum kuruluşları aynı şeyleri sürekli tekrarlıyor. Her sosyal sınıfkendi cephesinden egemen odakların uygulamalarının toplumsal yararına vurguyapıyor.
Bardağın boş olan yanından bahsetmeye kalkanlar yasusturuluyor ya da “pişmiş aşa su katmakla” suçlanıyor. Bireyleri vetoplumları özgür kılan temel öğenin gerçekler olduğu sürekli bir biçimdegörmezlikten geliniyor.
Yalnızca “evet” deme ve övgü düzme özgürlüğününolduğu yerden gerçeklerin göç ettiği hep göz ardı ediliyor.
Neye inanıyorsanız o’sunuz!
Yanlışların sürekli tekrarı, yanlışı doğru yapmaz.Ancak algı yönetimi için yapılan sürekli tekrar ve çarpıtmalar sonuçta bilinçburkulmasına ve “akıl tutulmasına” neden olur.
Bilindiği gibi egemen odakların arzuladığı türden biralgının kalıcı olabilmesi için aynı vurgunun belirli zaman aralıkları içindetekrarlanması gerekir. Bu tekrar, toplum ikna edilene ya da idrak teslimalınana kadar sürer. Akıllı için bile “kırk kez” tekrar sahteyigerçek haline getirir. Bunu halkın sağduyusu söyler.
Gerçek inanılandır. İnsan neye inandırılmışsa da ondanibarettir.
Egemenler ihtiyaçlarına göre insanları yönetmek veinandırmak isterler. Kimisi bunu baskı teknolojileri yoluyla kimisi de zevk veeğlence aygıtları vasıtasıyla yaparlar.
Küresel dünyada insanların zamanlarını boşaltma ya daboş zamanlarına hükmetme sektörü, algı yönetiminin bir parçası halinegelmiştir.
Sanal dünyanın banal insanları!
Bilindiği gibi İspanyol diktatör Franko, toplumsaldaha çok da gençliğin dinamizmini kırmak için insanların zamanlarını futbol,fiesta, fuhuş ile doldurmuştu. Günümüzde aynı şey, kitle eğlendirme ve zevksektörünü yönetilerek yapılmaya çalışılmaktadır.
Sanal dünyanın banal insanları ancak bu şekildeyaratılabilmektedir. Kitlelerin algılarını yönetmede boş zamanın, eğlence vezevk teknolojisinin hayati önemi vardır.
Yıllar öncesinden Aldous Huxley ile George Orwell gibidüşünürler kitle eğlendirme teknolojisinin demokrasiyi yok etme, insanilişkilerini bozma ve bireyin bağımsızlığını kısıtlama olasılıkları konusundaçeşitli öngörülerde bulunmuşlardı.
Orwell devletin, baskı teknolojisi aracılığıyla kamubilincine totaliter bir mesajı kabul ettirebileceğine vurgu yapmıştı. Huxleyise insanların zevk aygıtları vasıtasıyla daha etkin biçimdeyönlendirilebileceğini öne sürmüştü.
İnsanlar farkına varmadan bütün bunları günümüzdegünlük hayatlarında yaşamaktadır. Sorun yalnızca içicilik, uyuşturuculuk,çekicilik, röntgencilik, tiryakilik ile ilgili de değildir.
Günümüzde zevk ve eğlendirme aygıtlarıyla insanlarınhayatının anlamına hükmeden daha geniş ve kapsamlı bir müdahale söz konusudur.
Orwel ve Huxley zamanıyla mukayese kabul etmez birbiçimde eğlendirme ve zevk aygıtlarının teknisyenleri hayata müdahale eder halegelmiştir. Çoğu insan bunun farkında değildir.
