Bugün de karnım doydu diye şükretmeyi bırakalı çok oldu.
Tarihin ta kendisi olan Türk’ü şükrettirerek kabullenmişliğe sürüklediler.
En azından kiranı ödüyorsun şükret dediler.
Çocuğuna ayakkabı alabiliyorsun şükret dediler.
Bak elinde telefonun var şükret dediler.
Üstünde kazağın, kıçında pantolunun var şükret dediler.
Bir kuru ekmek ile karnımızı doyururken yine şükret dediler…!
Beylikler, Hanlıklar, Devletler, İmparatorluklar kurdum ben.!
Orta Asya’dan yol alıp Avrupa’ya diz çöktürdüm ben.!
Orta Doğu’yu fethettim, vahşiliklerine medeniyet getirdim ben.!
Yedi Cihana karşı savaştım, Yedi Cihanı geldikleri gibi defettim ben.!
Yüceliğim atamdan, atam soyumdan, soyum adımdan gelir.
Sen kimsin bu yüceliğin karşısında kendini kaf dağında gören.!
Türk’üm ben tarihin her yanında yer alan ama tarih olmayan.
Türk’üm ben dimdik ayakta duran, çöktü çökecek diyenlere diz çöktüren.!
Kimse benden üstün değildir, kendini benden üstün gören bana muhtaç olandır.
Koltuğunda oturmasını bana borçludur lakin, ayakta durmasını sağlayan değneği değilim,
değneğini elinden alıp onu düşürecek kişiyim.
Ben Devletim, Devletin taşıyım toprağıyım, Devlete can veren ayakta tutanım.
Dün bana muhtaç olan bugün karşımda durma cürretini gösteremez, benden aldığı güç ile beni çiğneyemez.
Beni unutanlar gücü nerden aldığını unutandır, ya ihya edeceksin ya da ilhak olacaksın.
Ben Vatandaşım, Devletin kendisini oluşturanım, gözünü kırpmadan kanını akıtacak olanım, can alıp can verenim.
