Temmuz ayı, orman yangınları ve felaketlerle dolu, can kaybına neden olan ve telafisi zor yaralar bırakan bir ay olarak tasvir ediliyor. Yazar, bu ayın getirdiği yıkım ve çaresizlik karşısında duyduğu öfkeyi ve acıyı dile getiriyor, yetersiz müdahalelere ve her yıl tekrarlanan acılara dikkat çekiyor.
Canımızı çok yaktın Temmuz, git artık…Perşembe’yi beklemeden Çarşamba’dan git.
Yine ardında cevabı verilemeyen yüzlerce soru. Ardına bakmadan düştün yola amma, dur diyen yok, bana açıklama yapmak zorundasın diyen yok, seni şöyle bir silkeleyen yerden yere çarpan yok…
Karışıp gideceksin geçmişin derinliklerine…
Git artık Temmuz, bit artık…
Sadece can yakmadın, canlar aldın…
Bu yangının, bu yakmanın sebebi sensin…
Seninle bundan böyle barışma diye bir meselemiz kalmadı…
Ciğerparelerimiz yandı…
Tertemiz hava veren ciğerlerimiz yandı…
Seyrettin Temmuz…
Yaktın, yandırdın, kül ettin…
Dumanların göklere yayıldığı bu manzaradan memnun musun Temmuz?
Seninle hesabımız uzun…
Bu hesap bitmez…
Bu hesap kapanmaz…
Biz kapatsak, Yaradan kapatmaz bu hesabı…
Huzuru Mahşerde hesaplaşırız Temmuz…
*****
Hiç mi Allah’tan korkmazsın Temmuz?
Hiç mi için titremez?
Önüne geçeyim şu alevlerin neden demedin Temmuz?
Müjdeli bir aysın öyle mi?
Müjde ve sen…
Demek ki vereceğin yangın müjdesiymiş…
Öyle bir yandık ki…
Cayır, cayır…
O şarkı yakacaksan yak bitir diyor ya hani…
Temmuz yaktı bitirdi, tasını tarağını topladı, gidiyor…
Her yıl aynı facialar…
Her yıl edilen nafile laflar…
Yanma adına verilebilecek ne kadar örnek varsa, Temmuz onları hem aştı gitti hem yaktı gitti.
Konuşacak ne kaldı?
Her yanımız kör duman…
Ormanlarımız yanıyor. Her yıl aynı laflar.
-ecek ve -acak diye biten bir çuval cümle…
******
Yangınlara gece müdahale edemiyorsunuz, bu mesele her yıl karşımıza bir heyula gibi çıkmaya başladı.
Gece görüşü olan yangına gece de müdahale eden uçak ve helikopterler yok…
Ormancılarımız ve gönüllüler daldılar alevlerin içine şehit şehit üstüne…
Yangın şehirlerimizi tehdit etmeye başlarken, yangının ortasında kalan arazilere, evlere ve hayvanlara sahip olan insanımız canını zor kurtarabildi.
Bu temmuz bir başka geldi…
Yakarak geldi…
Ateşle geldi…
Orman yangınlarının ardı önü alınamadı.
Hektarlarca arazi kül oldu.
Orman can çekişmeye başladı. Ormanın yardımına koşanların mahdut imkanları her zaman olduğu gibi yetmedi.
Orman için savaşan kahramanlardı onlar.
Her biri alnından öpülesi…
Az biraz dinlenip, daldılar alevlerin içine…
Bugüne kadar verilen can kaybı az değil…
Ormanın yeşilliği, vahşi bir kızıllığa bürünmüştü. Rüzgâr, alevleri ormanların içinde dolaştırdıkça, alev topuna dönüşen bölgeler oldu. Müdahale edilemediği için bütün bir gece yanmaya devam eden ormanlar kontrol altına da alınamadı…
*****
Söyleyecek sözü olan var mı?
O sözlerin geçeri var mı?
Tesellisi var mı?
Şimdi kim teselli edecek, nasıl teselli edecek evladını toprağa veren orman şehitlerinin yakınlarını?
Her şeyini bir anda kaybeden yaşlı insanların yaralarını kim saracak?
Saz yanmış, atmış kendini bir köşeye, zor nefes alıyor.
Mızrap yanmış yarıya kadar, tele dokunmaya mecali yok…
Tel yanmış, sazla birlikte atmış kedini can havliyle…
Söz yanmış, yanık sözden ah çıkar, feryat çıkar, gözyaşları dinmez kolay kolay…
Öz yanmış, kapatmışız kendimizi içimize, kendimizle birlikte kül olanlara dönmüşüz.
Can yanmış hem de ne canlar…
Temmuz, şehirleri yaktın, Temmuz, kuşları, ormanda yaşayan cümle börtü böceği, canlıyı yanmak ne kavurdun.
Kurtulan sığındı, attı kendini alevlerden uzak bir yere.
Öyle bir yaktın ki Temmuz, var git yoluna…
*****
Neleri var neleri yok her şeylerini kaybetti insanlar.
Yangın kontrol altına alınamadı.
Sıçradı gitti…
Gönüllüler gitti…
Arkadaşlarına destek verenler gitti…
Gidenlerden bir kısmı bir daha sağ olarak geri dönemedi.
Temmuz ayı yaktı bizi…
Bu yanmanın altında ne kadar yanma varsa ekleyin alt alta…
Biz bu yangının tam ortasında kaldık…
Ormanlarımızı kurtaramadık…
Temmuz ateşinde cayır cayır yanmaktan da kurtulamadık…
