Temmuz ayı da gitti gidiyor…Kurumuş, sallanan, düşmek ile düşmemek arasın da kararsız kalmış, ana dalıyla bir lif kadar olan gücünü de tüketmiş, zar zor tutunmaya çalışan, sarı bir yaprak gibi… Bugün varım, yarın yokum dercesine, direniyor ama, nafile olduğunu kendisi de biliyor… Bu akşam mutlaka düşecek, ama yarın yerine yepyeni bir filiz başını uzatacak. Neler yaşayacağını neler göreceğini bilmeden hayata tutunmaya çalışacak… Tıpkı bizler gibi… Hepinize merhabalar…
Herkes ismi ile müsemma olur derler ya, bizde illa asli vazifemiz olan muhalefet ile cebelleşmeden mutlaka biraz edebiyat yapacağız. Lezzet alana helâl olsun, “Sıktı ama” diyene de özürler…
Geçenler de bir konu başlığı açmıştık. “Yaparsa AKP yapar” diye… Bir iki dostum, “Yahu derya deniz bir yere girdin, devam etsene” diye fikir beyan ettiler… Türk Kültüründe bir düstur vardır. “Müşteri velinimettir” diye… Bizde o çerçeve de “Hay hay” diyerek konumuza dalalım. Bakalım kalem efendi bizleri alıp nerelere götürecek…
Her şeyimizi dışardan almadığımız, dünyada kendi kendine yeten yedi ülkeden biri olduğumuz zamanların cümleleridir… Genelde fakir fukara, en kötü ihtimal olarak o dizeler arkasına sığınır… “Merak etmeyin, gerekirse peynir ekmek yer gene yaşarız” derlerdi… Gelelim günümüze… Bu günkü örneklerde; Arife günü Kastamonu Merkez’de yaptığım alışverişleri baz olarak alacağım… Yenebilecek peynirin kilosu 50 liradan başlıyor… Eğer, içim rahat etsin der markaya yönelirseniz 70 TL. Zincir marketlerin fason üretimleri kiloluk kutular 25-30 TL arası ama, onları peynir sınıfına sokmamız mümkün değil, ancak börek için çare olabilirler veya katı yoğurt kadrosundan makarna falan gibi şeylerle yan yana durabilirler… Bu bir tarafta dursun… Gelelim ekmeğe… Sürekli alışveriş yaptığımız Gaz. Be. Fırınının çok güzel, köy ekmeği tarzında kilosu 6 lira olan ekmeği için kasaya yöneldiğimizde “Abi şu andan itibaren sekiz lira oldu” dediler… Yani 6 liraya 2 lira eklediler %33,33 zam yedik… Gelelim hesabın tamamına. Peynir 50 lira 2 de ekmek alsan 18 lira etti mi altmış sekiz (68) lira… Bunu da 30-31 ile çarp bulduk mu 2100 lirayı… Peki ülkemizdeki asgari ücret ne? 2800… Bunun içine kirayı, aşırı ve insafsız zam yapılan elektriği, doğalgazı, suyu telefonları, ulaşımı, giyimi kuşamı vs. vs. koy bakalım… Bunu da ortalama beş kişi olan Türk Tipi Aileye uyarla bakayım. Fakir fukaranın, garip gurebanın “İcabında peynir ekmek yer karnımızı doyururuz” demesi mümkün mü? Bunun daha ileri seviyesindeki laflara gelmek abes olacak ama kısaca değinelim… “Domates peynir ekmek yeriz. Hıyar peynir ekmek yeriz. Karpuz peynir ekmek yeriz, Üzüm peynir ekmek yeriz…” de denilirdi… Gene arife Kastamonu fiyatlarına dönelim… Ucuz olarak bilinen markette domatesin fiyatı 6.15 TL., salatalık (hıyar) 6.90, Üzüm 10-12 arasıydı… Yahu temmuzun sonu dağ taş domates salatalık ama fiyatların yanına yanaşmak mümkün değil… Bir tek soğan 1.5-2 TL civarında…Elimizde tutunacak tek dal orası kaldı… Bakarsınız , Ekrem’in oğlan evvelki sene olduğu gibi orayı da halleder…Çok sevdiğim ozan değerli kardeşim Mahsuni Şerif ne güzel