“Kökü mazide olan ati” iddiamıza sahip çıkan bir fikir tartışmasında durum muhasebesinin en can alıcı sorularından birini sordu İskender Öksüz hocamız; “Ülkülerimizi niçin terk ettik?”
Sorunun cevabını bulmak için öncelikle ifade etmek gerekir ki; bizim temel ülkümüz; ‘Türk Milleti’nin bekasıdır’. Diğer tüm hedefler değerini, önemini ve önceliğini bu temel gayeye hizmet yetisine göre alır ki; dün bu gayeye hizmet etmeyen bir olgunun bugün edebileceği gibi, bu durumun tam tersi de geçerli olabilir. Ana gayede ki ‘beka’ bir süreklilik ifadesidir; Türk Milleti’ni onu belirleyen değerlerle birlikte ebediyete kadar yaşatmaktır. Türk Milleti’nin bekasını gaye edinmek ise bir ‘tercih’ beyanıdır. Bu beyan Türk Milleti’ni tüm cemiyet birimlerine karşı tercih etmektir. Bu temel ölçüleri ‘Türk Milliyetçiliği Fikir Sistemi’ne göre ortaya koyduktan sonra yitirdiklerimizi ve ülkülerimizi niçin terk ettiğimizi bulmak mümkün olacaktır.
Ülkücülük, beka iddiasından dolayı süreklilik gerektirir. Bu da inançta, tavırda ve mücadelede sebat demektir. Galip Erdem ağabeyimiz yıllar öncesinden; “Doğru, güzel ve haklı fikirlere bağlanmak kolay ama inandığımız fikrin şartlarına uymak çok zordur”1 diyordu. Biz sebatımızı yitirdik. Mücadeleyi görev olarak görenler bir süre sonra başarı ister oldular ve başarıyı mücadeleye değiştiler. Buradaki başarı Türk Milliyetçiliği ülküsünün değil bireylerin kedi dünyalarındaki başarılardır ki bu konuya birazdan değineceğim. Oysa bizim görevimiz mücadele etmektir ve sorumluluğumuz da bu mücadeleyi ne kadar doğru yaptığımızla sınırlıdır. Mücadelenin neticesini takdir bizim insan olarak yetkimizde değildir. Sebat eksikliğimizin bir nedeni de, benim somut düşman dediğim Sayın Mete Aksoy’un tabiri2 ile zalimin ortadan kalkmasıdır. Aslında daha sebatkâr davranmamız gereken kavgayla karşı karşıyayız. Tekrar ifade etmek istiyorum, Türk Gençliği’nin beyni kültürel işgalle karşı karşıyadır. Mahalleler, yurtlar, okullar ve şehirler kurtaran hareket, Türk gençlerinin beyinlerinin işgaline seyirci kalmamalıdır. Kavga daha büyük şekilde devam ediyor. Biz soyut düşmanı fark edemediğimizden inançta, tavırda ve mücadelede sebatımızı yitirdik ve ülkülerimizi terk ettik.
Türk Milleti’ni diğer cemiyet birimlerine tercih etmek bizim bu davada varlığımızın nedenidir. Başka herhangi bir millet ile Türk Milleti’nin menfaati çakıştığında bir Türk için Türk Milleti’nin menfaatini tercih etmek mümkün ve doğaldır. Ancak tercih konusunda; Türk Milleti’nin menfaatleri ile şahsi menfaati çeliştiğine milletin menfaatlerini tercih edeceğini “Ülkücüyüm” diyerek beyan edenlerden, yaygın olarak bu çelişki ile ilk karşılaştıkları iktidar döneminde maalesef iddialarını yitirenler çok oldu. Artık bu tercih hatasını yapanların yalnızca etiketleri “Ülkücü”dür. Elbette bu şahsi menfaat tercihi iktidar dönemi ile sınırlı değildir, öncesi ve sonrasında da aynı durumla karşılaşıldığı olmuştur. Ancak iktidar döneminde Ülkücüler, yaygın olarak bu çakışmayla yüzleşmişler ve imtihanı kazananlar da azımsanmayacak düzeydedir. Bu tercih kayması domino etkisi yapmış ve maalesef birçok yerde milletvekilliği ‘Ülkücü’lerin* yeni KIZILELMA’sı olmuştur. Lise yıllarımda ‘Ülkücüler zengin olmalı’ diyordum, yıllar bize gösterdi ki ‘Ülkücü’ler* zengin oluyorlardı ama zengin olurken Ülkücü kalamıyorlardı (Ülkücü kalabilme dirayetini göstermiş istisna Ülküdaşlarımı saygı ile takdir ederim). Onun için ne ‘Bozkurtlar’ çizgi filmi, bilgisayar oyunu yapabildik, ne de ‘Ruh Adam’ filmi. Bizi belirleyen hayatta yaptığımız tercihlerimizdir. Maalesef biz, tercihlerimizde hata yaptık ve ülkülerimizi terk ettik…
Hocam, biz kendimizi yitirdik ve ‘Ülkülerimizi terk ettik’…
* Yalnızca etiketi Ülkücü olanlar kastedilmiştir.
1 BOZKURT Dergisi 1974/ Mart/ Sayı 18, Genç Bir Ülkücü İle Sohbetler2, Galip Erdem
2 İskender Öksüz Hocam’a Cevap – Mete Aksoy http://www.haberiniz.com/yazilar/koseyazisi32012-Iskender_Oksuz_Hocama_Cevap.html
