Ben 1952’yi ödev defterine yazdığımı hatırlarım. Şimdi 2013 demek ki yıllar büyümüş. Ekmek kg ile satılırdı grama inmiş. Ekmek küçülmüş, simit küçülmüş. 189 ülke arasında yoksullukta 56’ıncı sıradaydık yine aynıyız. Fakat güvenirlilikte 63’cü sıradan 65. Sıraya, yaşanabilirlikte 55’inci sıradan 58’inci sıraya, gelişmişlikte 80’inci sıradan 85’inci sıraya, insana saygı ve insani gelişmişlikte de Afrika ülkeleri arasında 83’üncü sıraya gerilemişiz.( Bekir Coşkun-Cumhuriyet Gazetesi)
Yorumu yukarıdaki verileri bir daha okuyarak siz yapınız.
Liranın sıfırları çoğalırken garibimin alım gücü küçüldükçe küçüldü. Benzin alımında, et-süt-yumurta, arsa-araba-ev alımında iyice küçüldü ve utancından Dolar’ın, Euro’nun, Yen’in, Yuan’ın, Ruble’in, Riyal’in yüzüne bakamaz oldu.
Ücretler küçüldü, memurun-işçinin-emeklinin alım gücü küçüldü. O kadar küçüldü ki fırsatını bulan ikinci bir işte çalışmakta aradılar; yaşayabilmenin çaresini. TSK küçüldü, devlet küçüldü. 3175 taşınmaza ilave yeni saltık arazi ve arsalar aranmakta; Büyükşehir Yasası yasasıyla. Sata sata devlette de satacak bir şey kalmadı; köprüler ve otoyollar satılmaya başlandı. “2B” aşkına ormanlar küçüldü, mermer ve maden ocakları adına koca koca dağlar küçüldü. HES’ler aşkına dereler küçüldü; ikiye, üçe böldüler canım dereleri.
Yazacak o kadar çok şey var ki, Cumhuriyetin 90 yıllık değerlerini satarak Cumhuriyet küçüldü.
Elbette büyüyen yerlerimiz de yok değil. İnsafsızlığın anlamı yok, ona da bir değinelim. Adliye Saraylarımız büyüdü, Ceza ve Tutuk evlerimiz büyüdü. Polis teşkilatımız büyüdü, polisin elindeki cop büyüdü, topluma karşı şiddet büyüdü, organik “Biber Gazı” kullanımı büyüdü. İcra ve iflas sayılarımız büyüdü, çek-senet protestoları büyüdü. Kapanan iş yerlerimiz büyüdü, buralardan çıkan işsizlere rağmen de “İŞSİZ” sayımız küçüldü. Onca batan firmalara rağmen, kazanan yandaş sayılarımız büyüdü. Enflasyon tavan yapmasına rağmen, milletin alım gücü sıfıra yaklaşmışken enflasyon oranları küçüldü, GSYMH’mız büyüdü.
İhracatımız patladı patlamasına da; ihracatımızın ithalatımızı karşılama oranı küçüldü. Devletin kullandığı makam aracı sayısı büyüdü. Vekillerin kullandığı akaryakıt miktarı büyüdü, telefon konuşmalarına ödenen paralar büyüdü, lüks ve israf büyüdü.
Vatandaşın mal ve can güvenliği tehdit altında iken devlet adamlarının koruma araç ve gereçleri ile koruma ekiplerinin sayısı büyüdü. Okul ziyaretlerine bile 3575 korumayla gitmeye başladık( Ulusal Kanal- Sebahattin Önkibar)
Yurt dışı saygınlığımız büyüdü. Komşularımız bizim bu özelliğimizden dolayı bize cephe aldılar. Komşu dostlarımız küçüldü, hiç kalmadı. ABD ve AB ile olan dostluklarımız çığ gibi büyüdü ve bizi komşu düşmanlarımıza karşı koruma yarışına girdiler de “ Vatan Sever” füze bataryaları hibe ettiler.
Ninem rahmetlinin bir lafı vardı: “KAZDIKÇA TOPRAK, SÖYLEDİKÇE SÖZ ÇOĞALIR” diye. Yazdıkça da belge ve dert çoğalıyor.
Varın kararı siz verin. Sahi biz gerçekten de büyüdük mü?
Yoksa büyür gibi mi görünmekteyiz?
Esen kalınız.
