Sevda Gül Tunçer:

“Bir şiiri dahi anlamaktan yoksunlarla çevrili dört yanımız. Hayatı boyunca bir kedinin başını okşamamış ya da bir çiçeği eğilip koklamamışların anlamayacağı şeyler size anlattıklarım; ama zaten hayata gerçek gücünü veren şey de en zor olanı bile en büyük umutla ele almak değil midir?”

“Biliyorum, mücadeleye girecek cesaretimizi yordular. Biliyorum, usulca yaslanacak ağaç da bırakmadılar parklarda ama belki de mücadelenin başka türlüsü de mümkündür.”

“Gezide polis barikatına karşı kitap okuyan o genç gibi; belki de bu kadar naiftir direnişlerin en güzeli. Biliyorum, belki de yüzüncü kez varını yoğunu cebine koyup bu ülkeden gitmeye niyetlendi bir çoğumuz. Ama bana sorarsanız; yorulmak için çok geç ve çok erken düşünmek için düşünmek için vazgeçmeyi.”

“Hepimiz yaşayarak gördük adalet, özgürlük ve emek için vurulan kilitleri ama inanıyorum ki her şeyi silip baştan yazmak da mümkün. Ayaklarımızda prangalar olsa kaç yazar. Biz mutlak zafer için seçtik bu mücadeleyi. Sesimiz daha çok ulaşsın diye kulakları sağır olanlara; bu mücadeleye sizleri de davet ediyorum.”

“Onlar kör de olsa, sağır da olsa istiyorum ki biz de lâl olmadığımızı haykıralım memleketin dört bir yanından defalarca. İmkansızı sevelim yeri gelirse ama asla ümitsizliğe kapılmayalım.”

“Bir şiir yazamıyorsak ne çıkar? Bir şiir okuyalım tüm kalbimizle.”

“En güzel deniz henüz gidilmemiş olandır.

En güzel çocuk henüz büyümedi.

En güzel günlerimiz henüz yaşamadıklarımız.

Ve sana söylemek istediğim en güzel söz; henüz söylememiş olduğum sözdür.”