Gerçek adaletin sağlanabilmesi için, bireylerin ve toplumların yalnızca beklemekle kalmayıp aktif şekilde adaleti tesis etmek için çaba göstermesi gerekmektedir. Çünkü tarih göstermiştir ki, mücadele edilmeden hiçbir adalet kendiliğinden gerçekleşmez.
Adalet, insanın en temel ihtiyaçlarından biridir. Adaletsizlik karşısında insanlar genellikle üç temel tepki gösterir:
- “Bunun hesabı bir gün elbet sorulur” tepkisi:
Kişi, adaletin sağlanması için bizzat kendisinin mücadele edebileceğine inanır.
Bu yaklaşım, bireyin sorumluluk almasını, haklarını savunmasını ve gerektiğinde direnmesini içerir.
Tarihte devrimler, direniş hareketleri ve hak arayışları bu tepkinin bir sonucu olarak ortaya çıkmıştır.
- “Ben yapamam ama birileri bunun hesabını sorar” tepkisi:
Birey, kendisini güçsüz veya yetersiz görür, ancak adaletin bir otorite, lider veya toplumsal hareket tarafından sağlanacağına inanır.
Bu tepki, çoğu zaman adaleti devlet, mahkemeler veya toplumsal liderler gibi güçlü figürlerden beklemeye yol açar.
Ancak otorite adil değilse, bu beklenti hayal kırıklığıyla sonuçlanabilir.
- “İlahi adalet bir gün tecelli eder” tepkisi:
Kişi, dünyevi adaletten ümidi kestiğinde, ilahi adalete sığınır.
Adaletsizliğin bu dünyada düzelmeyeceğini, ancak Tanrı’nın bir gün her şeyi dengeleyeceğini düşünür.
Bu inanç, insanın ruhsal olarak rahatlamasını sağlayabilir, ancak bazen pasifliğe ve adaletsizliğe karşı mücadele etmemenin bahanesi haline gelebilir.
Tarihte birçok insan bu inançla zulme sabretmiş, ancak bazıları da ilahi adaleti beklerken dünyada da adalet için çaba göstermenin gerekliliğini savunmuştur.
Bu üç temel tepki, insanın adalet arayışında farklı noktalarda yer almasına neden olur. Ancak gerçek adaletin sağlanabilmesi için, bireylerin ve toplumların yalnızca beklemekle kalmayıp aktif şekilde adaleti tesis etmek için çaba göstermesi gerekmektedir. Çünkü tarih göstermiştir ki, mücadele edilmeden hiçbir adalet kendiliğinden gerçekleşmez.
