Yeryüzünde, insanların göremediği çok şey vardır. Yeryüzünde göremedikleri onca şey varken yerin altında ve gökyüzünde olup bitenleri hayal etmeleri imkânsızdır, onlar için. Tıpkı şu efsanedeki gibi…
Dünya yaratıldığında gökyüzü masmaviymiş. Kuşaklar değiştikçe, dünyanın yükü arttıkça gökyüzü kararmaya başlamış. İnsanlar bunun sebebini anlamamışlar. Her geçen gün gökyüzü biraz daha grileşiyormuş. Bununla ters orantılı olarak insanların cömertliği, iyi kalpliliği de gün geçtikçe azalıyormuş.
Bir gün gökyüzü o kadar kararmış ki güneş görülemez olmuş. Hala iyi kalpli olan, karşılık beklemeden iyilik yapmaya çalışan bir grup insan, bu duruma çare bulabilmek için bir bilgeden yardım istemişler. Bilge, insanların iyilik adı altında karşılık bekleyerek yaptıkları her hareketin gökyüzünü biraz daha karartacağını söylemiş. Gökyüzünün eski maviliğine kavuşabilmesi için insanları karşılıklı iyilik yapmaktan vazgeçirmelerini, bunu başarabilirlerse toprağın karanlığı emeceğini ve gökyüzü ile yeryüzü arasındaki dengenin tekrar kurulacağını da eklemiş sözlerine.
İyi insanlar, bilgenin dediklerini yapmışlar. Uzun süren mücadeleden sonra gökyüzünün mavisi geri gelmiş.
Yıllar geçmiş. O dönem olanlar unutulmuş. İnsanlar yeni şeyler keşfetmişler, para gibi… Parayı iyiliklere karşılık olarak kullanmaya başlamışlar. Yapılan her şeye bir karşılık, bir bedel bulmaya çalışmışlar. Denge yine bozulmuş. Gün geçtikçe gökyüzü biraz daha kararmaya başlamış. İnsanlar önemsememişler. Para ve çıkar her iyiliğin, erdemin ve cömertliğin önüne geçmiş.
Bugüne kadar da olup biteni anlamaya çalışan, gökyüzünün gerçek rengini merak eden çıkmamış. Belki de gerçeği arayanlar olmuştur ama çaresini bulamamışlardır.
Günümüzde yerleşimin çok olduğu yerlerde gökyüzü gri ve günden güne bu grilik artıyor. Başınızı uzatıp camdan dışarı bakın. Kötülüğün ve çıkarcılığın kömür isi olup karanlık geceyi daha da kararttığını, aydınlığın hâkim olması gereken gündüzü ise gri bir karanlığa döndürdüğünü görürsünüz.
Gökyüzünün hala mavi kalabildiği yerlerde ya insan yaşamıyor ya da hala karşılık beklemeden yapılan iyilikler var, demektir.
Yarın masmavi bir gökyüzüne uyanabilmek için en kısa zamanda özümüze, insanlığımıza dönmeliyiz. Yoksa gelecek kuşaklar “gökyüzü mavisi” diye bir renk tanımayacaklar.
