Depremzedelerle, bölgedeki arkadaşlarımla görüşüyorum. Ne halde olduklarını konuşuyoruz. Son durum şu: İnsanlar sihirli bir el değmiş gibi geriye bile dönüp bakmadan kaçarcasına yurdunu terk edip başka şehirlere göç ediyor.
Çok büyük bir felaket yaşadık. Evet, güvenli bir bölgeye gidilmesi, bir an önce temel ihtiyaçların karşılanması gerekiyor. Evlerimiz enkaz altında. Bunlar doğru ama en azından enkaz kaldırılana kadar orada evimizi bekleyen birilerinin olması gerekmiyor mu?
Herşeyi sokaklarda dolaşan başıboş köpeklere, mezar soyguncularına, uğursuzlara mı bırakacağız?
Kahramanmaraşlı bir muhtarla sohbet ettik. Yakınlarını kaybetmiş, pek azını tırnaklarıyla kazıyarak kurtarabilmiş yiğit biri. Yiğidin iyisine deli derler.
– “Şimdi ne yapacaksın?” dedim.
– “Ben burdan bir yere gitmiyorum kardeşim!” deyip elindeki sopayı yere dikti. Büyük depremden sonra artçı depremlerin olduğunu, kurtulanların korku ve telaşla bu iklimden uzaklaşmak istediğini, daha sonra sanki herkes göç etmek zorundaymış gibi bir havaya sokulduklarını, göçün teşvik edildiğini, bunun çok yanlış olduğunu anlattı. Deli Muhtarın söylediklerini, deprem sonrasında konuşan milletini seven bilim adamı ve siyasetçilerden de duymuştum. Özetle:
“Bu topraklardan Türkleri tasfiye etmek istiyorlardı. İçeriden de birtakım işbirlikçileri bunu teşvik ediyordu. Şimdi onlara gün doğdu. Çok sinsi bir plan işlemeye başladı.” demişlerdi. Onlar kamuoyuna seslerini fazla duyuramadılar ama Deli Muhtar duyuracak gibi. Çünkü bağrı yanık; ciğeri yanıyor. Deli Muhtar’ın hepinize selamı var. Diyor ki:
“Bu kaçış hayra alamet değil. Sanki göç teşvik ediliyor, kolaylaştırılıyor. Kim ne derse desin, ben bir yere gitmiyorum! Devlet, ben olmazsam burayı kiminle mamur edecek? Kimin için? Herkesi başka vilayetlere götürüp, bu memleketi nasıl kalkındıracak? Burası benim yurdum. Harp oldu, darp oldu benim dedelerim hiçbir yere gitmediler. Ben de gitmeyeceğim. Vatan terk edilmez. Burada ne aç ne de açıkta kalırım. Devletim bakamazsa milletim bana bakar. Millet toprağında dursun. Kimseye yük olmadan yaşamaya çalışır, kendini toparlar. Merak etmeyin. Bu dediklerimi böyükbaşlara da söyleyiver. Deliler de böyle bilsin.”
Oturup derin bir düşünceye daldım.
Neyse ki memlekette Deli Muhtarlar çok. Allah delilerimize kuvvet versin. Kendi yaramızı hep birlikte saracağımıza inancım tam. Ulu tanrım bizi birlik ve beraberlikten ayırmasın.
