Hacı Bektaş-ı Veli

Dedim ya! Olgunlaşmama pek çok şey sebep olmuştur. İnsanın; olgun insan- (insan-ı kâmil) olabilmesi için çeşitli evrelerden, iyi kötü hallerden geçmesi gerekir. Hamd olsun bunları yaşadığımı sanıyorum.
 
Olgunlaşmamda; İslam, Hz. Muhammed, İmam-ı Azam, Atatürk, Erol Güngör, Atsız, Mevlana, Şeyh Şamil gibi. Yandığımı ve olduğumu sanıyordum. Meğer eksikliklerim varmış ki; bu eksik tuğlalardan birini de H. Bektaş-ı Veli koydu.
 
Geçtiğimiz Pazar günü, Hacıbektaş’a günü birlik bir gezi yaptım. Hacıbektaş, küçük ama şirin bir ilçe! Hacıbektaş’ı, Hacıbektaş yapan: 1248 -1337 yıllarında yaşayan Hacı Bektaş-ı Veli yapmıştır. Sıcakkanlı, sevecen, hoşgörülü insanların beldesi! Misafir olduğumuz 84 yaşındaki Ahmet amca ve değerli eşlerinin, bizlere gösterdiği misafirperverliği anlatmaya kelimeler yetmiyor. Gezimiz esnasında bizlere eşlik eden Muammer Bey ve değerli eşleri Nebahat Hanım ile oğulları meslektaşım İsmail Bölükbaşı’nın insaniyetlerini anlatmaya sayfalar yetmez.
 
Beş bin nüfuslu bir ilçe, öyle meşhur ki: her gün ziyaret edilmekte. Atatürk, Sivas Kongresine giderken 22-23 Aralık 1919 da burada konuk olmuş. Ev sahibi Cemalettin, “Paşam ülkeyi kurtar. Biz Anadolu ve Hacıbektaş olarak her şeyimizle yanındayız” Diyerek tam destek vermişler.
 
Hacı Bektaş-ı Veli; bizlere ve insanlığa seslenmekte. Eğer o sese kulak verebilsek, kurtulduğumuzun resmidir. Ayrıca Hacıbektaş, pek çok halk ozanının da yoludur. Aşık Mahsuni Şerif, şanına yakışır bir şekilde uyumaktadır.
 
Hacı Bektaş Türbesi, oldukça bakımlı, anlam ve manasına uygun, tertemiz ziyaretçilerine hizmet vermekte ve ziyaretçileri irşâd etmektedir.
 
Hacı Bektaş’ın mezarının eteğini öpmek dışında İslâm’a ters gelen bir rutüel ile de karşılaşmadım. Sanırım o da halkın bilgisizliğinden ziyade saygısından mıydı bilemedim?!
 
Hacı Bektaş-ı Veli: “Erkek dişi sorulmaz muhabbetin dilinde, / Hak’kın yarattığı her şey yerli yerinde,/Bizim nazarımızda, kadın erkek farkı yok,/ Noksanlıkla eksiklik senin görüşünde.” Diyerek, Allah’ın adaletine, eşitliğine dikkat çekerek, eğer böyle bir ayrımcılık yapılıyorsa ki yapılmakta bu, biz insanların görüşlerinden kaynaklanmaktadır.
 
“İncinsen de incitme. Kadınları okutunuz. Eline, diline, beline sahip ol” Külliyenin çeşitli yerlerinde yazılı olan bu sözler; biz insanoğluna neler neler anlatmakta. Önemli olan okumanın yanında anlayabilmektir de.
 
“Her ne ararsan kendinde ara. Marifet ehlinin ilk makamı EDEPTİR. İnsanın görüntüsü, sözünün güzelliğidir. Hiçbir milleti ve insanı ayıplamayınız.” Derken günümüz idarecilerine ve siyasilerine anlamlı bir ders vermektedir. Etnisiteyi körükleyen, mezhep ayırımcılığı yapanlara muazzam uyarıdır bu sözler. Hangisinde edep kalmış, hangisi edepli söz söylemekte?
 
“Nefsine ağır geleni kimseye tatbik etme. İlimden gidilmeyen yolun sonu karanlıktır.” Kim veya kimler ilimle yol almakta? İlim ötelenmiş, rivayet ve zanlar başköşeye oturtulmuştur. Her ağzını açan, kendisinin tahammül edemeyeceği sözleri ve davranışları başkasına rahatlıkla söyleyebilmekte ve yapabilmektedir. Olgunluk ve erdem bu mudur?
 
“Düşünce karanlığına ışık tutanlara ne mutlu! Düşmanınızın da insan olduğunu unutmayınız.”
 
Bu sözlerin üzerine söz söylemek; EDEPSİZLİK değilse cehalettir. Her ikisinden de sana sığınırım Rab’bim!
 
Elime, belime, dilime sahip olmaya muktedir eyle beni Allah’ım!
 
Esen kalınız.