söylemiş. O zamanlardan, şimdileri nasıl da görmüş ve demiş “Yiğit muhtaç olmuş kuru soğana” diye… Bu arada, Allah gani gani rahmet eylesin… Kendisi ne Alevi ne Bektaşi’dir, olsa belki de daha iyi, benim için değişmez de, her Hacı Bektaş’a gittiğimde kabrini ziyaret eder mutlaka Yasin’ini okur , daha sonra da delikte kendimi test ederim. Laf aramızda hep geçtim… Hoca Ahmet Yesevi’nin, Lokman’ı Parende’nin makamlarından, Sulucahöyük’e gönderilen ve görevlendirilen Pir-i Hacı Bektaşı Veli’nin de ruhaniyetini memnun ettikten sonra dönelim tekrar esas konumuza… Zat-ı Âli’lerinin bir simit hesabı vardı. Mutlaka hepiniz hatırlar ama önemli olan, kendilerinin hatırlaması… Bu aralar pek hatırlayacaklarını da zannetmem… Simit olayından bahsedeceğim. İstanbul’da uzun zamandır 2,5 TL olmuştu zaten. Şimdi Ankara da yakaladı... Bunun anlamı İstanbul’un 3-3.5’u eli kulağında demektir… Fakir fukaranın kahvaltısı olan, simit zeytin ve çay olayını bir hesap edin bakayım… Muhalefette iken hesabı kuvvetli olanların, şimdi işin içinden çıkabileceklerini zannetmiyorum… Böylece bu gelenekte garibanın mönüsünden düştü mü… Geriye ne kaldı… Menemen diyeceksiniz ama sakın demeyin… Domates 6-7 TL. Biber 7-8 TL. Yağ malûm, füze gibi her gün yeni rekorlara uçuyor (İşte uçan bunlar) yumurta ekonomi haberlerinin gediklisi, bir tek garibim soğan ucuz. Sizce asgari ücretlinin harcı olabilir mi? Bazılarınız, “soğandan bana ne, biz zaten soğan koymayız” diyebilirsiniz ama ilk başta benden çiziği yersiniz. Hem de kestaneden beter olarak… Soğan benim kırmızı çizgimdir… Kullanmayanlar, Rus gibi, Yunan gibi düşmanımdır… Ara sıra kulağıma çalınıyor. Benim yanımda, “Soğansız menemen mi olur?” diyenler, başka ortamlarda , kusma efektleri eşliğinde “Nasıl yiyebiliyorlar?” diye laflar ediyorlarmış… Bakın tekrar ediyorum, kimsenin kalbini kırmak istemiyorum ama çok ciddiyim, bu kuzey yarımkürede ki soğansız menemencileri elimden gelse sabun yaparım… Ayrıyeten, çok yakınım da olsa, bana başka konuşup farklı yerlerde soğan düşmanlığı yapanlarla ,duyduğum an bütün ilişkilerimi bitireceğim… Şaka ve lüzumsuz laf kontenjanını da kullandıktan sonra işin özetine geçelim… Ey ahali, eskiden fakir fukaranın dayanağı olan konular, şimdi rüyası oldu… Peki soruyorum… Yaparsa kim yapar?
Ey halkım. Sana anlatılan masalları dinleme. Titreyip kendine dönme vaktin geldi hatta geçiyor… Sana verilebileceklerin özetini; başı çullu bir kadın çıktı ekranlarda hiç utanmadan sıkılmadan, gözünün içine bakarak, ağzını büzerek, birilerinin, uçacağız kaçacağız laflarının tamamını da ıskartaya çıkartarak en doğruyu söyleyiverdi…Bu işten payına sadece “Porsiyonları küçültün” nasihati kaldı… Daha bu başlangıç. İş yok porsiyona kadar gidecek bilesin… “Stockholm Sendromundan” uyanma vaktin çoktan geçiyor… Din masalları anlatan , din madrabazlarının oyunlarına çomağını sok , artık bitsin bu çile… RTE ne diyor… “Derdi millet olan bizden başka kimse yok” bu laf çok önemli bir ipucu… Ben de devamını getiriyorum… Milletin de sizden başka derdi yok…
Yarını gene iple çekerek, hepinizi Allah’a emanet ediyorum. Hoşça kalınız…
