Son yıllarda legal/illegal bazı toplulukların öne çıkartılıp devletin üstünde bir güç haline getirilmesinde, siyasilerin ve dış güçlerin becerisini(!) kimse göz ardı edemez…
İşte iktidarın diliyle dişi arasında kamuoyuna anlatmaya çalıştığı sıkıntı; zaman içinde sırf kendi menfaatleri için güçlendirdikleri gurupların şimdi yönetimin baş aktörü olmak adına kendilerine tehdit ve baskı uyguladığı yolunda. Peki, bu gurupların doğuşundan, toplum içinde bu kadar büyük bir yer buluşuna kadar uzanan silsilenin altında yatan asıl neden nedir acaba?..
Toplum bir şeye ihtiyaç duyuyorsa, o ihtiyaca uygun örgütlenmeler kendiliğinden gerçekleşir. Yani hiçbir örgütlenme, resmi veya gayri resmi yapı, kendiliğinden ortaya çıkmaz. Bazen menfaatleri gereği, bazen de ortak inançları gereği yan yana gelenler; ihtiyaçlarını karşılamak ve de ortak amaçlarını gerçekleştirmek adına bir çalışma planı hazırlar ki bununla da (sivil) örgütlenmeyi tamamlamış olurlar.
Devletsiz insanlığın ilk dönemini hatırlatan iş bu küçük guruplar; insanlığın son tarihinde de, demokrasinin gereği olarak karşımıza “yeni şekil ve kullanımıyla” çıkmaktalar. Buna bağlı olarak son zamanlarda bir alanda değil, her alanda karşımıza çıktığı için, “şuurlu, aynı fikir ve inanç birlikteliğiyle yan yana gelmiş olduklarını iddia eden insanların oluşturduğu gurupların(cemaatlerin)" amaçları da sürekli sorgulanmaktadır.
“İnsanlar, birey olarak ve bir ailenin üyesi olarak vardırlar ama mutlaka bir sosyal gurubun üyesi olarak da var olarak, hayatlarına devam etmek isterler.” gerçeğinden yola çıkarsak, inanç birlikteliğinin oluşturduğu bazı guruplara(cemaatlere) dâhil olan insanlar; bu sayede sosyal hayatlarını ve iş hayatlarını düzenlerken, yine bu guruplar sayesinde, bir yere ait olmanın verdiği rahatlıkla kalabalıklar içindeki yalnızlıklarından da kurtulmuş oluyorlar…
Bizim anlatmaya çalıştığımız cemaat olayının, inanç kısmını çıkarırsanız şayet ortada ciddi bir sivil toplum örgütlenmesi olduğunu göreceksiniz. Bu örgütlenmenin, inanç sınırlarını aşmış, demokrasilerde savunulan sivil geleneğin (bireylerin özgürce kendilerini ifade edebildikleri) dışında; çoğu zaman küçük devletçikler gibi hareket edebilen, çalışma sınırlarını kendi kurallarına göre belirleyen, içerisinde biat kültürünün yaşatıldığı kurumlar olduğu aşikardır.
Öyle ki, demokratik sistem içerisinde hem oy potansiyeli, hem oyları etkileme güçleri, hem de hükmettikleri sermaye ve de medya gücüyle siyasiler tarafından fazlasıyla dikkate alınmaktadırlar. Dolayısıyla son yıllarda, siyasi partiler bu gurupların yapısını dikkate almadan adım atamıyorlar. Yani bir nevi bu örgütlenmelere bağımlı bir hale geliyorlar!..
Malum AKP iktidarı ne yaptı derseniz; bu var olan potansiyel gücü yanına almak ve kullanmak amacıyla daha işin başında pazarlık masasına oturmuştur derim. Bu ülkede, “eğitim, güvenlik ve sağlık gibi” tartışmasız en önemli alanları dolduran kurumlar; herkesin kendi kadrolarını oluşturması adına pay edildi. Son günlerin gündem konusu dershane ise, bu pazarlığın en küçük alanı olup, sadece halkın dikkatini diğer alanlardan uzaklaştırmak için ısıtılıp ısıtılıp gündeme oturtulmaktadır.
En açık haliyle durum, "erk paylaşımı esnasında yaşanılan çatışma ve devletin istismarıdır. Ki, kavganın iktidar tarafı: "Ne istediler de vermedik?" diyecek kadar da pişkinlik göstermiş bir haldedir. Bavul ve kaset tehditleriyle açık savaş yürütenlerin, bunu nasıl sonlandıracağını merak eden seyirciler(!) dikkatli izlerse: Devleti çeşitli örgütlenmelerin eline teslim eden iktidarın son olarak, hesabına en çok uyan PKK’ya yaklaşmış ve bölücülerin yanında olmaya karar kılmış olduğunu göreceklerdir.
Roller karıştı… Biz buna halk arasında, “solucan gibi, gerisi berisi nerede belli değil” durumu diyoruz. Bu menfaat paylaşımına artık dur diyecek olan, her fırsatta hor görülüp, aşağılanan, Türk Milletinin ta kendisidir! Herkes, ülkemizin geleceğinin birilerinin nefsinden, güç ve iktidar hevesinden çok daha önemli olduğunu artık anlamak mecburiyetindedir…
