Neden “kadın” şarkılarda, romanlarda, haberlerde, filimler de, her zaman, acı çeken, zavallı, dışlanmış haliyle resmedilir ve öne çıkarılır? Halbuki bu ülkenin güçlü, toplumu arkasından sürükleyecek kabiliyete ve donanıma sahip, başarılı, yaptığı işte söz sahibi olmuş, bilgili, azimli kadınları var.
Bu kadınları öne çıkarma konusunda, reyting kaygılarıyla, medya ne kadar sabıkalı ise, bizlerde(!) bu kadınlarımızı var etme konusunda, bir o kadar tembel, bir o kadar vefasız, bir o kadar duyarsızız.
“Güçlü kadın” tanımlamasını oldum olası çok severim; “neye karşı, kime karşı güçlü?” derseniz, işte tamda bu soruya cevap olacak iki güzel “kadın” örnek vermek isterim. Mücadelesini “Türk” bakışı ve kadın yüreği ile yaparken, insana dair bütün sorunlara aynı duyarlılıkta yaklaşmış; sanatta ve siyasette, sorunlara çözüm ararken ülkesinin yerlisi olmuş iki kadın; “Emine Işınsu” ve “Meral Akşener”. Bu kadınlar, büyük sorunların çözümü aşamasında duruşları ve söylemleriyle, yazdıklarının ve yaptıklarının altına yüreklice imza koymuş aydın kadınlar.
Bu hafta ki Ankara ziyaretimin bir amacı “TÖRE” dergisinin yeniden doğumuna vesile olanlara yürek desteği vermek; diğer amacı da, iki güzel ve örnek kadınla sohbet etmek, hasret gidermek, yüreklerinden feyiz almaktı. İlk ziyaretim, “ülkü’sünün” duruşunu en güzel şekilde ifade eden ve gösteren; her zaman varlığından güç aldığım “Akıllı ve kabiliyetli” örnek bir kadın vekilimiz Meral Akşener’e; sohbet tatlı konular önemli ;yürek akıla akıl yüreğe derken laf lafı açıyor…
İkinci Ziyaretim, yılların yorgunluğuna rağmen, hala pürüzsüz güzelliği ve hanımefendiliği ile bizi evinin kapısında karşılayacak kadar asil, büyüklüğü mütevazılıği ile tescillenen gücünü kalemiyle ispat etmiş bir kadın, Emine Işınsu’ya.
“Sözlerimiz yankı yapar mı ki, giderek ta en uçtakine bir şeyler duyurabilir mi? Pek umutlu değiliz.” dedikten sonra bile özveri ile çalışan bir kadın, Işınsu. O tarihlerde (1971) milliyetçi hareketin kendisini anlatan tek bir romanın yazarı; yine bu hareketin en esaslı dergisini çıkaran; sancı ve töre’nin kalemi.
Işınsu, Cumhuriyet döneminin tanınmış şair ve yazarı, annesi, Halide Nusret Zorlutuna’nın soyadını kullanmayarak, soyadın vereceği hazır şöhretten faydalanmak yerine, kendi kabiliyeti adına mücadele verecek kadar saygın ve güçlü… Romanlarında, insanların sansasyonel davranışlarını ele alıp şöhret olmak yerine, çok yönlü varlık olan insanı tanıtmak için uğraş vermiş. Romanlarında kadını öne çıkaran; bu kadınlara, fikrî ve felsefî derinliğe hâiz, ciddî, kültürlü, hassas ve zeki olarak kimlik vererek kahramanlaştıran bir yazar…
Milliyetçi fikrin “kadın” pınarı olarak adının sorumluluğunu hakkıyla taşıyan, ülkesinin ve sorunlarını her yazısında işleyen; balkanlardan Türk dünyasına kadar açılım yapacak kadar bilgili ve duyarlı; insanını iyi tanıyan, duyarak ve yaşayarak yazan bir yazar olarak; yeni yetme yazarların çok şey öğreneceği bir kalem.
Son yıllarda, okunmak ve reyting uğruna sıra dışılık ortaya koyarak kabul görmeye çalışan “batı takipçi” romancıların aksine, “Anadolu” bir o kadar da “biz” olan Işınsu, insanlarının sorunlarını ülke değerlerine sahip çıkarak çözen, bir daha hatırlaması-okunması gereken bir yazarımızdır. Saygın ve saygılı… İnsanına sahip, ülkesine sevdalı… İlerlemiş yıllarına rağmen genç ve umutlu düşünebilen bir büyük değer…
Bugünlerde tarifsiz bir heyecanım var, Yıllar evvel “Işınsu”nun gayretleri ile yayın hayatına başlayan “TÖRE” dergisi tekrar okuyucusu ile buluşacak. Böyle bir çalışmanın içinde olduğum için, gerçek bir mücadele kadını ile aynı havayı soluduğum için, çok mutluyum.
Dileğim; ülkemin, kadın değerlerinden Türk Edebiyatı’nın yaşayan çınarı “Emine Işınsu” ile siyasetin Türk duruşlu kadını “Meral Akşener”in, tecrübelerinden ve sanatından daha uzun yıllar istifade edebilmemizdir.
