Alperen Kavkas
İslam, kelime olarak huzur, barış ve kardeşlik demektir. İslam yüzyıllardır insanlığın huzur ve barışı için bir güven kaynağı olmuştur.
İslam ne zaman ki; siyasal amaçlı kullanıldı sıkıntı o zaman başladı. İslam, özünden ve amacı dışında siyasal amaçlı bir araç olarak kullanıldığından beri illegal kuruluşlarla anılır olmuştur.
Türk Milleti’nin tarihine baktığımız zaman gerek Selçuklu’da olsun gerekse Osmanlı’da olsun İslamcı politikalar olmuştur fakat o günün şartları ile bugünün şartları farklıdır.
Osmanlının son dönemlerinde gerek II. Abdülhamit’in gerekse Akif’in İslamcılığı tamamen milli idi. Abdülhamit İslamcığı tamamen imparatorluğun toprak bütünlüğünü korumaya dönük bir dış politika aracıdır. Abdülhamit, Türkçe’nin resmi bir dil olarak kalmasını daima savunmuştur. Akif’in Sebilül-reşat’ı da millidir, Türk Milleti’nin değerlerine devamlı sadık kalmıştır. Akif’in İslamcığı Türklüğü dışlayıcı değil kucaklayıcı islamla harmanlama politikalarıdır. Günümüz İslamcıları her konuşmalarında Akif’in ırkçı olmadığını söylerler, doğrudur Akif ırkçı değildir ama Akif milliyetsiz de değildir İslamcılar Akif’in milli yönünü es geçerler.
ABD 12 Eylül’den önce İslamcı radikal kesimleri kominizce karşı bir kalkan olarak kullanılmış bunu da ”yeşil kuşak projesi” olarak nitelendirmiştir. Komünizmle Türkiye’yi bölememeciğini anlayan ABD, İslamcıları doksanlı yıllardan sonra dizayn etmiştir. Özellikle radikal guruplardan kendilerine sürekli biat eden ılımlı islamı dizayn etmiştir. İslamcıların özellikle Türk kültürünü dışlamaları Türklüğe mesafeli yaklaşımları ABD’nin ve küresel güçlerin işini kolaylaştırmıştır. Bugün kamuoyuna baktığımız zaman PKK terör örgütü de Türklüğe karşı sözde İslamcılar da karşıdır.
Radikal İslam ve ılımlı İslamcın, teori olarak hiç bir farkı yoktur, fark sadece pratiktedir ılımlı İslam gündemde kalmak için olaylara hoşgörü perspektifinden yaklaşmaktadır yoksa ikisinin Türklüğe devlete bakışları aynıdır. Ilımlı İslam bir nevi kült İslam arabesk yani taşralı İslam’dır. Kült den maksat paf içi boşaltılmış İslam’dı, şekilden ibaret İslam’dı. Ilımlı İslam’ın bu özelliği, halka tepeden bakan kendilerini elit olarak niteleyen kesimde ilgi çekim merkezi olmuş, Osmanlıdan beri devam eden merkez-çevre çatışması bu sefer merkezin Enderun’un yani devşirme merkezin dört torba kömüre iki paket makarnaya çevreyi ipotek altına alınmasına yol açmıştır. Osmanlı’da devşirme merkezin çevreyi reaye, köylü ve rençber olarak dışlaması ile derdini anlatan çiftçiye”ananı da al git” demenin ne farkı var? Hiç bir farkı yoktur. Gerek ılımlı İslam gerekse radikal İslam bugün gerek Türkiye’nin gerekse Ortadoğu ve birçok İslam ülkesinin rejimlerini tehdit eder bir duruma gelmiştir.
Türkiye’de ılımlı ve radikal İslam’ın ivme kazanmasında en büyük sebep milletleşme sürecinin tamamlanamayışı milliyetçi camianın kendi bujuvasi ve din adamını yaratamayışı kitlelerde bir boşluğa sebep olmuştur, dolayısı ile halkı İslamcıların kucağına itmiştir.
Olaylara geniş bir perspektiften bakınca ılımlı ve radikal İslam’ın bir projesi falan yoktur, tamamen pragmatik ve popülisttir.
