2007’lerde ABD-FETO-AKP üçlüsünün kumpaslarıyla derin yaralar almış, birçok kahraman subay ve generalini kaybetmiş olmasına rağmen TSK bugün yurt içi ve yurt dışındaki düşmanlarıyla yiğitçe savaşıyor, şehitler veriyor, ama başarılı oluyor. TSK bizim bir parçamızdır. Onsuz yaşayamayız. Bu yüzden biz sonuna kadar askerimizin yanındayız, kendisiyle gurur duyuyoruz.
Türkler asker olarak doğarlar, asker olarak ölürler. Bizim geleneğimizde vatan nöbeti parayla tutulmaz, askerlik satılmaz ve satın alınmaz. Ama Türk ulusu bugün (fırsatını bulan) bu geleneği bozdu, “dövizle askerlik” yaparak askerlikten kaçmaya başladı.
Bugün Türk ulusunun bir bölümü bozguncuların kara propagandasına inanarak TSK düşmanlığı yapıyor. Politikacılarımızın bir bölümü, TSK’ni cağ dışı düşüncesinin önünde engel gördüğü için onu dönüştürmeye çalışıyor. Asıl önemlisi, Türk halk buna sessiz kalıyor. Umudumuz o ki TSK mevcut savaş ortamından sonra askerliği parayla satılıp alınan bir angarya haline getirenleri aşacak, yapılan çalışmalardan sonra, “herkes bir asker” ruhuyla asıl ayarına dönecektir.
Şu an Türkiye’de: “Türk milletini koruyor” diyebileceğimiz bir parti yok! Türkiye’de kırk yıldır “Türklük, milliyetçilik” üzerinden siyâset yapan bir parti vardı ama o parti şimdi Türklük düşmanı bir partinin kucağında. Bu olay Türklüğün en kara, en acı, asla unutulmayacak bir ayıbıdır. “Türkçüyüm” diyen seçmenlerimizin suskunlukları başka bir acı. Türk milleti ve Türkiye üzerinde büyük oyunlar oynanırken, “Türk milliyetçisi” olduğunu söyleyen seçmenlerin kendilerini bir adamın nikâhlısı gibi görmeleri olacak şey değil. Farkında mısınız, “Türk milliyetçisiyim” diyen bir partinin başındaki kişi, Türklük/milliyetçilik karşıtı bir partinin gölgesine sığındıktan sonra, o sığınmacı ve çevresi: “Türk milliyetçiliği, Ergenekon, Malazgirt, …” gibi sözlerini azalttılar.
Atatürk, T.C.’nin siyasî çizgisini millî kültür temelleri üzerine inşa etmiş, siyâsetimizi sömürgeci batıcılık, Osmanlıcılık, ümmetçilik gibi hastalıklı heveslerden temizlemişti. Türkiye’deki aktif siyâset şimdi çöplüğe atılmış bu demode hevesleri diriltiyor. Yani siyâsetimiz iyiden iyiye Türksüzleşiyor.
Türklerin yüzyıllardır benimsediği din İslâm dinidir. İslâm evrenseldir, barışçıdır. Türkler bu dinin esaslarına uyarak barışçı, birleştirici bir yol izlemişlerdi. Şimdi Türkler bu dinin ana çizgisinden çıktılar. Türkiye’deki dincilerin iktidarından sonra İslâmiyet gericilik, çıkarcılık, bölücülük ve şiddet dini yapılmaya başladı. Bugün dincilerin öncü takipçileri İslâm’ın evrenselliğine gölge düşürdüler, kendileri gibi düşünmeyenleri boğuyorlar, Vahhabilik karakteriyle Türkiye ve İslâm dünyasına kan kusturuyorlar. Dinin Türksüzleşmesi derken bunu, yani yaratılış ve yaşayışımıza uygun olan İslâm’ın bozulduğunu kastediyorum.
Dedelerimizi, ana-babalarımızı hatırlayalım. Çok çalışırlardı. Bir evlek tarlayı, bir çizi bahçeyi boş bırakmazlardı. “Bir günlük ömre iki günlük ekmek lâzım” diyerek ihtiyacımız olan her şeyi kendimiz üretirdik. Dilenmeyi ayıp sayardık. “İşleyen demir pas tutmaz” derdik; çalışırdık, sağlıklı yaşardık. “Yerli malı” der, yabancıların ürettiklerine ilgi duymazdık. Kendi yağımızla kavrulurduk. Bugün öyle değiliz; tarla, bağ ve bahçelerimiz kır kaldı, yiyeceklerimizin çoğunu ithâl ediyoruz. Borçlanarak yaşıyoruz. Atatürk döneminde açılan fabrikalarımız, kamu iktisadî kuruluşlarımız, denizcilik, havacılık, karacılık hamlelerimiz durdu, elden çıkarıldı.
İktisatta olduğu kadar akıl, bilim ve düşünce alanlarında da tüketici olduk. Aklın kullanımını öneren kişi ve oluşumlar “zındık” sayılıyor. Bilim ve düşünce genelimizin yabancısı olup çıktı. Bugün Türkiye’nin dünyada yarattığı bir marka yok. Yetişen bilim adamı ve düşünürlerimiz Türkiye’den kaçıyor. Bezirgân ve hırsız politikacıların kulları çoğalıyor. Bu yol bizim yolumuz değil. Türkiye üretim-bilim gibi alanlarda da Türksüzleşiyor; Türkiye, Türk yurdu olma özelliğini kaybediyor.
Bitti
