Günümüzün bazı yöneticileri köpeklerden daha tehlikeliler. Çünkü köpekler bizim aramızı bozmuyor, malımızı çalmıyor, devlet ve milletimize düşmanlık yapamıyorlar, bize hizmette kusur etmiyorlar. Bazı yöneticilerimiz ise bizi bölüyorlar, hırsızlık yapıyorlar, devlet ve millet düşmanlığı yapıyorlar.
Çocukluk ve gençlik yıllarım köpeklere olumsuz bakan kişi ve oluşumların içinde geçti, bana hayvanları sevme kültürü kazandırılmadı.
Köpeklerle ilgili yasanın AKP ve MHP’li vekillerin oylarıyla çıkmasından sonra bazı belediyeler köpek katliamına başladılar. İlgili görüntüler çok üzücü. Bir belediye başkanı, bir milletvekili, bir bakan, bir cumhurbaşkanı görevinin adamı olmadan önce insan olmalı. Bugün gördük ki Türkiye’deki insanlık çizgisi hayvanlık çizgisinin gerisindedir. Yükselttiklerimiz ne zaman sağlıklı bir vicdan ve insanlık kültürüne, doğru bir din bilgisine kavuşacaklar?
Biz önce bu dünyayı tanımalıyız. Unutmayalım ki bu dünya sırf bizim değil. Bu dünya aynı zamanda köpek, kedi, karınca, aslan, kartal, çakal, kurt, deve gibi hayvanlarındır da dünyasıdır. Bu hayvanların her biri ayrı bir görev yapıyor, dünyayı tamamlıyor. Bu hayvanlar olmasaydı dünyanın tadı, dengesi, bazı bilimsel ve tıbbi gelişmeler olmazdı. Öyle ise bu köpek-hayvan düşmanlığı neden?
Kaymak ve etini yediğin hayvanları köpeklere korut, yıkık altındaki ölülerinin yerini köpeklere buldurt, konutunu köpeklere beklet, sonra o köpekleri öldürt. Nankörlüğün bu kadarı köpeklerde yoktur.
Köpek karşıtlığının çokça “dinî eğitim-öğretim almış” kuruluşlardan kaynaklandığını düşünüyorum. Bu düşmanlık uyduruk bir iki hadise dayanıyor. Bu vesileyle şunları yazayım: “Yaratılanı hoş gör, yaratandan ötürü.” (Yunus Emre) Hz. Muhammed bir gün arkadaşlarıyla bir köpek ölüsünün yanından geçerken, arkadaşları kaçarlar. Muhammed bağırır: “Gelin bakın, şu köpeğin ne güzel dişleri var…” Yaratan: “Biz göğü, yeri ve ikisinin arasında bulunanları boşa yaratmadık.” (Yunus: 27), “Hoşlanmadığınız bir şey sizin için hayırlıdır” diyor. (Bakara: 216)
Köpekleri katledenler hadlerini aşıyorlar. Bunu ölünce anlayacaklar.
İlkokulda iken babam bana, patatesimizi sulamak üzere bir gece yayladaki bahçemizi sulayıp gelme görevi vermişti. Evden çıkınca karanlıktan korktum. Komşumuzun köpeğini çağırdım, geldi. Ormanın içindeki yolda beraber giderken o köpek bazen yolun altına, bazen üstene, bazen ilerisine doğru koşarak gidiyor ve geliyor (Yol ve çevre kontrolü yapıyor), benimle bir süre yürüyor, sonra aynı şeyi yapıyordu. Köpek bu işte. Her birinin bize bir hizmeti var ama o hizmeti görüp anlamıyoruz.
Beni hoş göreceğinize inanarak yazımı şöyle bitiriyorum:
Günümüzün bazı yöneticileri köpeklerden daha tehlikeliler. Çünkü köpekler bizim aramızı bozmuyor, malımızı çalmıyor, devlet ve milletimize düşmanlık yapamıyorlar, bize hizmette kusur etmiyorlar. Bazı yöneticilerimiz ise bizi bölüyorlar, hırsızlık yapıyorlar, devlet ve millet düşmanlığı yapıyorlar.
