Öğrencilik yıllarımızın sembol isimlerindendi.
“Mapus damları“na giren ve eza cefa görenlerdendi.
İçerden şiirleri gelirdi.
İçli, yanık, ötelerden ses vermeye namzed şair kalbini duyuran söyleyişler.
Divan’da, Töre’de, başka dergilerde sancılı rûhunu duyardık.
Soyadı babasının ozanlığındandı.
Tıbbıyeyi hapisten çıkınca tamamladı.
Kayseri’de çalıştı.
İhtisasından sonra üniversitede kaldı.
Hocalığını bilmiyorum.
Şair gönlüyle öğrencisine ruh aşıladığını düşündüm.
Mutlaka öyledir diyecek kadar eminim.
Birçok şiirini dergilerde yayınladık
Öfkeye dönmeyen, acıyla kıvranan derin sızlanışlardı.
Ümitsizliğe asla kapı aralamayan fakat hedefe giden taşlı çakıllı yollarda ağrılı bir gönülle yazardı.
İlk şiir kitabı hakkında yazmıştım.
Hangi dergide veya gazetede olduğunu hatırlayamadım.
Birkaç yıl önce bütün şiirlerini topladı.
Elâzığ’da düzenlenen Hazar Şiir Akşamları‘na 2006’da ilk ve son defa katıldım.
Son görüşüm de oradadır.
Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesinde öğretim üyesi ve Deontoloji Anabilim Dalı Başkanı olarak görev yapıyordu.
Kalp krizinden gittiğini söylediler.
Emekli olmuş.
Lojmanı boşaltmak için hazırlık yapmak üzere yakınlarından ayrılmış.
Ve evin içinde sırtüstü düşerek can vermiş.
Yapayalnız bir şair gibi can vermiş.
Yunus’un:
“Bir garip ölmüş diyeler,
Üç günden sonra duyalar
Soğuk su ile yuyalar
Şöyle garip bencileyin”
mısralarına yakın bir gidişle gitmiş.
Hayatına, düşüncelerine, ağrılı duyuşlarına uygun bir yalnızlıkla gitmiş.
Aziz şairin aziz rûh şâd olsun!
