Katliamın yeni adresi Karadeniz…
Rize’nin Çamlıhemşin İlçesi Samistal Yaylasında talanı başlatmak için cellât iş makineleri kontak çevirecek.
Rabia Bekar 63 yaşında, 4 çocuğu var. “Havva Ana” diyor herkes…
Havva Ana akrabaları komşuları köylüleri toplanıyorlar hep birlikte, katliama dur demeye düşüyorlar yayla yoluna.
İlk engelleme yola konulan bir iş aracı, kapatmışlar geçemezsiniz diyorlar.
Anında taşlar düzülüyor yan tarafa, üzerine odunlar yeni bir yol yapılıp geçiliyor ve ulaşılıyor cellât iş makinalarına…
Havva Ana elinde sopası çöküyor dozerin önüne. “Yapmayın” diyor tüm gönüldeşleriyle, ardından hiddetleniyor “yapamazsınız” diyor. “Burası canımız sonra yavrularımıza ne deriz!”.
Makinenin kuru homurtuları bastıramıyor bu yürek sesini!..
Askerler rol alıyor bu sefer ama nafile.
“Devlet” diyecek, “emir” diyecek oluyorlar…
Kükrüyor sopasına yere diklemesine vurarak! “Devlet benim” diye haykırıyor. “Bura olmazsa ben olmam, ben olmazsam devlet olmaz!..”
Devam ediyor; “Vali 3-5 çapulcu demiş bize ha!.. Memleketimin taşına toprağına kurban olanı nasıl çapulcu yapar o! Çıkacağım onun da karşısına!”
Gücün ne ki! Diyesi oluyor oradan bir “emir kulu!”
Havva ana yerden avuçlarına aldığı toprağı gösteriyor gözüne, gözüne; “aha gücüm bu toprak, gücüm bu toprağın gücü!..”
Sessizlik çöküyor ortalığa, susuyor herkes… Makinenin homurtusu da uymak zorunda kalıyor bu ağır sessizliğe…
Ahali kararlı, 7 den 70’e hepsi Havva ana!
Çekiliyor cellâtlar, çaresiz.
Havva Ana ve ahali diri! “Ne zaman nerde yeltenirsiniz biz orda karşınızdayız, bilesiniz” diye haykırıyorlar evlerine dönerken.
*
Prof. Kemal Üçüncü bu muhkem iradeye muhteşem Türkiye’m şiirini dahil ediyor.
Milli şairimiz merhum Dilaver Cebeci’nin şiirinin açtığı ufuktan vuruyor neşteri.
Sevgili Mustafa Yıldızdoğan’ın bestesiyle bugün tüm Türkiye’nin dilinden düşmeyen bu eser her yönüyle vatan sevgisini dokuyor ilmek, ilmek, gerçekten.
TÜRKİYE’M
Baş koymuşum Türkiye’min yoluna
Düzlüğüne, yokuşuna ölürüm,
Asırlardır kır atımı suladım.
Irmağının akışına ölürüm.
Deli sular, salkım-saçak söğütler,
Kışlada kumandan, asker öğütler,
Yaylalarda ata biner yiğitler,
Bozkurt gibi bakışına ölürüm.
Sevdalıyım, yangın yeri bu sinem
Doksan yıldır çile çekmiş hep ninem.
Pınarlardan su doldurur Eminem
Mavi boncuk takışına ölürüm.
Düğünüm, derneğim, halayım, barım,
Toprağım, ekmeğim, namusum, arım,
Kilimlerde çizgi çizgi efkârım,
Heybelerin nakışına ölürüm.
*
Katliam son yıllarda her yerde her alanda..
Bir bir tükeniyor, tek tek teslim ediyoruz. Peşkeş üzerine gidilemeyecek kadar zırha bürünmüş, hırsızlık kutsanmış, yandaşlık en geçer akçe, yetim hakkı diyen hapiste. Kaleler zapt edilmekte ardı ardına!
Milletin A… koyanlar ihale üstüne ihale ile ödüllendirilirken, Orsp.. ile memurun bahşişini peşin vereceksin diyen Acemin, kanun tanımaz pervasızlığıyla her gün yeni bir rezilliği gündemi süslüyor.
Cani başından barış umudu türetiyor, sapkın vicdansızlar. Şahadet ve ihanet den tutulur oldu neredeyse günümüzde
En büyük katliam değerlerimize!..
Uğruna ölünecek değer bırakmamaya kararlılar belli ki muktedirler…
Talimatlı, tayin edilmiş aydınlar cennetine dönüşmüş ülkem.
Sessizlik suskunluk iliklerimize kadar işlemiş, uyuşukluğu çare bilir olmuş bir kalabalık!
Zillet ağır gelmez olmuş nasılsa…
Kimi zaman baş kaldıranımız var illaki bu kahpe çöküşlere, sapkın savrulmalara.
Toplum baskısı, “genel kabul” sahne almaya ayarlı; çok zinde ve müdahaleci!
“Ortalığı görmüyor musun sakın ses çıkarma! Ortalığı görmüyor musun sakın yazma! Ortalığı görmüyor musun sakın karışma!
*
Havva Ana ve yol arkadaşları “ortalığı gördükleri” için tonlarca ağırlıkta makinelerin önüne çıktılar.
Mekanikleştiği ölçüde cellâtlaşan zamanın gücüne; toprağımızın gücünü hissederek, vatan kılınan o toprağın taşına toprağına kurban olmanın onuruyla karşı durdular.
Çare buradadır!
Türkiye’m şiirini sadece okumak ve söylemek değil; anlamak, yaşamak, hissetmek, bütünleşmek…
Vesselam!..
