Hükümet ve yerel idareciler, Trabzon için sözde neyi hedeflemiş ve hangi sözleri vermişse, geçen zaman içerisinde bunların hiç birinin işletilmediğini ve de yürütülemediğini görüyoruz.
Her yerel ve genel seçimlerden sonra, halkımızın en çok teveccüh gösterdiği parti olan AKP’nin ileri gelenlerinin Trabzon insanına verdikleri sözleri ve vaatleri bir hatırlayın! Ne demişlerdi: “Trabzon’u 2023’e hazırlıyoruz. Marka kent yapacağız ve de yıldızını parlatacağız…”
Hele hele Büyükşehir Belediyesi ile daha da umut vermişler, bu sayede hizmetlerin kalitesinin artırılacağını ifade etmişlerdi. Kentin daha çok modernleşmesi adına; yolların asfaltlanması, kaçak yapılaşmanın önüne geçilmesi, yeşil alanların korunması, trafiğin düzenlenmesi vaatleri daha ilk adımda garanti edilmişti…
Siyasilerin kendi ifadeleriyle de işin sonunda; Trabzon futboluyla, tarihiyle, kültür varlıklarıyla, turizm değerleriyle, doğal güzellikleriyle bölgenin ve dünyanın marka şehri olacaktı.
Buna mukabil sağlık, turizm ve eğitim konusunda Trabzon’da yapılanlar ortada…
Özellikle kentin sağlık ve eğitim merkezi olacağı iddiasında olanlar, hâlihazırda Trabzon’u istenilen noktaya getiremedikleri gibi kentin var olan potansiyelini de koruyamamışlardır… En basitinden, devlet hastanelerinin ulaşılır olamaması ve başarılı doktorlarımızın daha iyi şartların olduğu yerlere yönlenmesi vatandaş açısından problemli bir durum halini almıştır. Devlet hastanelerinin artık özel hastanelerle rekabet edememesi ve de iktidarın paraya dönen sağlık politikaları, Trabzon’un geç kalmış sağlık kenti projesini iyice uygulanamayacak hale getirmiştir.
Turizm ve sağlık konusundaki yatırımlar kentin ekonomisi içinde can simidi, önemli bir ekonomik kazanç olacakken, Trabzon bu haliyle kazanan değil sadece tüketen bir şehir haline getirilmiştir.
Kenti dışa açacak ve sorunlarına değişik zeminlerde çözüm arayacak olan siyasiler ve yerel yöneticiler yanında, üniversitenin de bu sorumluluğu yeterince üstlenemediği, projelerle kentini destekleyemediği konusunu yani üniversitenin yap(a)madıklarını sonra ki yazıma saklayarak devam ediyorum.
Belediyenin “marka şehir” adına, halkı eğiten halkıyla bütünleşen hiçbir hizmeti yok. Tüten bir bacası olmadığı gibi, ne konumu, ne tarihi, ne de doğal güzelliği yeterince işlenmemiş, bu özellikleri ekonomik bir kazanca döndürülememiş olan Trabzon, maalesef gizli bir yoksulluğa teslim edilmiştir. Yoksulluk seçimden seçime, siyaseten bir nebze azaltılırken, sair zamanda daha da ortaya çıkan yoksulluk; iş ve aş sahibi olamayan insanlarımız, hızlı bir şekilde kentlerinden göç etmek durumunda bırakılmışlardır.
Aslında amacım kentin sorunlar yumağının bir ipini çekmekti ama görüyorsunuz; yumak öyle büyümüş ki artık, hangi ipi çeksem sorunların sonu gelmiyor…
Velhasılıkelam, siz hiç Trabzon sokaklarına bakıp, ne kadar güzel ve huzurlu bir kent burası diyen birini gördünüz mü? Memnuniyet sadece kent dışındaki doğal güzellikten kaynaklanıyor. Demek ki, hiçbir şey lafla olmuyor işte. İcraat lazım icraat, samimi bir icraat!..
(Trabzon konusuna devam edeceğim…)
