Tayyip Bey bu işi biliyor.
Gerginlik politikaları ile geldikleri ve sallanmaya başlayan iktidarlarını yine gerginlikle sürdürmeyi hedefliyor.
En azından bir dönem daha.
Bir dönem daha.
Çünkü, hedefinde kapağı Cumhurbaşkanlığı Köşküne atmak var.
Bu ülkenin geldiği duruma bakın?
Çarşı iznine çıkmış askerin postalı.
Ünimorg homurtusu.
Palet gıcırtısı darbe yaygarasına yetiyor.
Islağı, kurusu havada darbe planları uçuşuyor.
Meclis’te milletvekilleri yumruklaşıyor.
Çocuklar organ mafyaları tarafından kaçırılıyor.
Binlerce insan işsiz, aşsız sokaklarda.
Başbakan Yardımcısı Meclis Başkan vekilinin odasına girerek bağırıp-çağırabiliyor.
Allah’ım ne günlere kaldık?
Yeni istihdam sahaları açmak için çaba sarf etmek dururken.
Ülkeyi muasır milletler seviyesine ulaştırma hedefi önümüzde dururken.
Niye bunca yaygara?
Tayyip Bey bu işi biliyor.
Gerginlik, mağduriyet ana sermayeleri.
Gerecekler, kıracaklar ki gündem oluşsun.
Bu arada gerçek gündem gözlerden uzak kalsın.
AKP demokrat bir parti imiş.
Ve AKP demokratikleşme yapmak istiyormuş.
Sevsinler sizin demokratlığınızı.
Demokratlar ancak demokratikleşmeyi yapar.
AKP’nin ülkeyi yönettiği 7 yıl boyunca hangi demokrat tavrını gördük de, demokratlığına inanalım.
Kendisine bile demokrat olamayanların sermayesidir gerginlik.
Onun için ülkede gerginlik.
Bir dönem daha.
Suikast iddiaları.
Darbe planları.
Mağdurluk oyunları.
Ve, yine yeniden başörtüsü mağduriyeti ile bir dönem daha.
Adalet terazisini tutan eli rahat bırakalım gerçek ortaya çıksın diyen yok.
Kim ki bu asil millete ihanete yeltenmiş hesabı elbet sorulsun.
Yetimin hakkını yiyenden, ihaleye fesat karıştıran, evrakta sahtecilik yapan, inancı ve görevi kötüye kullanandan da hesap sorulsun.
Ayrım yapmadan.
Sıfat gözetmeden.
Ve dokunulmazlıklardan sıyrılarak.
