Türk Ruhu Çanakkale

Benim candan aziz okurlarım. 18 Mart Çanakkale ve Şehitleri anma etkinlikleri devam ediyor. Bu etkinliklere, Diyanet İşleri Başkanlığı’da Cuma hutbeleriyle katıldı. Hutbelerin içeriğine bir şey demeyeceğim. Fakat Çanakkale anlatılırken, iki satırda Atatürk’ten bahsetseniz; dinden imandan mı çıkardınız? Yazıklar olsun Diyanet İşleri Başkanlığı’na da onun başkanına da.
 
Sayın başkan! Şunu unutmayınız ki, oturduğunuz o koltuğu ATATÜRK’e borçlusunuz.
 
Efendim Çanakkale bu güne kadar çeşitli yönleriyle anlatıldı. Askeri yönü, stratejik yönü hep konuşuldu.
 
Çanakkale bir ruh işidir.
 
Çanakkale’yi geçilmez yapan bir iman işidir.
 
Çanakkale’yi demirden kale yapan bir namus işidir, inanç işidir.
 
Eğer bu söylediklerimden birisi dahi olmasaydı, Çanakkale’de destan yazılmazdı.
 
Osmanlı tükenmek üzeredir. Emperyalist güçler, öldürücü darbeyi vurup haçlı emellerini gerçekleştirmek için, İstanbul’u işgal edip Büyük Osmanlı Türk Devleti’ne son vermek isterler.
  .
Emperyalistlerin İstanbul’a ulaşmaları için Çanakkale’den geçmeleri şarttır. Bütün güçleriyle Çanakkale’ye yüklenirler. Fakat o da ne? Çanakkale “Nuh deyip, peygamber dememekte ısrarlı!”  Çanakkale geçilmiyor. Karadan geçilmiyor, denizden geçilmiyor. Bombardıman yağmuruna tutuluyor dil gibi yarımada. Havada uçuşuyor Mehmetçiğin aziz bedeni. Ama Çanakkale geçilmiyor.
 
Kimsenin hesap etmedi şey; Çanakkale ortaya konan Türkün Ruhudur. O ruh öyle bir ruhtur ki, ne canan, ne mal, ne evlat düşünülmüyor. Düşünülen tek şey var; Devlet, millet ile namus.
 
Yiyecek yok, silah yok, mermi yok. Azim var, iman var, inanç var, ruh var.
 
Tıbbiyeliler gönüllü şehitlerdir. Liseliler gönüllüdür şehit olmaya. Pek çok lise, mezun veremez o yıl. Çünkü son sınıf öğrencileri Çanakkale’de şehitlik makamına erişmişlerdir. Pek çok boyu kısa liseli, Çanakkale’ye gönüllü olabilmek için parmaklarının üzerinde durmaktadırlar. Uzun görünelim de askere çağrılalım diye.
 
Anadolu ayaktadır; cephede Mehmetçiği, geride hatunuyla.
 
Mehmetçik öyle bir ruhtadır ki, şehitlerini toplarken, az sonra öleceklerini bile bile onların yerini gönüllü olarak doldurmaktadır. Fransız subay anlatıyor: “Her iki tarafta ölülerini topluyordu. Bir Mehmetçik, kendi yarasına toprak basarken, kucağındaki Fransız askerin yarasına da kendi gömleğini yırtıp basıyordu.”
 
Türk subay anlatıyor, “Askerin yiyeceği karavana da yoktu. Kimi zaman pestil çıkıyor, kimi zamanda kavrulmuş buğday. Açlıktan ölmekte olan bir Mehmetçiğimiz, verdiğimiz el kadar pestili elinin tersiyle itip; ‘Ben ölüyorum. Pestili bana yedirip de ziyan olmasın. Savaşan bir askerimize yediriniz!’ dediğini duyduğumda; Ey Allah’ım bu millet ölür mü? Diye şükretmiştim”
 
İşte aziz okurlarım! Çanakkale’yi geçilmez yapan bu asil ruhtur.
 
Bu millet, bu ruhu; her türlü olumsuz propagandaya rağmen halen taşımaktadır. Bundan kimsenin şüphesi olmasın.
 
1990’da Japonya’nın Hiroşima şehrine giden Türk heyetinin, “Siz neden başarılısınız? Siz neden çalışkansınız?” sorusuna, “Biz gençlerimizi her yıl buraya getirir. Bu korkunç manzarayı gösteririz. Gençlerimize, düşmanlar sizin gözyaşlarınıza acımazlar deriz. Ezilmemek için güçlü ve zengin olmanız gerekir. Onun yolu da çalışmaktan, dürüstlükten, devleti soymamaktan geçer diye tembihler ve Japon ruhunu diri tutarız.” Demişler.
 
Çanakkale ve Türk ruhunu diri tutmak, “Türk ırkı diye bir ırk yoktur.” Diye saçmalayan Türk ve Türkün değerlerine düşman bir anlayışla mümkün mü?
 
Eğer bugün dahi ayakta duruyorsak, bu duruşumuzu; Türkün Çanakkale’deki ruhuna borçluyuz.
 
O ruhla Çanakkale’yi geçilmez yapan şehit ve gazilerimizle, M. Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarına çok şey borçluyuz. Mekânları cennet olsun.
 
Çanakkale’yi şiiriyle destanlaştıran merhum M, Akif Ersoy’u anmamak ne mümkün
 
Bu milleti lider yapmak, 2023’ü Türk’ün şahlanış yılı yapmak istiyorsak; vakit geçirmeden, bu aziz milletin, asil evlatlarına ÇANAKKALE RUHUNU vermeliyiz.
 
Esen kalınız.