İnsan doğasının temel gereksinimi olan sevginin gelişimine ve yaşamasına yer vermeyen bu maddeci dünya düzeni içinde KARŞILIKSIZ sevmeyi başarabilenler, işini, toplum yararı gözeterek güzel duygularla yapanlar ayrıcalıklı insanlardır.
Toplum bu ayrıcalıklı insanlar sayesinde kavgalarını bitirecek, aklın ve aydınlığın yolunu bulacaktır… Ve yine o ayrıcalıklı insanlar sayesinde toplumlar, en güzel şekilde yönetileceklerdir.
“Sevgiden sözetmek “boş öğütler vermek” değildir, sevgiden söz etmek, en temel ve gerçek gereksiniminden söz etmek demektir. Bu gereksinimin karanlıkta kalmış olması, onun var olmadığını göstermez. Sevginin doğasını ayrıştırmak, onun günümüzdeki eksikliğini görmeyi ve bu eksikliğin toplumsal nedenlerini araştırmayı gerektirir. Sevginin sosyal olgu olarak gerçekleşebilirliğine inanmak, insanın gerçek doğasını anlayarak temellendirilmiş ve akla dayanan rasyonel bir gerçektir.” diyen Erich Fromm sevgiye sanat olarak bakar.
O sanat ki insanları barıştıran, toplumları kaynaştıran en önemli olgudur.
Şarkılar, şiirler, resimler, bayramlar, doğa ve bütün canlılar bu olguyu çoğaltmak için canla başla yaşamımıza hizmet ederler…
Sevgiyi yaşamında üretemeyen, yaşadığı ve hizmet ettiği topluma hissettiremeyen insanlar mutlaka sorunludurlar…
Bunlar sevgiyi sadece sevilmek olarak algılarlar.
Sevilmek için her türlü yolu kullanırken, sevmenin ön adımını bir türlü atamazlar.
Nasıl sevecekleri konusunda da, hiçbir fikirleri ve çabaları yoktur.
Oysa sevmek, bir yetenek değil, yaşatılmayı ve büyütülmeyi bekleyen en önemli insani kaynaktır.
Sevgi kişiyi empati sahibi, nazik, anlayışlı, fedakâr ve merhametli yapar.
İçinde sevgi büyüten kişi, sorumluk duygusunu geliştirir.
Sevgiyle gönül dünyasını büyütürken, akıl dünyasını da zenginleştirir.
Sevmenin güzel düşüncelerle beslenmesi gerektiğini idrak etmiş insan, güvenilir ve cesur insandır.
Sevgiyi önceleyen bu insanların kavgaları; hırsları için değil, doğruları ve sevmeye değer gördükleri şeyler içindir. Bu insanların hem kendileri ile hem de başkaları ile olan ilişkileri ve de iletişimleri sağlıklıdır.
Sevgiyi içleştirmiş kişi, yaşamını paylaşmak üzerine kurgular. Sevincini, zamanını, başarısını, bilgisini, ilgisini hatta makamını ve zenginliğini bile paylaşır.
Bu kişinin, kendi menfaatleri doğrultusunda bir yaşam planı yoktur, daha çok toplum yararına olabilecek hedefleri vardır.
Sonuçta;
Karşılıklı kâr ve çıkar alışverişine dayalı bir düzende, insanın karşısındakini beklentisiz sevme ve mutlu etme çabası bütün kötülüklerin önündeki bir duvardır.
Sevme sanatını başarmış bu kişiler egosunu yenmiş, nesnel ve akıllı olabilme yetisine sahip, aklını ve doğruluğunu topluma yansıtmış idealist kişilerdir.
Unutmayalım ki;
İnsanlara gerektiğinde en büyük fedakârlık yaptıran güç vatan ve millet sevgisidir.
Sevmek eylemi ile büyük değişimlere imza atabilir önce kendinizi daha sonra da toplumu değiştirebilirsiniz.
Bunu da ancak maddi bir kazanç uman tüccar kafası ile değil, değerleri ve ülküsü için varlığını ve ömrünü ortaya koyanlar yapabilir.
Allah, Türk milletine bu yürekte eğitimciler, yöneticiler ve siyasiler nasip etsin.
