Artık kimseyle tartışmak istemiyorum. Çünkü karşımdakinin benim fikirlerimi duymaya veya onlardan faydalanmaya gerçekten ihtiyacı olup olmadığını kestiremiyorum. Eskiden bu benim için önemli değildi, ancak şimdi fark ediyorum ki çoğu tartışma, hakikati aramak veya anlamak için değil, sadece mevcut kabulleri savunmak için yapılıyor.
Son zamanlarda sıkça yazıyorum. Ancak artık bu yazılarım birilerine bir şeyler dikte etmek ya da birilerini etkilemek için değil, tamamen kendi gelişimime katkı sağlamak amacıyla kaleme alınıyor. Artık yazarken bile başkalarına bir şey anlatma veya kazandırma gayesi gütmüyorum.
Bu farkındalık, tartışmalara olan ilgimi de tamamen kaybettirdi. Eskiden yaptığım tartışmaların ne kadar anlamsız ve boş olduğunu düşünüyorum. Kaybettiğim zamanı, zamanın bu kadar kıymetli olduğu hayatımın hazan mevsiminde, çok daha iyi anlıyorum.
Artık kimseyle tartışmak istemiyorum. Çünkü karşımdakinin benim fikirlerimi duymaya veya onlardan faydalanmaya gerçekten ihtiyacı olup olmadığını kestiremiyorum. Eskiden bu benim için önemli değildi, ancak şimdi fark ediyorum ki çoğu tartışma, hakikati aramak veya anlamak için değil, sadece mevcut kabulleri savunmak için yapılıyor.
Burada sorulması gereken önemli bir soru var: Bu kişi, farklı bir bakış açısını anlamak için entelektüel olarak yeterince olgun mu? Eğer değilse, tartışmanın hiçbir anlamı yoktur. Çünkü her tartışma enerjini hak etmez. Bazen kelimelerin ne kadar net olduğunun bir önemi yoktur; çünkü karşındaki seni anlamak için değil, sadece tepki vermek için dinler.
Kendi dünya görüşüne sıkı sıkıya bağlı olan birisi, başka bir perspektifi göz önünde bulundurmayı reddeder. Onunla tartışmak sadece seni tüketir. Yapıcı bir konuşma ile verimsiz bir tartışma arasında büyük bir fark vardır. Açık fikirli biriyle konuşmak, onun senin fikirlerine katılmamasına rağmen ufuk açıcı olabilir. Ancak, kapalı fikirli biriyle tartışmaya çalışmak, bir duvara konuşmak gibidir.
Ne kadar mantıklı veya doğru bir şey söylersen söyle, söylediklerini ya çarpıtacak ya küçümseyecek ya da tamamen reddedecektir. Bunun sebebi, senin söylediklerinin yanlış olması değil, onun başka bir gerçekliği kabul etmeye hazır olmamasıdır.
Olgunluk, bir tartışmayı kazanmaktan çok, bir tartışmanın yapılmaya değip değmediğini anlayabilmektir. İç huzurun, fikrini değiştirmeyecek biriyle bir şey kanıtlamaya çalışmaktan daha değerlidir.
Her savaş verilmez. Herkes senin açıklamalarını hak etmez. Bazen yapabileceğin en güçlü hareket, gitmektir. Çünkü söyleyecek hiçbir şeyin olmadığı için değil, bazı kulakların duymaya hazır olmadığını bildiğin için. Ve o yük, artık benim için bir anlam taşımıyor.
