Bir Tweet Atacaktım

AKP kurulduğunda yanında kimler vardı?
 
Pek çok tanınmış iş adamlarımız,
 
Medyamızın kimi patronları,
 
Medyamızın kimi yazar ve yorumcuları,
 
Cemaatlerin ekserisi,
 
İkinci Cumhuriyetçiler (Ne demekse),
 
İslam’ı Kuran’dan değil de Hadislerden zanneden kimi ilahiyatçılar,
 
Türkiye’nin bölünmesini canı-gönülden isteyen Gizli Haber alma örgütleri,
 
Türkiye’nin güçlü devlet olmasından endişe duyan kimi Batı ülkeleri ve ABD,
 
Türkiye’nin bölgesinde etkin bir güç olmasından tırsan sınır komşularımız,
 
Komünizm yıkıldıktan sonra; fikirsiz kalan kaşarlanmış solcular.
 
Bunların ortak noktası; bu insanlar değiştiler, geliştiler, ılımlaştılar. Bir fırsatta bunlara verelim diyen düşünce fukarası bir yığın adam.
 
En büyük desteği de; bugün “haşhaşi- Alim müsfeddesi- İçi boş alim- İlkokul mezunu” sıfatlarına layık görülen Nurcular olmuştu.
 
İş adamlarıyla ipler koptu, maliye ile sindirildiler, vergi ile korkutuldular.
 
Medya patronları ağlatılıncaya kadar azarlandılar, tehdit edildiler, sindirildiler, maymuna döndürüldüler.
 
Yazar-çizer takımıyla, köprüler atıldı. Onların hiçbir işe yaramadıkları, beyinlerinin boş olduğu, korkak ve pısırık oldukları kimi konuşmalarla kamuoyuna anlatıldı.
 
İkinci cumhuriyetçiler ve eski tüfek solcuları, yeteri kadar kullandıktan, kamuoyunda da hadım durumuna düşürdükten sonra; kapı önüne konuverdiler.
 
Medya, havuz medyası, yandaş medya, yalaka medya diye gruplandıktan sonra istenen otokontrol sağlandı.
 
Komşularla ilişkiler, “Sıfır sorunlu komşuluk” dostane yaklaşım konumdan hasmane konumuna getirildi.
 
Türkiye’nin bölünmesi aşkına ne APO’ya ne BDP’ye ne KCK’ya ses çıkarılmıyor. Söylenen hakaretamiz sözler ya duymazdan ya da cevap vermezden geliniyor.
 
Cemaatle işler sarpa sardı. Kriptolu telefonla yapılan yolsuzluk ve rüşvet planlamaları piyasaya ummadık bir anda servis edilince; seninkinde şafak attı. Birlik ve beraberlik birden bozuldu. Bozulmakla da kalmadı düşman kardeşler konumuna gelindi.
 
Ordu, işadamları,  hadisçi dini camia, medya, eski solcu ve ikinci cumhuriyetçiler, yazar-çizer takımı iyi-kötü kontrol altına alınmıştı.
 
Ama şu SOSYAL MEDYA; O, işi çığırından çıkarıyordu. Birkaç saat içinde bir haber, milyonlara ulaşıveriyordu. Gelecek için çok ama çok tehlikeli idi.
 
Cemaat, işi; düşmanlıktan da öte kan davasına dönüştürmüş, her geçen gün umulmadık tapeler sürüyordu piyasaya. Bunun da bir şekilde kontrol edilmesi gerekiyordu.
 
Bir sabah, esildi, gürlendi. “O twitter mi ne varmış. Biz onu bunu dinlemeyiz. Dış güçler, AB’de ne dermiş sallamayız. Gerekirse kapatırız.” Can havli açıklaması yankılandı.
 
Oysa Twitter denen sosyal medya, genelde gençlerin rağbet ettiği bir haber paylaşım ağıydı. Gençlerdi bunlar. Atatürk’ün ülkeyi ve Cumhuriyeti emanet ettiği; vicdanları daha temiz, irfanı daha hür, beyinleri kiralanmamış, olayların önünü-ardını düşünemeyen sade ve yalın bir gençlik.
 
Ben yaşım itibarıyla bir Twatamadım.  Gençlik dinledi mi yasağı?
 
Ezdi geçti. Yasakçıları Twitter paylaşımıyla boğdular. Normal zamanda atılan Twitter’in iki üç katı Twitterle yasağa devam, özgürlüğe selam dediler.
 
Ama usta, bunu bile göremedi, hissedemedi. O, meydanlarda yasağıyla övünmekteydi. Oysa yasak, Sosyal Medya’yı YASAKLAYAN Yasayı onaylayan A. GÜL’ün de Twitteri ile çoktan yok hükmünde sayılmıştı.
 
Ey bu milleti tanımayan gafiller! Size en az on yazımda ikaz yollu söylemiştim. Bu milletin ayranlığını kabartmayın. Yedi devleti ölü haliyle dize getirmiş bu millet; sizi de sizin yasağınızı da size rağmen deler geçer.
 
Hele hele bu millete sakın ola; “TÜRKÇÜLÜK” yaptırmayınız. Ne olacağını, ne yapacağını kestirmek çok ama çok zordur.
 
Yöneticilere, öfkelerine hâkim olup, sakin olmaya ve olaylara aklıselim ile yaklaşmalarını öneririm.
 
Soğan yemediyseniz ağzınız kokmaz. Neden korkup, çekinmektesiniz? Sizi böyle panik halinde şuursuzca harekete yönelten korkunun kaynağı ne?
 
Esen Kalınız.