“Bu hürriyet bu hak bizden bugün aheng-i sa’y ister
Değil üç dört alından, hep alınlardan boşansın ter”
"Bilhassa şu son senelerde başımıza birçok felaketler yağdı. El’an çilemizi doldurmadık. Sebebi hep seyirci kalmamız." Milli Şairimiz Mehmet Akif, akl-ı şuur ile irfanını bu vecizelerle anlatıyor.
Değil midir ki, her devir de felaketler aynı, “yanmamızın da (!), yakılmamızın da (!)” nedeni; insanımıza verilen değerin hiçe sayılması, olup bitene seyirci kalınması.
Örnekler unutulur, öğütler tutulmazsa, daha çok duman yutar bu yürekler. Ey ülkemin sabırlı (!) ve güzel insanları; ayağa kalkmak için daha kaç felaket gelmeli başa, daha kaç “Akif” seslenmeli yurdumda…
Örnekler unutulur, Öğütler tutulmazsa, daha çook duman yutar bu yürekler.
“Âti’yi karanlık görüvermekle apıştın?
Esbâbı elinden atarak ye’se yapıştın!
Karşında ziyâ yoksa sağından, ya solundan
Tek bir ışık olsun buluver.. Kalma yolundan.
Âlemde ziyâ kalmasa, halk etmelisin, halk!
Ey elleri böğründe yatan, şaşkın adam kalk!”
İşte Akif’in ümitsizliği, tembelliği ve korkuyu yeren; çağdaşlıktan, gayretten ve mücadeleden bahsederek azmi ve direnci nasihat eden dizelerinden…
Peki, bizler ne yapmışız? Özellikle de Milli Şair’in ümit beslediği ve Asımın Nesli diyerek tarif ettikleri; özü sözü bir, söyledikleriyle yaptıkları birbirini tutan, hayatı ve eserleri arasında tezat bulunmayan, ömrü boyunca dupduru yaşamış, örnek insan Akif’e kulak verme zamanımız geçmiyor mu?
"Vatan aşkı paraylaölçülmez!" diyerek, Milli Marş’ımızın para ödüllü olmasını doğru bulmamış ve hoşnutsuzluğunu açık bir dille ifade etmiş olan Akif, maddi sıkıntı yaşamasına rağmen hak ettiği para ödülünü bağışlamış, milli marşımız olan İstiklal Marşı’nı da “bu eser benim değil, yüce Türk Milleti’nindir” diyerek bize armağan etmiştir de…
Peki, tarihte iz bırakmış bu örnek davranışı örnek alması gerekenler… hani nerde “Akif’in” ardında ki idealistler?
Biliriz ki,“Vatan aşkının manevi hazzına ulaşmak”, Akif’e ve adamlığa bir adım daha yaklaşmaktır.
Daha o yıllarda bile eğitimin ve öğretmenlerinönemini anlamış ve şöyle anlatmıştır:
"İyi yayılması lazım maarifin mutlak,
Okur yazarsa ahali ne var yapılmayacak
Donanma, ordu birer mübrimdir
O ihtiyacı fakat öğreten muallimdir."
Yani tembelliğimizi ve cahilliğimizi, geriliğimizin en önemli nedeni olarak yazmıştır…
Peki, bugünlerde 4+4+4 depremiyle eğitimi altüst edenler; onlar neden bu gerçeği göremezler?
Yanlış nerede ve kimler tarafından yapılıyorsa mutlak bir sözü var Akif’in; çalışmadan hazıra konmayı huy haline getiren insanlarımızın makarna ve kömürü yasına katkı sağlayanlara; oy üzerinden hesap yaparken, inancımızı pazarlayanlara; Siyasetlerinde ki her yanlışı "kaderimiz" gibi sunanlara ve de onlara destek olanlara, ta o günlerden kızarak:
"Kadermiş öylemi? Hâşâ bu söz değil doğru:
Belanı istedin, Allahda verdi, doğrusu bu.
Çalış dedikçe şeriat, çalışmadın durdun
Onun hesabına hurafeler uydurdun
Sonunda birde"tevekkül" sokuşturup araya
Zavallı dini çevirdin maskaraya." Dizeleriyle haykırmış da, vatandaşım neden duymaz, neden hala uyanmakta güçlük çekmekte.
Büyük bir duygu derinliğine ve ruh güzelliğine sahip, aynı zamanda ileriyigörebilen Akif, aynı heyecanla yazdığı "istiklal Marşını" safahatına koymayarak, "Allah bu millete bir daha istiklal marşı yazdırmasın" diyerek milletine hediye ederken… Acaba bir gün ülkesinin “milli” değerleri ile “İstiklal Marşı”mızın bile tartışılacağını düşünmüş müydü?
Yılgınlık ve umutsuzluğun bir kâbus gibi milletin üzerine çöktüğü işgal yıllarında Anadolu’yu karışkarış dolaşmış, halktaki karamsarlığı yok etmek, bağımsızlık ve özgürlük ruhunu diri tutmak için var gücüyle mücadele etmiş olan Akif’in “Milli ruhu” şimdilerde aramızda… Biraz küskün de olsa, “zaman aşımına” uğramamış (!) “Safahat”ı ile yolumuzu açma, aydınlığa yeniden yüreklendirme çabasında.
Anlaşılan o ki, şimdibir kez daha safahat’ı okuma, Akif’i can kulağı ile dinleme zamanı.
“Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şühedâ fışkıracak toprağı sıksan, şühedâ!
Cânı, cânânı, bütün varımı alsın da Hudâ,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyâda cüdâ….
Arif insan Akif ve Çanakkale’de bir destan yazan, ülkesi için “bir ölüp bin dirilen” ülke evlatları ruhunuz şad olsun.
