"Adil olanın peşinden gidilmesi doğrudur, en güçlünün peşinden gidilmesi ise kaçınılmazdır.
Gücü olmayan adalet acizdir, adaleti olmayan güç ise zalim.
Gücü olmayan adalete mutlaka bir karşı çıkan olur, çünkü kötü insanlar her zaman vardır. Adaleti olmayan güç ise töhmet altında kalır.
Demek ki adalet ile gücü bir araya getirmek gerekir;
Bunu yapabilmek için de adil olanı güçlü, güçlü olanın ise… Adil olması gerekir.
Adalet tartışmaya açıktır. Güç ise ilk bakışta tartışılmaz biçimde anlaşılır. Bu nedenle gücü adalete veremedik, çünkü güç, adalete karşı çıkıp kendisinin adil olduğunu söylemişti.
Haklı olanı güçlü kılamadığımız için de güçlü olanı haklı kıldık."
(Pascal)
***
Fransız düşünürün 1600 lü yıllardaki sözlerini, bugün ülkem için kullanmak ihtiyacı hissetmem, içimi sızlatıyor!
Tarihten bugüne İmparatorluklar dünyasında, “adaleti tesis etmek yönü ile tek” olma özelliğini taşıyan Türk Milletinin evlatları olarak yaşadığımız kahpelikler bizi kahrediyor.
Her alanda, tüm gelişmelerde “adalet tecelli etti” sözüne hasret kalışımız, içinde debelendiğimiz durumu izah eder nitelikte olsa gerek!
Bir defa yitirdik mi adaleti, ne hayret kalıyor, ne umur, ne de sarsılmak. Sürükleniyoruz savrulmaların çamurlu sahalarında bir, bir her an!..
Bugün; çöküş, tezat, çürüme üzerine, hiçbirinden tek bir olay anlatmayacağım.
Olamaz denilenlerde boğulup, yapılamaz denilenlerde kayboluşumuzu dile getirmeyeceğim.
Her birimizin her şeyi bildiğini, biliyorum…
Her birimizin bildiği her şey karşısında, ne yapıp ve ne yapmadığımızı da, biliyorum.
Sizde biliyorsunuz!
Sadece bir soru sormak istiyorum;
Adalet istiyor muyuz?
Vicdanımıza soralım; hangi davranış ve tavrımızda adalet isteği vazgeçilmez?
Aynaya bakalım; Adalet- güç- vicdan ekseninde “adaletli” hareket edebiliyor muyuz?
Adaleti; hak ediyor muyuz?…
