Bizim ilahiyatçıların pek önemsediği hadisler nedir ne değildir? Kimde ne kadar hadis vardır?
İbni Mace’de 4.300 civarı hadis rivayeti vardır. Mace’nin es Sünne’sindeki yaklaşık üç bin civarı hadis rivayeti, Kütüb-i Sitte müelliflerinin tamamı ya da bir kısmı tarafından eserlerine alınmış. Oysa daha geride 1.500 e yakın hadis rivayeti vardır.
Buhari eserini büyütmemek için sahih hadis rivayetlerinin tamamını kitabına almadığı söylenir. Neden diye sorulmaz mı? Bu apayrı bir gariplik ve tezat değil mi? Oysa Kuran’dan sonra en güvenilir denilen Buhari’nin eseri sahih denilen hadisleri içermekte eksik olmuyor mu? Aynı şekilde Müslim’de eserinde sahih hadislerin tamamını almadığını söyler. Fakat almadıkları hadislerin de zayıf hadisler olmadığını kabul eder. Bu, başlı başına bir çelişki değil de nedir? Madem güvenilir, madem sahih neden eserine almıyorsun?
Buhari’nin El Camius Sahih adlı eserinde tekrarsız hadis rivayetlerinin sayısı yaklaşık dört bin civarındadır. Buhari’nin kendi beyanıyla bu dört bin hadisi, 600.000 hadis arasından seçmiştir. Acaba kitaba alınmayan 596.000 hadisin suçu ya da günahı nedir?
Aynı durum Müslim içinde geçerlidir. Müslim kitabına aldığı dört bin kadar hadis rivayetini kendi ifadesiyle 300.000 hadis arasından ayıklayarak seçtiğini söylemektedir. Buhari ve Müslim bu hadis rivayetlerini seçerken doğruluk derecesi nedir? Ne kadarı Kuran’a uygundur?
Ebu Davud’un El Sünnen kitabında dört bin sekiz yüz kadar hadis rivayeti yer almakta. Davud, bu hadisleri 500.000 hadis rivayeti içinden seçtiğini söyler
Keza Tirmizi’nin, El-Sünnen kitabında yine yaklaşık dört bin civarı hadis rivayeti bulunmaktadır. Nesai’nin El Müçteba kitabında seçilmiş, 5.700 civarı hadis rivayeti vardır. Nasıl derlendiği, nasıl seçildiği, kaynağı ve doğruluk derecesinin ne olduğu bilinmeyen yüzbinlerce hadis rivayeti içinden kitaplara alınan bu hadis rivayetlerinin neresine hangi güvenceyle güveneceğiz? . El insaf! Bu kadar hadis içinden buncağız hadisleri hangi kriterle, neye göre kaç yılda seçebilmişlerdir?
İşin en tuhaf yanı da, Tirmizi’nin kitabına aldığı ve Kuran’a uygun olmayan bunca rivayete rağmen eserini “Her kimin evinde bu kitap bulunursa onun evinde sohbet eden peygamber var demektir.” İddiası ile ilim âlemine takdim etmekten de çekinmemiştir.
Sevgili okurlarım! Görüldüğü gibi söz konusu hadis eserleri ortalıkta gezen milyonlarca hadis rivayeti arasından, sağlıklı olmayan yöntemlerle seçilerek yazılmış rivayetlerdir.
Birinin güvenilir dediğine diğeri, güvenilmez diyerek eserine almamıştır. Böylece yüz binlerce hadis rivayeti yine hadisçiler tarafından inkâr edilmiş ve güvenilmez bulunmuştur.
Ne yazık ki hadisçiler, bu rivayetlere itiraz edenleri, “peygamberi” inkâr etmekle suçlamışlardır.
Hiçbir hadis kitabı yazarı kusursuz ve hatasız değildir. Bunları bizzat peygamberimizden işitmişte değillerdir. Hadis rivayetlerinin toplanma dönemi, peygamberimizden yaklaşık 250-300 yıl sonra olmasıdır. Bu da bu metinleri daha da problemli ve şüpheli hale sokmaktadır.
Ne yazık ve ne gariptir ki bu hadis kitapları ve hadis rivayetleri, dinin olmazsa olmaz temel kaynağı haline getirilmiştir. Hadislere verilen önem ne acı ki, Kuran’ın önüne geçmiş, Kuran eksikmiş de hadislerle takviye edilip tamamlanmış gibi bir duruma getirilmiştir.
Oysa Kuran, ilahi bir bildirim olması sebebiyle kendisinden başka açıklamaya ihtiyaç duymayacak şekilde Allah tarafından açıklanmıştır.
Esen kalınız.
NOT: Sakın ha’ Beni dinsizlikle hadis düşmanlığıyla suçlamayınız. Lütfen araştırınız ve bizzat Kuran’ın ne dediğine bakınız. N.P.
