Türk ulusu ve Türk devletine hasımlık yapanlar dün kaybetmişlerdi. Onların yerli işbirlikçileri de kaybetmişlerdi. Benzeri düşmanlıklar ve işbirlikçilik tekrar ederse aynısı olacak; Batı’nın ŞARK ve BOP projeleri sonuç vermeyecek, biz ve cumhuriyetimiz hep yaşayacak. Öğrenmeli ve asla unutmamalıyız ki Arap hayatı ve kültürünün bir kıymeti yoktur. Olsaydı, Arap coğrafyaları dünyanın en geri ve acılı fotoğrafı olmazdı. Türkiye’yi yönetenler bu kadarını düşünebilmeliler.
Cumhuriyetimiz ilan edildiğinde kadınlarımızın yüzde 96-97’si, erkeklerimizin yüzde 93-94’ü okur yazar değildi. Okur yazarların çoğu üst düzey görevliler, saray erkanı idi. Belli yerlerde medreseler, sübyan okulları vardı. Medreselerde sırf din bilimleri, sübyan okullarında Arapça birkaç dua ezberletilir, hiçbirini anlamazdık.
Mustafa Kemal’in ilk işi herkesi okur yazar yapmak, bugünkü alfabeye geçmek oldu. Kara tahtanın önüne geçti; il il dolaştı alfabeyi öğretti. 1 Kasım 1928’de yeni alfabe kabul edildi. Mustafa Kemal’e BAŞÖĞRETMEN unvanı (adı) verildi.
Buraya, Mustafa Kemal’in Kayseri’de alfabeyi öğretirken çekilmiş bir fotoğrafın koyuyorum. Giyiminden tıraşına, duruşundan tahtayı kullanışına kadar bakın; tam bir öğretmen ve eğitici. Bir de bugünkü öğretmen, yönetici ve millî eğitim bakanlarına bakın; çoğu öğretmen ve eğitimci görünümü vermiyor. Birçok erkek öğretmenin saçı sakalı karışık, şalvarlı, yakasız gömlekli, takkeli, kadın saçlı, küpeli. Kimi bayan öğretmen peçeli, çuval gibi, Arap tipli.
Bir okulda, Atatürk portresinin yanına asılmış entarili ve çarıklı bir Osmanlı erkeğinin fotoğrafını gördüm. Yöneticiye, bu tip, bu çarık ne deyince: “Çarıkla abdest almak daha kolay” dedi. Bir İmam Hatip Lisesi’nin Atatürk Köşesine konan Osmanlıca istiklal marşının kaldırılması için uğraştım; sonuç alamadım. Osmanlı’ya, ilkelliğe, yobazlığa dönmek, bu yüzden ödül almak için uğraşan çok millî eğitimcimiz var.
Daha yeni, oğlu üçüncü sınıfta okuyan bir tanıdığım anlattı; öğretmen sınıfa çiğ köfte getirtip yerken, oğlu ve bir arkadaşı öğretmene varıyorlar; “öğretmenim, bir de bize ver, canımız istiyor” demişler. Öğretmen sıfatlı bu kişi demiş ki: “Bana bakmayın. Yüzünüzü başka yöne çevirin.” Beynim sarsıldı.
AKP’nin bayan millî eğitim bakanlarından birisi, öğretmenleri tarafından namuslarına tecavüz edilen öğrencilerimiz için: “Bir kereden bir şey olmaz” demişti.
Millî Eğitim Bakanı yapılan Yusuf Tekin’e bakın; öğrencileri akıl ve bilimden uzaklaştıran, kula kulluğu öğreten, tarikat, cemaat ve Osmanlıcı vakıflarla ortak projeler hazırlıyor; zihnimizi kirletiyor. Yetinmiyor, Atatürk ve T.C.ini din ve cami düşmanı ilan ediyor. İnsan az da olsa oturduğu koltuğun, eriştiği yaşın, taşıdığı unvanın hakkını verir; milleti kavgaya değil, barışı çeker. Böyle birisine saygı duyulur mu?
İngiliz, Fransız, İtalyan, Yunan askerleri 1918-1922 yılları arasında yurdumuzu işgal etmişler, tüm değerlerimizi çiğnemişler ama Atatürk’ün öncülük ettiği ulusumuz işgalcileri kovmuş, bağımsızlığımızı kazanmıştı. Yusuf Tekin denen adamın ve benzeri laik cumhuriyet karşıtı çevrelerin bugünkü tutumları bana 1918-1922 yıllarını hatırlatıyor. Siz kimden yanasınız, kimin dostu kimin düşmanısınız, sizin derdiniz ne?
Türk ulusu ve Türk devletine hasımlık yapanlar dün kaybetmişlerdi. Onların yerli işbirlikçileri de kaybetmişlerdi. Benzeri düşmanlıklar ve işbirlikçilik tekrar ederse aynısı olacak; Batı’nın ŞARK ve BOP projeleri sonuç vermeyecek, biz ve cumhuriyetimiz hep yaşayacak. Öğrenmeli ve asla unutmamalıyız ki Arap hayatı ve kültürünün bir kıymeti yoktur. Olsaydı, Arap coğrafyaları dünyanın en geri ve acılı fotoğrafı olmazdı. Türkiye’yi yönetenler bu kadarını düşünebilmeliler.
“Elime fırsat geçti, yapabildiğimi yapayım, sökebildiğimi sökeyim” düşüncesi yanlıştır. Sultanlıklar ve sultanlar geçicidir. Kim olursa olsun, eline fırsat geçen herkes bunu bilmeli, doğabilecek nifak hareketlerinin maşası olmamalıdır.
Öğretmenlerimiz T.C.nin öğretmeni olurlarsa saygın olurlar.
Öğretmenliğin hakkını verenlerin öğretmenler günü kutlu olsun.
