Rahmetli Osman Bölükbaşı ile merhum Başbuğ Alparslan Türkeş Kırşehir’de karşılaşırlar ve aralarında şu konuşma geçer:
-Yahu Türkeş, siz bir işaret yapıyorsunuz, kurda benziyor. Onu anladık da, benim bildiğim Türkeş, ona bir mana yüklemiştir.
-Elbette Ağabey. (Bölükbaşı Başbuğ’dan yaşça büyüktür.)
-Peki nedir?
Başbuğ Türkeş söyle devam eder:
(Bir eliyle Bozkurt İşareti yapar, diğer elinin başparmağıyla işaret ederek tarif eder.)
-Bak Ağabey; şu serçe parmak, Türk’tür. Şu işaret parmağı da İslam’dır. Şu Bozkurt İşareti yaptığımız işaretin arada kalan boşluk ise cihandır(dünyadır). Son olarak, kalan 3 parmağın birleştiği nokta ise mühürdür. Yani Ağabey işaret ederek gösterir isek, şu çıkar:
"Türk İslam Mührünü Dünyaya vuracağız!"
-Yahu Türkeş, siz bir işaret yapıyorsunuz, kurda benziyor. Onu anladık da, benim bildiğim Türkeş, ona bir mana yüklemiştir.
-Elbette Ağabey. (Bölükbaşı Başbuğ’dan yaşça büyüktür.)
-Peki nedir?
Başbuğ Türkeş söyle devam eder:
(Bir eliyle Bozkurt İşareti yapar, diğer elinin başparmağıyla işaret ederek tarif eder.)
-Bak Ağabey; şu serçe parmak, Türk’tür. Şu işaret parmağı da İslam’dır. Şu Bozkurt İşareti yaptığımız işaretin arada kalan boşluk ise cihandır(dünyadır). Son olarak, kalan 3 parmağın birleştiği nokta ise mühürdür. Yani Ağabey işaret ederek gösterir isek, şu çıkar:
"Türk İslam Mührünü Dünyaya vuracağız!"
İlkokul birinci sınıftaydım. Öğretmenimiz, konuşmak istediğinizde parmak kaldırarak söz almamız gerektiğini söyledi. Sınıf arkadaşlarım da işaret parmaklarını kaldırarak söz almaya çalışıyorlardı. Ben de şaşkınlıkla etrafıma bakınıyordum. Çünkü eksik kaldırıyorlardı parmaklarını. Ben de Bozkurt İşareti yaparak söz almaya çalıştım. 32 kişilik sınıfta herkes parmağını kaldırıyordu, sıra bir türlü bana gelmek bilmedi. Sonra bir ara öğretmenim sınıfta gezinirken bana dikkatle baktı. Bir elime bakıyor bir de gözüme. Anlam veremedim, söz aldığımı düşündüm. Kalktım ayağa, öğretmenimizin sorduğu soruya cevap verdim.
- “Öğretmenim; bayrağımız Türk bayrağı, dilimiz Türkçe, başkentimiz Ankara’dır.” dedim.
Öğretmenim hala bana bakıyordu. Sonra dedi ki:
- “Kızım sen n’aptın biraz önce?”
Ben de:
- “Sorunuzu cevapladım öğretmenim. Yanlış mı söyledim?”
Öğretmenim:
- “Cevabın doğru, aferin ama söz almak için n’aptın sen?”
Şaşırdım, çünkü ben doğrusunu yapıyordum:
- “Öğretmenim arkadaşlarım tek işaret parmağını kaldırıyorlar. Ben doğrusunu yaptım, Bozkurt İşareti yaptım.”
Bunun üzerine öğretmenim dedi ki:
- “Kızım sen onu burada değil, babanın yanında yap sadece.” dedi.
Ben de öğretmenime:
- Ama öğretmenim babam dedi ki: “Bu işareti her yerde yapabilirsin, çekinme, korkma; çünkü sen Türk’sün. Türk demek Bozkurt demektir…” dedi.
Bunun üstüne öğretmenim: “Yarın baban okula gelsin.” dedi.
23 yıl oldu bu anıyı yaşayalı. Ben 23 yıldır hala Bozkurt İşareti yapıyorum öğretmenim, kulağınız çınlasın.
Bugün çıkmış biri Bozkurt İşaretiyle ilgili ileri geri konuşuyormuş. Duydum ki Orta Doğu için sıkıntılı bir işaretmiş. Hristiyan işaretiymiş.
İlber Ortaylı Hocamın çok beğendiğim bir sözü var:
“CAHİL!”
Önce git tarihini oku, öğren. Sonra da gel korkmadan Bozkurt gibi dimdik dur ve selam ver ceddine, yaşadığın toprakların tarihine, kültürüne, ekmeğini yediğin millettin asil kanına, vesselam.
Saygılar.
