Pek çok kez AKP’ye oy vermiş yurdum insanı, sorunlar ve sorular karşısında: “İstikrara oy veriyorum. Ülkeye İstikrar gerek.” Yanıtını vermekteler.
Eğri oturup, doğru soralım:
Ülkede gerçekten de İSTİKRAR var mı?
“Ne gezer” dediğinizi duyar gibiyim.
Bu arkadaşlara hatırlatalım. 2002’de ezici bir çoğunlukla iktidara gelen ve her seçimde de aynı şekilde iktidar olan AKP, 2002’ye göre ülke de neyi nasıl iyileştirdi de bizler göremiyoruz; ve bu görünmeyen hayali söylemin adına İSTİKRAR deniyor?
2002’den önce ülke insanı sizden bizden diye bölünmüş değildi. Şimdi benim başörtülü bacım edebiyatı ile insanlar nerdeyse birbirlerine hasım hale getirildi.
2002’de Dolar, Mark ve sterlin ne kadardı? Şimdi Dolar, Euro ve sterlin nerelerde?
2002’de benzin, mazot ve likitgaz hangi fiyatta idi şimdi nerelerde?
2002’de dış borcumuz ne idi, şimdi ne oldu bilen var mı?
2002’de Eğitimde dünya sıralamasında 27. Sırada idik şu an 106. Sıradayız.
2002’de Suriye, Irak ile muazzam bir sınır ticaretimiz vardı. Bugün sınır güvenlik sorunumuz var.
2002’de komşularımızla sorunlarımız bu kadar değildi, bugün komşumuz diyeceğimiz kimse kalmadı.
2002’de bakmakla yükümlü olduğumuz 5.5 milyon mülteci yoktu ve 45 milyar da harcamamıştık.
2002’de Yunanistan 18 adamızı işgal etmemişti.
2002’de geçme, uçma, yolcu ve hasta garantili yap-işlet kurumlarımız yoktu. Şimdi bu kurumlar ülkenin varlığını paylaşmaktalar.
2002’de T.C. Merkez Bankası bağımsız ve şeffaftı. 128 milyar Dolar’da kayıp değildi.
2002’de çiftçi ve köylü üretiyor ve kazanıyordu. Alın teri kutsaldı, emek de, ürün de para ediyordu. 13 yıllık Sırbistan’dan et ithal edilmiyordu.
2002’de Cumhuriyetin kazanımı fabrikalar vardı, işsizlik azdı. Şimdi fabrikalar da gitti, işsizlik arttı.
2002’de memur, savcı-hâkim alımları adildi, hak eden kazanıyordu. Liyakat ve yetenek söz konusuydu. Şimdi benim adamım yeter oldu.
2002’de herkes Müslümandı. Şimdi AKP’lilerden başkasına Müslüman gözüyle bakılmaz oldu.
İmam-Hatiplerle birlikte yolsuzluk, hırsızlık, çocuğa tecavüz, kadına şiddet, boşanma ve İslam’dan uzaklaşma da arttı.
2002’de IMF’ye borcumuz vardı. Ama ülkenin borcu şimdiki kadar değildi. Devlet, özel sektör dahil herkes borçlandı
2002’de ülkeye yabancı yatırım gelirdi. Hukuk bitirildiği ve hukuka güven kalmadığı için yabancı sermaye de gelmez oldu.
2002’de devletin birimlerine FETÖ sızdırılmamıştı. FETÖ devlete sızdırıldığı için dört yıl geçmesine karşın hâlâ temizlenemedi.
2002’de de İşçi, memur, emekli hak ettiği gibi geçinemiyordu ama bugünkü kadar da borçlu ve kredi kartına yüklenmemişti.
2002’de karpuzlar ikişer, üçer alınırdı. Hamd olsun şimdi dilimle alınır oldu.
2002’de askıda ekmek vardı belki ama. Kimse bilmiyordu. Şimdi askıda elma, askıda çocuk bezi, taneyle patates, soğan alınır oldu.
Bütün bu olanlara rağmen sisteme İSTİKRAR deniyorsa; istikrarsızlık nedir bilen söylesin.
Esen kalınız.
